Ιταλία λοιπόν!! Ιταλία λοιπόν, μετά από 53 ολόκληρα χρόνια και το 1968. Ιταλία λοιπόν και το δεύτερο τρόπαιο της μέσα στο «Ναό» του ποδοσφαίρου, το «Γουέμπλεϊ». Ιταλία λοιπόν η απόλυτη ΟΜΑΔΑ.
Ιταλία λοιπόν, που όλοι οι παίκτες είναι μια οικογένεια και που όλοι τραγουδάνε τον εθνικό τους ύμνο σαν να μην υπάρχει αύριο. Ιταλία λοιπόν, και οι ετοιμασίες, οι χοροί, τα πανηγύρια, η επιστολή της Βασίλισσας Ελισάβετ, η χαρά του πρίγκιπα Γουίλιαμ, η χαρά σε κάθε αγγλικό σπίτι και παμπ από το 2′ κιόλας λεπτό και το γκολ του Σο (το γρηγορότερο σε τελικό) τα έκανε όλα να πάνε «περίπατο» !!!
Ιταλία λοιπόν, και η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική «κηδεία» όλων των εποχών, πιο πάνω και από το κάζο της Βραζιλίας στο «Μαρακανά» από την Ουρουγουάη είναι γεγονός. Γιατί η Ιταλία χωρίς τα «αστέρια» του παρελθόντος είναι ΠΆΝΤΑ η Ιταλία.
Μαζί με Βραζιλία και Γερμανία η «αγία» τριάδα του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Οι μεγαλύτερες φανέλες που ζυγίζουν «τόνους». Και όχι «πούπουλα» όπως δυστυχώς ισχύει για την άσπρη με τα «τρία λιοντάρια».
Ένα υπέροχο EURO με μια πανάξια πρωταθλήτρια. Χωρίς ποτέ να χάσει την αυτοκυριαρχία της. Με τον «στρατηγό» Μαντσίνι στον πάγκο, σαν άλλος Καίσαρας να κατευθύνει με μαεστρία και ευφυΐα, τις ρωμαϊκές ποδοσφαιρικές λεγεώνες και να κατακτάνε επιτέλους τη Βρετανία και συγκεκριμένα την Αγγλία.
Τελικά «It’s coming Rome» με Ντοναρούμα, Κιελίνι, Μπονούτσι και τους άλλους ποδοσφαιρικούς εκατόνταρχους. Το «It’s coming home» συνεχίζει να παραμένει όνειρο απατηλό μέχρι την επόμενη διοργάνωση…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
