Αγγλικό ποδόσφαιρο. Ταχύτητα, γκολ, ανατροπές, θέαμα, πάθος και πάνω απ’ όλα αξιοπιστία. 
Καθαρό πρωτάθλημα χωρίς στημένα παιχνίδια και τις ομάδες να αγωνίζονται για την τιμή τους. Άλλωστε ο τεράστιος Γιάννης Διακογιάνης παρότι κυλούσε και γαλλικό αίμα μέσα του το έλεγε πάντα׃ «Το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι το μόνο καθαρό που υπάρχει». Αγγλική ομάδα Τότεναμ. Ένας μεγάλος, τεράστιος σύλλογος. Με οπαδούς που την αγαπούν και την ακολουθούν από όλο τον πλανήτη. Και στις μέρες μας με το καλύτερο και κορυφαίο γήπεδο που κόστισε κρατηθείτε ένα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ!! Ήταν η μόνη ομάδα που δεν έκανε ούτε μια μεταγραφή έναν ολόκληρο χρόνο αλλά άξιζε απόλυτα. Ότι πιο σύγχρονο σε (γήπεδο) υπάρχει στο «Tottenham Hotspur Stadium». Όμως υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Η Τότεναμ αυτή η μεγάλη ομάδα είναι «γυμνή» από τίτλους. Και αυτός είναι ο μεγάλος καημός των φιλάθλων της. Και φυσικά η καζούρα πέφτει σύννεφο από τους αντιπάλους. Υπάρχει και ένα ρητό που υπάρχει׃ «Όταν υποστηρίζεις Τότεναμ είσαι ο πιο χαρούμενος-αναίσθητος φίλαθλος στον χώρο του ποδοσφαίρου. Και αυτό γιατί ποτέ δε θα πάρει πρωτάθλημα και ποτέ δε θα πέσει κατηγορία. Θα τερματίζει πάντα από την τέταρτη έως την δέκατη θέση. 
Έτσι δεν θα έχεις ποτέ άγχος». Δεν είναι και πολύ όμορφο αυτό αλλά δυστυχώς ισχύει απόλυτα.
Κάναμε αυτό τον πρόλογο για τη συγκεκριμένη ομάδα, για να σας εξηγήσουμε, πόσο σπουδαίο ήταν αυτά που έκανε ο σημερινός πρωταγωνιστής. Ένας άνθρωπος που λάτρεψε και λατρεύει τα «σπιρούνια». Το όνομα του Γκλεν Χόντλ! Ο παικταράς αυτός γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1957 στο Hayes του Middlesex στο δυτικό Λονδίνο. Οι γονείς του ήταν ο Ντέρεκ Χοντλ και η Τερέζα Ρόμπερτς. Αμέσως μετά τη γέννηση του, η οικογένεια μετακόμισε στο Χάρλοου του Έσσεξ. Η μητέρα έπιασε δουλειά εκεί. Ο μικρός Γκλεν πήγε σχολείο στο Burnt Mill School στο Χάρλοου. Φυσικά όπως κάθε Άγγλος που σέβεται τον εαυτό του έπαιζε ποδόσφαιρο. Από οκτώ χρονών η αγαπημένη του ομάδα η Τότεναμ. Την υποστήριζε με πάθος. Αγαπημένος του παίκτης ήταν ο Μάρτιν Τσίβερς ο οποίος έδωσε πολλά στο σύλλογο. Και επειδή τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα αν τα πιστεύεις έτσι ανέλπιστα έγινε και το δικό του. Ο Γκλεν οδήγησε με τις εμφανίσεις του το σχολείο στον τελικό του σχολικού πρωταθλήματος. Εκεί ο Τσίβερς μαζί με τον Ρέι Έβανς πήγαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα και στο τέλος να δώσουν τα βραβεία. Είδαν τον Χοντλ, παρατήρησαν τις δυνατότητες του 11χρονου μαθητή, και μετά από σύσταση του Τσίβερς προσκλήθηκε να προπονηθεί η σχολική ομάδα, στο προπονητικό γήπεδο της Τότεναμ στο Cheshunt. 
Μια τεράστια τιμή. Στις 17 Απριλίου του 1974 το όνειρο έγινε πραγματικότητα, αφού υπέγραψε στους μικρούς της λευκής ομάδας του Λονδίνου. Στα 15 του η Τότεναμ για να «ψηθεί» τον έδωσε στη Longmans με έδρα το Χάρλοου μαζί με τον πατέρα του. Όλο το σόι ήταν ποδοσφαιρικό, αφού ο θείος του Ντέιβ, ήταν μέλος της ομάδας Stansted που κέρδισε το FA Vase το 1984. Το συγκεκριμένο τρόπαιο είναι για τις ομάδες των μικρών κατηγοριών.
Αφού ξεπέρασε τα προβλήματα με το γόνατο στην εφηβεία ήρθε επιτέλους η μεγάλη στιγμή. 
Στις 30 Αυγούστου του 1975 έκανε το ντεμπούτο στη μεγάλη κατηγορία με τον σύλλογο που λάτρευε από παιδί. Στο παιχνίδι με τη Νόργουιτς έγινε αλλαγή στη θέση του Cyril Knowles. Ένα παιχνίδι που έληξε 2-2. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1976 ξεκίνησε βασικός. Κόντρα στη Στόουκ Σίτι. Το καταπληκτικό ήταν ότι έβαλε και το νικητήριο γκολ. Μια απίστευτη γκολάρα απέναντι στον Πίτερ Σίλτον. Έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών στο «Νησ»ί και τότε βασικός στην εθνική Αγγλίας. Με τον Κιθ Μπούρκινσοου ο Γκλεν «πετούσε» μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η σεζόν 1979-1980 ήταν η χρονιά της έκρηξης! Καθιερώθηκε στη μεγάλη κατηγορία και ήταν φανταστικός. Σημείωσε 19 γκολ σε 41 συμμετοχές και το τέλος, ο 22χρονος μέσος τιμήθηκε με το βραβείο PFA για τον καλύτερο νέο παίκτη! Από εκείνη τη στιγμή και μετά ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας. Μέχρι το 1987 που φορούσε τα «λευκά» ήταν πρωταγωνιστής. Έβαζε γκολ σε τελικούς, έβγαζε ασίστ, μάρκαρε, τα έκανε όλα. 
Βοήθησε τον σύλλογο να φτάσει στην τέταρτη θέση, την καλύτερη του συλλόγου στο πρωτάθλημα από το 1971. Ένα καταπληκτικό και πολύ τιμητικό γεγονός για τον ίδιο έγινε τον Οκτώβριο του 1983. Η Τότεναμ θα έπαιζε με τη Φέγενορντ, που είχε στη σύνθεση της, τον τεράστιο Γιόχαν Κρόιφ. Η αγγλική ομάδα σάρωσε και πέρασε με συνολικό σκορ 6-2 και στα δύο παιχνίδια. Ο σπουδαίος Ολλανδός πριν τον πρώτο αγώνα, έδειξε μια αλαζονεία απέναντι στον Γκλεν. Όμως ο Άγγλος με την απόδοση του ανάγκασε τον Γιόχαν να ανακαλέσει. Αντάλλαξαν φανέλες ως ένδειξη σεβασμού επαινώντας το παιχνίδι του Χοντλ. Το κορυφαίο όμως ήταν τα λόγια που είπε ο Γιόχαν׃ «Έχω ακούσει πολλά για σένα, αλλά δεν κατάλαβα πόσο καλός ήσουν μέχρι που έπαιξα εναντίον σου». Όταν σου λέει κάτι τέτοιο ολόκληρος Κρόιφ καταλαβαίνετε όλοι πόσο μεγάλος παίκτης ήταν. Το 1987 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τα «σπιρούνια». Ήταν στον τελικό κυπέλλου Αγγλίας κόντρα στην Κόβεντρι Σίτι. Εκεί υπέστησαν ήττα σοκ με 3-2 από τους «γαλάζιους ουρανούς».
Μετά από αυτό το γεγονός είχε έρθει η ώρα να πάρει μεταγραφή εκτός χώρας. 
Ήθελε, το στυλ παιχνιδιού του να εκτιμηθεί και από τους προπονητές και τους φιλάθλους της κεντρικής Ευρώπης. Ακόμα ένας λόγος ήταν και ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων εξαιτίας της τραγωδίας του Χέιζελ. Εντάχθηκε στη Μονακό που μόλις την είχε αναλάβει ο Αρσέν Βενγκέρ με τον Ζωρζ Γουεά και τον συμπατριώτη του Άγγλο Μαρκ Χατελέι. Το ποσό που τον έφερε στο πριγκιπάτο ήταν 750.000 λιρών. Μεταξύ 1975 και 1987, ο χαρισματικός μέσος σημείωσε 110 γκολ σε 490 αγώνες της πρώτης ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις, μόνο τέσσερις παίκτες ( Στιβ Πέριμαν , Πατ Τζένινγκς , Γκάρι Μάμπουτ και Σίριλ Νόουλς ) έχουν κάνει περισσότερες εμφανίσεις με τη φανέλα των «Σπερς». Κατευθείαν ενέπνευσε τον σύλλογο να κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1988. Το πρώτο μετά από σεζόν. Ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ξένος παίκτης στο γαλλικό ποδόσφαιρο και βοήθησε την ομάδας να φτάσει στους προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την περίοδο 1988-89. Εκεί αποκλείστηκε για ένα γκολ από τη Γαλατάσαραï. Δυστυχώς όμως ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο περιόρισε την καριέρα του στο υψηλότερο επίπεδο. Έτσι τον Νοέμβριο του 1990, ο 33χρονος έφυγε από τον σύλλογο με κοινή συναίνεση, έχοντας βοηθήσει στη βελτίωση της θέσης των Άγγλων ποδοσφαιριστών σε ξένες χώρες. Επέστρεψε στην Αγγλία και υπέγραψε στην Τσέλσι χωρίς συμβόλαιο για να ανακτήσει τη φυσική του κατάσταση. 
Φεύγοντας από το «Στάμφορντ Μπριτζ» τον Μάρτιο του 1991 χωρίς να παίξει αγώνα πήγε δεύτερη κατηγορία και συγκεκριμένα στη Σουίντον Τάουν. Έγινε παίκτης-προπονητής της και έδωσε πολλά τη μικρή αυτή ομάδα.
Όταν έφτασε ο σύλλογος είχε τεράστιες δυσκολίες. Όλη η ομάδα ήταν σε αναταραχή. Καυγάδες, οικονομικά προβλήματα, φασαρίες. Γενικά μια κατάσταση που θύμιζε μπαρούτι. Και όμως αυτή η τεράστια προσωπικότητα τα κατάφερε. Έσωσε τη Σουίντον από τον υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία, τις τελευταίες αγωνιστικές, και στη συνέχεια αναδιοργάνωσε τα πάντα. Την επόμενη χρονιά τερμάτισαν στην όγδοη θέση χάνοντας για μια θέση τα πλέι-οφ για την άνοδο. Όμως την Τρίτη χρονιά έκανε το «θαύμα». Μπήκε στα πλέι-οφ και στον τελικό, που διεξήχθη στις 31 Μαΐου του 1993 απέναντι στη Λέστερ, στο κατάμεστο με 73.802 θεατές Γουέμπλεï τα κατάφερε. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει μείνει στην ιστορία. Ο Γκλεν σαν παίκτης προπονητής σκόραρε το πρώτο γκολ στον αγώνα. Η Σουίντον προηγήθηκε με 3-0. Οι «αλεπούδες» ισοφάρισαν σε 3-3. Και στο 84’ λεπτό ο διαιτητής Ντέιβιντ Έλερεϊ καταλόγισε πέναλτι υπέρ της Σουίντον. Ο Πολ Μπόντιν, με ψυχραιμία το έβαλε και «έγραψε» το τελικό 4-3. Ο Χοντλ πέτυχε τον απόλυτο άθλο. Ανέβασε για πρώτη φορά την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία. 
Ποτέ πριν στα 73 χρόνια ιστορίας της δεν είχε συμβεί. Φυσικά μετά από αυτό πολλοί σύλλογοι τον προσέγγισαν. Τελικά αποδέχτηκε την πρόταση της Τσέλσι. Ξανά ως παίκτης- προπονητής. Στα τρία χρόνια που κάθισε στον μπλε πάγκο πέτυχε μεγάλα πράγματα. Την πρώτη σεζόν έφτασε στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας, όπου έχασαν με 4-0 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όμως η Γιουνάιτεντ είχε κάνει το νταμπλ, και η παρηγοριά για την αποτυχία της να κερδίσει το τρόπαιο, ήρθε με τη μορφή μιας θέσης στο κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Μετά από 20 ολόκληρα χρόνια έβγαινε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η Τσέλσι έφτασε στα ημιτελικά του κυπελλούχων Ευρώπης το 1994-95.Εκεί έχασε την πρόκριση για τον τελικό με ένα γκολ διαφορά από την τρομερή Ρεάλ Σαραγόσα, η οποία τελικά πήρε και το τρόπαιο απέναντι στην Άρσεναλ στον τελικό. Με την παρουσία και το εκτόπισμα του ήρθαν στην ομάδα μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Όπως οι Ρουντ Γκούλιτ, Νταν Πετρέσκου, Μαρκ Χιουζ , Γκάβιν Πίκοκ, Ντέιβιντ Ροκάστλ και Μαρκ Στάιν. Ο κύκλος του έκλεισε οριστικά στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 1996. Συνολικά σαν παίκτης αγωνίστηκε σε 690 παιχνίδια και πέτυχε 144 γκολ. Κατέκτησε τα δύο συνεχόμενα κύπελλα Αγγλίας το 1981 και το 1982. Και το σούπερ καπ το 1981. 
Όλα αυτά με τα λευκά της αγαπημένης του Τότεναμ. Με τη Μονακό πήρε το 1988 το πρωτάθλημα. Φυσικά είχε και πολλές ατομικές διακρίσεις . Από την PFA (Ένωση επαγγελματιών ποδοσφαιριστών) ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νεαρός παίκτης της χρονιάς το 1980. Το 1978 από την ίδια ένωση βγήκε μέλος στην καλύτερη ενδεκάδα της δεύτερης κατηγορίας. Ενώ ήταν και στην κορυφαία ενδεκάδα της πρώτης κατηγορίας το 1980, το 1982, το 1984, το 1986 και το 1987. Ακόμα το 1988 βγήκε ο καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στο γαλλικό πρωτάθλημα. Και τέλος το 2007 πήρε τη μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να πάρει όχι μόνο ένας ποδοσφαιριστής αλλά συνολικά ένας αθλητής. Ήταν στη κορυφαία ενδεκάδα του αιώνα στο αγγλικό πρωτάθλημα (PFA Team of the Century 1977-1996) το 2007. Και την ίδια χρονιά μπήκε στο πάνθεον. Στο αγγλικό Hall of Fame Inductee. Ότι πιο σπουδαίο μπορεί να ζήσει κάποιος.
Μεγάλο κομμάτι έπαιξε και η εθνική Αγγλίας. Έκανε το ντεμπούτο του, με τη φανέλα των «τριών λιονταριών» δίπλα στον Κέβιν Ριβς, στον προκριματικό αγώνα της Αγγλίας για το Euro 1980 εναντίον της Βουλγαρίας στις 22 Νοεμβρίου του 1979. Μάλιστα σκόραρε στη νίκη με 2-0 στο Γουέμπλεϊ. Ήταν βασικό μέλος της εθνικής, στο Παγκοσμίου Κύπελλο του 1982 και του 1986. 
Εκεί στο Μεξικό, που η Αγγλία έφτασε στον προημιτελικό εναντίον της Αργεντινής με το κορυφαίο γκολ του Μαραντόνα και το «χέρι του Θεού». Είχε ακόμα συμμετοχές και στα Euro 1980 και 1988. Συνολικά είχε 53 συμμετοχές και πέτυχε 8 γκολ. Το τελευταίο του παιχνίδι έγινε στις 18 Ιουνίου του 1988. Ήταν ο τελευταίος αγώνας του ομίλου, στο Euro 1988 που διεξήχθη στη Δυτική Γερμανία. Ήταν απέναντι στην κορυφαία ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα με 3-1. Ενώ το τελευταίο του γκολ ήταν κόντρα στη Σκωτία. Στη φιλική νίκη με 2-1 που έγινε στις 23 Απριλίου του 1986 στο «Γουέμπλεϊ». Ένα αξιοσημείωτο γεγονός είναι, ότι από τις 53 συμμετοχές που έκανε στις 44 έπαιζε στη Τότεναμ.
Μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές του ήταν όταν ανέλαβε προπονητής της εθνικής Αγγλίας στη θέση του Τέρι Βέναμπλς. Στα τρία χρόνια που κάθισε στον πάγκο δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Το πρώτο ήταν να αποκλείσει τον Πολ Γκασκόιν από την ομάδα. Αλλά έκανε κάτι πρωτοποριακό με αντιδράσεις. Έφερε στο επιτελείο την διάσημη θεραπεύτρια πίστης Εïλίν Ντρούερι (Eileen Drewery). Τότε όλα αυτά ήταν άγνωστα στο ποδόσφαιρο. Ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές, όσο διάσημοι και αν ήταν δεν έμπαιναν στο χώρο του ποδοσφαίρου. 
Αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και ειρωνικά γέλια, όπως αυτό του γκολκίπερ Ντέιβιντ Σίμαν ο οποίος αργότερα άλλαξε γνώμη, παραδέχτηκε το λάθος του και είπε πόσο τον βοήθησε. Φυσικά οι αγγλικές εφημερίδες και ταμπλόιντ έβγαλαν και τίτλο׃ «The Hod Squad». Στο Μουντιάλ του 1998 έπαιξαν στους 16 με την Αργεντινή. Στην περιβόητη κόκκινη του Μπέκαμ. Μόνο κόκκινη δεν ήταν αλλά ο Ντιέγκο Σιμεόνε το έκανε το θέατρο μια χαρά. Η Αγγλία αποκλείστηκε στα πέναλτι. Και από τότε ξεκίνησε η κόντρα Χοντλ-Μπέκαμ που κρατάει μέχρι σήμερα. Ο Γκλεν τον κατηγόρησε και από εκείνη τη στιγμή, η ζωή του Μπέκαμ έγινε «κόλαση» στα αγγλικά γήπεδα. Όλοι οι φίλαθλοι από όες τις ομάδες τον έβριζαν και τον γιούχαραν όσο δεν πάει. Μέχρι τη λύτρωση του το 2002 με το γκολ που σκόραρε με πέναλτι κόντρα στην Αργεντινή. Όμως η κόντρα δεν σταμάτησε. Η θητεία του Γκλεν έληξε άδοξα και μάλλον απροσδόκητα στον πάγκο των «τριών λιονταριών».
Στις 30 Ιανουαρίου του 1999, σε μια συνέντευξη που έδωσε στους «The Times» και συγκεκριμένα στον δημοσιογράφο Ματ Ντίκινσον έγινε το κακό. 
Εκεί ο Χοντλ υπερασπίστηκε τις θέσεις του και τη στάση που είχε σε κάποια θέματα. Ειδικά με την πρόσληψη της Εïλίν Ντρούερι και την ιδεολογία του. Όταν βγήκε όμως στην κοινή γνώμη έγινε χαμός. Ο δημοσιογράφος ανέφερε ότι ο τεχνικός της εθνικής είχε μια «αμφιλεγόμενη πεποίθηση ότι οι ανάπηροι και άλλοι τιμωρούνται για αμαρτίες σε μια προηγούμενη ζωή». Αυτό ήταν. Όλο το «Νησί» έπεσε πάνω του να τον «κατασπαράξει». Πολιτικοί από όλα τα κόμματα, ο υπουργός αθλητισμού Τόνι Μπανκς και ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ ήταν έξαλλοι. Η αναταραχή ήταν τεράστια. Η δημοσκόπηση του BBC έδειξε ότι το 90% των ερωτηθέντων ήθελαν να φύγει από προπονητής της Αγγλίας. Η έρευνα του καναλιού έδειξε ότι η πλειοψηφία θεώρησαν τα σχόλια του ντροπή για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ενώ υπήρχε, και ένα μικρό, ελάχιστο ποσοστό που υπερασπίστηκαν το δικαίωμά του να εκφράσει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση του θα συνιστούσε θρησκευτική διάκριση. 
Ο ίδιος είπε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να παραιτηθεί. Δήλωσε ότι τα λόγια του παρερμηνεύτηκαν, παρεξηγήθηκαν και παρερμηνεύτηκαν. Ότι τα άτομα με αναπηρία είχαν τη συντριπτική υποστήριξη, τη φροντίδα, την προσοχή και την αφοσίωσή του. Φυσικά επεσήμανε, τη συνεισφορά και τη δέσμευση του, σε οργανώσεις που βοηθούν τα άτομα με αναπηρία. Τελικά η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, τερμάτισε το συμβόλαιο του στις 2 Φεβρουαρίου του 1999. Οι εκπρόσωποι των ομάδων με ειδικές ανάγκες την απόφαση τη δέχτηκαν με ενθουσιασμό. Όμως υπήρχε μια φωνή που κανείς δεν περίμενε που δήλωσε ότι ο Γκλεν έπρεπε να παραμείνει στη θέση του. Η φωνή ήταν του Λόρδου ακτιβιστή Άσλεϊ που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα των αναπήρων. Παρότι επέκρινε τις απόψεις του Χοντλ, υπερασπίστηκε το δικαίωμά του να τις εκφράσει, παρομοιάζοντας την εκστρατεία εναντίον του, με «κυνήγι μαγισσών» και θεώρησε την απόλυση του ως׃ «Μια θλιβερή μέρα για τη βρετανική ανοχή και την ελευθερία του λόγου». 
Κάποιοι ρεπόρτερ είπαν όλο αυτό ήταν στημένο για να φύγει από τον πάγκο. Η αιτία ήταν οι κακές σχέσεις που είχε με τους παίκτες. Ο ίδιος ζήτησε συγγνώμη για το «αδίκημα» που είχε προκληθεί, δηλώνοντας ότι δεν ήταν ποτέ πρόθεσή του, και συνέχισε να συγκεντρώνει εράνους για ομάδες με ειδικές ανάγκες μετά την απόλυσή του. Το ποσοστό νικών του ήταν 60% κατά τη διάρκεια της θητείας του. Μόνο οι Γκάρεθ Σάουθγκέιτ, Σερ Άλφ Ράμσεï, Φάμπιο Καπέλο και Σαμ Αλαρντάις το έχουν ξεπεράσει!!
Μετά την εθνική συνέχισε στους πάγκους άλλων ομάδων. Η Σαουθάμπτον ήταν η ομάδα που τον εμπιστεύτηκε. Και δικαιώθηκε αφού την κράτησε στην κατηγορία. Τον Μάρτιο του 2001 τον κάλεσε η μεγάλη του αγάπη η Τότεναμ. Κατευθείαν πήγε κοντά της. Όταν έφυγε από τους «άγιους» η ομάδα βρίσκονταν στη δέκατη θέση. 
Την υψηλότερη από το 1995. Αυτό δείχνει τι μεγάλος προπονητής ήταν. Στην Τότεναμ ψηφίστηκε δύο φορές καλύτερος προπονητής του μήνα. Τον Οκτώβριο του 2001 και τον Αύγουστο του 2002. Την οδήγησε στον τελικό του Λιγκ Καπ αλλά στον τελικό παρότι ήταν το φαβορί έχασαν από με 2-1 από την Μπλάκμπερν Ρόβερς. Στη συνέχεια ανέλαβε τη Γουλβς. Ένας μεγάλος στόχος ήταν να δημιουργήσει μια ακαδημία ποδοσφαίρου στη μνήμη του αδερφού του Καρλ. Ήταν πρώην παίκτης της Τότεναμ που πέθανε τον Μάρτιο του 2008 σε ηλικία 40 ετών. Το ανεύρυσμα τον «χτύπησε» και χάθηκε τόσο μάταια. Το 1996 τη γλίτωσε αφού είχε κάνει υπερβολική δόση παρακεταμόλης. Ο Γκλεν πραγματικά ήταν «συντετριμμένος» από τον θάνατο του αδελφού του. Μέχρι σήμερα τον πονάει. Τα κατάφερε και η ακαδημία Glenn Hoddle έγινε. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2008, προσπαθούσε να συγκεντρώσει το κεφάλαιο για να γίνει. Στόχος της ήταν να δώσει άλλη μια ευκαιρία σε νεαρούς παίκτες που απελευθερώνονται από ποδοσφαιρικούς συλλόγους στην Αγγλία να γίνουν επαγγελματίες παίκτες. 
Πολλοί ποδοσφαιριστές το πέτυχαν. Τον Ιανουάριο του 2009, τα πρώτα σημάδια ότι η δέσμευση του Χοντλ απέδωσε καρπούς ήρθαν, όταν ο πρώην νεαρός της Φούλαμ Λίνο Γκονσάλβες προσκλήθηκε σε μια δοκιμή δύο εβδομάδων με τον σύλλογο της Ίπσουïτς που αγωνίζονταν στη «Τσάμπιονσιπ». Ο Κρις Φέιγκαν υπέγραψε στη Λίνκολν Σίτι. Ο Τζέιμς Ντέιτον υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Κιλμάρνοκ. Ο Ικέτσι Άνυα είχε υπογράψει συμφωνία μέχρι το τέλος της σεζόν με τη Νορθάμπτον και μάλιστα με τα γκολ του την είχε σώσει. Μέχρι διεθνής με τη Σκωτία έγινε!! Ο απώτερος στόχος της ακαδημίας παρέμενε να δώσει παίκτες σε μια ομάδα της «Λα Λίγκα» ή σε μια ομάδα της «Πρέμιερ Λιγκ» που παίζουν τακτικά για αυτές. Ο πρώτος παίκτης από την ακαδημία που το πέτυχε αυτό ήταν ο Σαμ Κλούκας, που έπαιζε στη «Τσάμπιονσιπ» με τη Χαλ Σίτι το 2015-16, κατά τη διάρκεια της χρονιάς ανόδου τους και ο οποίος ξεκίνησε στην πρώτη ομάδα της τη σεζόν 2016-17. Τεράστια επιτυχία.
Από τότε που ο Χοντλ ξεκίνησε να εργάζεται για το σχέδιό του για την ακαδημία, είχε προτάσεις από 60 χώρες που του ζητούσαν να δημιουργήσει παρόμοιες ακαδημίες. 
Η Ακαδημία Glenn Hoddle έχει παίξει φιλικούς αγώνες ενάντια σε πολλές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας XI της Ρεάλ Μαδρίτης και των αποθεμάτων της Τσέλσι . Το 2008, έως και 40 επιλεγμένοι παίκτες προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στην ακαδημία αφού απελευθερώθηκαν από επαγγελματικούς συλλόγους ή είχαν αναγνωριστεί από σκάουτερ. Μέχρι το 2010, η ακαδημία είχε περισσότερες από 2.000 αιτήσεις μέσω της ιστοσελίδας της και, από τότε που άνοιξε η ακαδημία, σχεδόν 600 είχαν δοκιμαστεί. Όμως τον Ιούνιο του 2011 τα πράγματα έμπλεξαν. Η ακαδημία που με τόσο κόπο δημιούργησε έμπλεξε με σκάνδαλα. Ανακοινώθηκε ότι είχε συνδεθεί με την English Conference North Side Hyde. Ενώ προηγουμένως συνδεθεί με την ισπανική ομάδα τετάρτης κατηγορίας Χερέθ, παρέχοντας ολόκληρη την ομάδα και τους προπονητές της, αλλά έπεσε σε μια διαμάχη για μετρητά. Αφού η ισπανική ομάδα αθέτησε τη συμφωνία. Ο Χοντλ είπε τον Δεκέμβριο του 2013 ότι του προσφέρθηκε η ευκαιρία να επιστρέψει στη διοίκηση τουλάχιστον 26 φορές σε επτά χρόνια, αλλά σχολίασε ότι δεν θα επέστρεφε στη διοίκηση μέχρι να μπορέσει η ακαδημία του να λειτουργήσει μόνη της.
Τον Απρίλιο του 2014 παραλίγο να αναλάβει ξανά ως προπονητής την αγαπημένη του ομάδα.
Όταν απολύθηκε ο Αντρέ Βίλας Μπόας είχε συνομιλίες με τον πρόεδρο. Ο ίδιος είπε συγκεκριμένα׃ «Είχα συνομιλίες με τον Ντάνιελ Λίβι και τον σύλλογο. Ήθελε λίγες συμβουλές και λίγο ένταση για να ανέβει η ομάδα. Του είπα, ότι εδώ για σένα αν θέλεις να το πάω μέχρι το τέλος της σεζόν και μετά θα ρίξουμε μια ματιά στο τότε. Είμαι έτοιμος να το κάνω αυτό. Δεν θα το έκανα για κανέναν άλλο σύλλογο για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Απλώς είναι στο DNA μου. Μου άρεσε πολύ ο χρόνος μου σε άλλους συλλόγους, πραγματικά, αλλά το να είμαι οπαδός των Spurs από τα οκτώ μου, να πηγαίνω εκεί πολύ μικρός, είναι στο αίμα μου». Τελικά δεν έγινε η πρόσληψη. Η τελευταία του δουλειά ως προπονητής ήταν στην Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς ( Κ.Π.Ρ) για λίγους μήνες. Η εκτίμηση που λαμβάνει από όλους είναι τεράστια και το αναδεικνύει ακόμα ένα γεγονός. 
Τον Ιούνιο του 2016, μετά την ήττα της Αγγλίας με 2-1 από την Ισλανδία στο Euro 2016 και την επακόλουθη παραίτηση του προπονητή Ρόι Χόγκτσον, ο Χάρι Ρέντναπ και ο Άλαν Σίρερ πρότειναν και οι δύο τον Χοντλ ως υποψήφιο για τη θέση πριν τελικά αναλάβει ο Σαμ Άλαρνταις.
Στην προσωπική του ζωή ήταν και εκεί πολύ ζωηρός. Έχει παντρευτεί δύο φορές, πρώτα με την Christine Ann Stirling (1979-1998) και στη συνέχεια με τη Vanessa Colburn (2000-2015). Έχει τρία παιδιά με την πρώτη του σύζυγο τη Ζάρα Μαρί, τον Τζέιμι και τη Ζώι Αν. Το 1986, έγινε κάτι συγκλονιστικό που του άλλαξε την κοσμοθεωρία. Ενώ βρισκόταν σε διακοπές στο Ισραήλ, είπε ότι είχε μια εμπειρία που τον οδήγησε να γίνει αναγεννημένος Χριστιανός. Ένα ακόμα από τα ωραία που έχει κάνει είναι όταν ασχολήθηκε με τη μουσική. Τον Μάιο του 1987, κυκλοφόρησε το ποπ σινγκλ «Diamond Lights», το οποίο έφτασε στο νούμερο 12 στο UK Singles Chart!! Ήταν ένα ντουέτο με τον συμπαίκτη του στην Τότεναμ και την εθνική Αγγλίας, Κρις Γουόντλ. Το τραγούδι που είπαν ήταν το «It’s Goodbye». 
Δεν πήγε πολύ καλά στα βρετανικά charts, αφού πήγε στην 92η θέση. Πρόσφατα το 2021, εμφανίστηκε ως διαγωνιζόμενος, στη δεύτερη σειρά της βρετανικής έκδοσης του «Masked Singer», καλυμμένος ως το ρολόι του παππού. Τερμάτισε στην 9η θέση. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του που ονομάζεται «Playmaker». Πολλοί φίλαθλοι και όχι μόνο έσπευσαν να αγοράσουν το βιβλίο.
Στα επαγγελματικά μετά τους πάγκους τον κέρδισε η τηλεόραση. Εδώ και μια δεκαετία εργάζεται είναι σε αυτό τον χώρο. Αυτή τη στιγμή εργάζεται ως τηλεοπτικός ειδήμονας και σχολιαστής για το ITV Sport και το TNT Sports. 
Έχει εργαστεί πιο πριν για το ESPN. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με το ESPN κατά τη διάρκεια του Euro 2012 ως ειδήμονας. Από τότε, έχει συνεργαστεί με την ITV για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, το Euro 2016 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Κάνει επίσης σχολιασμό και συν-σχολιασμό για την BT Sport στις τηλεοπτικές εκπομπές για την «Πρέμιερ Λιγκ», το κύπελλο Αγγλίας, το «Τσάμπιονς Λιγκ» και το «Γιουρόπα Λιγκ».
Στις 27 Οκτωβρίου του 2018, στα 61α γενέθλιά του παραλίγο να φύγει από τη ζωή. Υπέστη καρδιακή ανακοπή σε τηλεοπτικό στούντιο του Λονδίνου και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για επείγουσα εγχείρηση καρδιάς. Ο «Guardian» ανέφερε ότι ήταν κοντά στον θάνατο και σώθηκε από τις ενέργειες ενός υπαλλήλου στο BT Sport, του Σίμον Ντάνιελς ο οποίος ήξερε πώς να χρησιμοποιεί έναν απινιδωτή. 
Στις 23 Νοεμβρίου του 2018, έφυγε από το «St Bartholomew’s Hospital» για να αναρρώσει στο σπίτι μετά τη νοσηλεία του. Τον Μάρτιο του 2021, στεναχωρήθηκε πολύ και είπε ότι ήταν «συντετριμμένος» όταν άκουσε την είδηση ότι ο Γκλεν Ροέντερ πέθανε σε ηλικία 65 ετών, περιγράφοντάς τον ως «έναν υπέροχο τύπο και έναν πραγματικά καλό προπονητή». Ο εκλιπών είχε εργαστεί ως βοηθός προπονητή κατά τη διάρκεια της θητείας του Χοντλ ως προπονητή της Αγγλίας. Αυτό ήταν το σημερινό μας αφιέρωμα στον Γκλεν Χοντλ. Έναν ποδοσφαιριστή από τους πιο προικισμένους, ταλαντούχους και δημιουργικούς της γενιάς του. Είχε υψηλή ισορροπία και έλεγχο της μπάλας, ασυναγώνιστες πάσες και «έβλεπε» γήπεδο. Εξαιρετική ικανότητα στο σουτ, χρησιμοποιούσε και τα δύο πόδια με τις στημένες φάσεις να είναι η μεγάλη του δύναμη. Ήταν επίσης γνωστός για την τακτική του ευφυΐα και το ρυθμό εργασίας του, αφού δεν σταματούσε ποτέ να δουλεύει. Αυτή τη στιγμή απολαμβάνει τη ζωή, αν και το μαράζι του, που η Τότεναμ παραμένει άτιτλη εδώ και δεκαετίες παραμένει. Και μάλλον θα παραμένει για πολύ ακόμα…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
