Όλοι αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσαμε να είχαμε γίνει. Άλλοι πάλι σκεπτικά αναζητούν να βρουν το μονοπάτι, σε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια που λέγεται ζωή. Μερικοί αφήνονται εντελώς στην τύχη και δεν ενδιαφέρονται κυριολεκτικά για τίποτα. 
Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που γεννιούνται ευλογημένοι, με ιδιαίτερα χαρίσματα, είτε στη μουσική, όπως ο Μπετόβεν και ο Μότσαρτ, είτε στο χορό, όπως ο Νουρέγιεφ, και άλλοι στον αθλητισμό, και πιο συγκεκριμένα στον «βασιλιά των σπορ» το ποδόσφαιρο. Μπορούμε να αναφερθούμε σε δεκάδες παραδείγματα από τον «βασιλιά» Πελέ, τον «επαναστάτη» Μαραντόνα, τον «καλλιτέχνη» Κρόιφ έως και τους σύγχρονους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Ταλέντα, ευλογημένοι, τυχεροί με μια λέξη σταρ. Όμως κανένας από αυτούς τους ηγέτες δε θα μπορούσαν να κερδίσουν μάχες ή πολέμους χωρίς τους στρατιώτες. Χωρίς αυτούς που βάζουν το εγώ τους κάτω από το εμείς.
Ο Βρετανός Χένρι Μπον έλεγε ότι: «το αίμα του στρατιώτη είναι αυτό που κάνει τη δόξα του στρατηγού». Ένας τέτοιος «στρατιώτης αντιήρωας» είναι ο Βενσάν Κομπανί. Ο άνθρωπος που δε γεννήθηκε τυχερός, με μεγάλο ταλέντο και που έμαθε, από μικρός τι θα πει σκληρότητα, εκφοβισμός και ρατσισμός. 
Γεννημένος στις 10 Απριλίου 1986 σε ένα προάστιο των Βρυξελλών το Ουκλέ. Η μητέρα του Βελγίδα και ο πατέρας του από το Κονγκό. Μεγάλωσε με τον αδελφό του και την αδελφή του στις Βρυξέλλες. Από μικρός στο σχολείο δεχόταν λεκτική κακοποίηση και έντονο ρατσισμό λόγω του χρώματος του. Αποβλήθηκε πολλές φορές επειδή χτυπούσε τα παιδιά που του έκαναν «εκφοβισμό» (bullying) λόγω της καταγωγής του. Το μεγάλο σοκ ήρθε στα 14 του, όταν οι γονείς του χώρισαν. Τα λόγια του όταν μιλάει για το γεγονός εκείνο είναι γεμάτα πίκρα: «Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 14. Δεν κατάλαβα γιατί και με έβλαψε. Όμως υπήρχε το ποδόσφαιρο που δε με άφησε και αφιερώθηκα εκεί. Ο πατέρας μου έχασε τη δουλειά του και όλα έγιναν πιο δύσκολα. Είχα προβλήματα με τους δασκάλους και τους προπονητές μου. Έβγαινα στους δρόμους και είχα φίλους που με κακομεταχειρίζονταν».
Με πείσμα, θέληση, υπομονή και πολύ σκληρή δουλειά (που γενικά δεν πάει ποτέ χαμένη), έγινε το ντεμπούτο του στην Άντερλεχτ. 
Συμμετοχές, τίτλοι και μετά η μεταγραφή στο ιστορικό Αμβούργο. Όμως η ατυχία του χτύπησε την πόρτα και ο τραυματισμός που υπέστη δεν του επέτρεψαν να δείξει την πραγματική αξία του. Όμως όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή, και το πεπρωμένο του Κομπανί ήταν να μεγαλουργήσει στη «Γηραιά Αλβιώνα», και να «γράψει» τη δική του ιστορία ως ο «γαλάζιος βράχος» στη Μάντσεστερ Σίτι. Εκεί όπου οι σούπερ σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου γύρω του, έρχονταν και παρέρχονταν, ο «βράχος» Κομπανί έμενε ακλόνητος στη θέση της άμυνας αλλά και στις καρδιές των «γαλάζιων» οπαδών. Από το 2008 έως το 2019 ο στρατιώτης έγινε στρατηγός και «ακρογωνιαίος» λίθος στην άμυνα των «πολιτών». Κατέκτησε τα πάντα στο αγγλικό πρωτάθλημα και έκανε τη Σίτι να αναγεννηθεί και να μπει στη νέα εποχή της. 
Δόξα, χρήματα, τίτλοι και πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος που αγάπησε η «γαλάζια» πλευρά του Μάντσεστερ. Συνολικά στους «πολίτες» ο Κομπανί είχε 360 συμμετοχές και 20 γκολ. Το πολυτιμότερο από αυτά το πέτυχε ενάντια στη Λέστερ, που στην ουσία έδωσε το πρωτάθλημα στην ομάδα του, απέναντι στη Λίβερπουλ σε μια μάχη, η οποία κρίθηκε κυριολεκτικά στον πόντο. Η εκτίμηση του προέδρου και όλων των οπαδών προς το πρόσωπο του, ήταν τόσο μεγάλη που του έκαναν άγαλμα προς τιμήν του. Υπάρχει έξω από το γήπεδο μαζί με αυτό του Νταβίντ Σίλβα, ενώ το καλοκαίρι θα προστεθεί δίπλα τους και αυτό του Σέρχιο Αγκουέρο.
Όμως ο «πρόεδρος» όπως είναι το παρατσούκλι του, έχει αφήσει το στίγμα του και στην Εθνική Βελγίου, καθώς με αυτόν αρχηγό έφτασε στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Ρωσία το 2018, αποκλείοντας μάλιστα το φαβορί Βραζιλία, στα προημιτελικά και νικώντας την Αγγλία στο μικρό τελικό της διοργάνωσης, όπου κατέλαβε την τρίτη θέση.
Ο Κομπανί όμως, ο οποίος γύρισε για μια νέα πρόκληση ως παίκτης-προπονητής στην Άντερλεχτ, δεν είναι μόνο ένας μεγάλος αθλητής αλλά και ένας τεράστιος άνθρωπος. Συχνά λέει: «Ποτέ να μην ξεχνάς από που ξεκίνησες, όσο ψηλά και αν φτάσεις» και αυτό το δείχνει με τις πράξεις του. 
Το φιλανθρωπικό γκαλά που διοργάνωσε στο Μάντσεστερ, με τη συμμετοχή όλων των μεγάλων προσωπικοτήτων του ποδοσφαίρου, για ενίσχυση του ταμείου των αστέγων, ήταν μόνο μια από τις πολλές πράξεις που έχει κάνει για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Είναι πρεσβευτής της SOS και δίνει τεράστια ποσά, για να υπάρχει υγειονομική, ηθική και οικονομική υποστήριξη στο Κονγκό.
Φυσικά άλλη μια μεγάλη κίνηση του είναι, ότι προσφέρθηκε να καλύψει μόνος του, όλους τους μισθούς των παικτών της Άντερλεχτ λόγω της κρίσης του κορωνοϊού. 
Φιλανθρωπίες, βοήθεια για το συνάνθρωπο, δωρεές άλλοτε φανερές και άλλοτε κρυφές δείχνουν ποιος πραγματικά είναι ο Βενσάν Κομπανί. Ο παίκτης που μιλάει πέντε γλώσσες, που έζησε το όνειρο σαν πιστός «στρατιώτης», που έβγαλε χρήματα και που ποτέ δεν ξέχασε από που ξεκίνησε. Ένας αφανής ήρωας, ένας αντιστάρ, ένας αληθινός άνθρωπος. Όπως έλεγε ο Σοφοκλής: «Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος». Που σημαίνει: «Από ασήμαντο αγώνα δεν προκύπτει μεγάλη δόξα». Και ο Βενσάν Κομπανί πέρασε τα πάντα και του αξίζει κάθε δόξα, και κάθε τιμή…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
