Σήμερα το art of football σας ταξιδεύει στο παρελθόν. Κάνει «βουτιά» στα παλιά για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Και είμαστε σίγουροι ότι εσείς οι πιο μεγάλοι θα συγκινηθήκατε και μια νοσταλγία θα σας έπιασε διαβάζοντας για τον Δόκτωρ Φου Μαντσού! Ας πούμε δύο λόγια όμως για τον ήρωα μας για να μάθουν και τα νέα παιδιά. Και στο τέλος θα σας αποκαλύψουμε τι σχέση μπορεί να έχει ένα φανταστικό πρόσωπο με το ποδόσφαιρο. Ο Δρ. Φου Μαντσού (Κινέζικα :傅满洲; pinyin : Fù Mǎnzhōu) είναι ένας σούπερ υπέρ-κακός που παρουσιάστηκε σε μια σειρά μυθιστορημάτων του Άγγλου συγγραφέα Σαξ Ρόμερ (Sax Rohmer). Ξεκίνησε λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνεχίστηκε για άλλα σαράντα χρόνια! Ο χαρακτήρας εμφανίστηκε στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα κόμικς. Ειδικά στα κόμικς είχε παρουσία για περισσότερα από 90 χρόνια, και έχει επίσης γίνει αρχέτυπο της κακής εγκληματικής ιδιοφυΐας και του τρελού επιστήμονα, ενώ δάνεισε το όνομά του στο μουστάκι Φου Μαντσού!!!

   Εδώ να μείνουμε λίγο, πριν πάμε να δούμε πως αυτός ο υπέροχος χαρακτήρας εμφανίστηκε. Το μουστάκι «Fu Manchu» είναι ένα πλήρες, ίσιο μουστάκι που εκτείνεται από κάτω από τη μύτη πέρα ​​από τις γωνίες του στόματος και μεγαλώνει προς τα κάτω, πέρα ​​από τα καθαρά ξυρισμένα χείλη και το πηγούνι σε δύο κωνικούς «τρίγγους», που συχνά εκτείνονται πέρα ​​από τη γραμμή του σαγονιού. Μια επέκταση του Φου Μαντσού περιλαμβάνει μερικές φορές ένα τρίτο μακρύ «τρίγνο» που κατεβαίνει από ένα μικρό κομμάτι στο πηγούνι. Το μουστάκι προέρχεται από τον «Fu Manchu», έναν φανταστικό χαρακτήρα που δημιούργησε ένας  Άγγλο συγγραφέα. Ο «ήρωας» εμφανίζεται να φορά ένα τέτοιο μουστάκι σε κινηματογραφικές προσαρμογές των ιστοριών του συγγραφέα. Ο λογοτεχνικός Φου Μαντσού δεν φορούσε μουστάκι. Οι διάσημες τρίχες του προσώπου εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη βρετανική σειρά «The Mystery of Dr. Fu Manchu» (1929). Το μουστάκι Φου Μαντσού έγινε τότε αναπόσπαστο μέρος των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών στερεοτυπικών απεικονίσεων Κινέζων κακοποιών. Το στυλ μαλλιών του προσώπου χρησιμοποιείται συχνά για να σχηματίσει στερεότυπα την ασιατική, πιο συγκεκριμένα την κινεζική, εθνικότητα. Πολλές καρικατούρες των Κινέζων του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα απεικονίζουν Κινέζους με τέτοιες τρίχες στο πρόσωπο. Το Φου Μαντσού μάλιστα είναι μια κατηγορία αγώνων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα γενειάδας και μουστάκι!!!

   Πως όμως ο συγγραφέας εμπνεύστηκε τον πρωταγωνιστή που τον έκανε πάμπλουτο και διάσημο? Σύμφωνα με το δικό του λογαριασμό, ο Σαξ Ρόμερ (Sax Rohmer) αποφάσισε να ξεκινήσει τη σειρά «Dr. Fu Manchu» όταν ένας πίνακας «Ouija» έγραφε συλλαβισμένο τη λέξη CHINAMAN. Ο Κλάιβ Μπλουμ (Clive Bloom) υποστηρίζει ότι το πορτρέτο του Φου Μαντσού βασίστηκε στον δημοφιλή μάγο της μουσικής αίθουσας Τσουνγκ Λινγκ Σο (Chung Ling Soo),δηλαδή׃ «έναν λευκό άνδρα με κοστούμια που είχε ξυρίσει το βικτοριανό μουστάκι του και είχε φορέσει μια στολή μανδαρίνου και είχε κοτσίδες». Όσο για τις θεωρίες του Σαξ σχετικά με τον «Ανατολικό διάβολο» και «την ασυναίσθητη σκληρότητα των Κινέζων», επιδιώκει να τους δώσει διανοητικά διαπιστευτήρια αναφερόμενος στην ταξιδιωτική γραφή του Μπάγιαρντ Τέιλορ (Bayard Taylor). Ο Τέιλορ ήταν ένας επίδοξος εθνογράφος που, αν και δεν είχε γνώση της κινεζικής γλώσσας και κουλτούρας, χρησιμοποίησε την ψευδό-επιστήμη της φυσιογνωμίας για να βρει στην κινεζική φυλή «βαθιά φθοράς τόσο συγκλονιστικά και φρικτά, που ο χαρακτήρας τους δεν μπορεί καν να υπονοηθεί». Μην ξεχνάμε ότι τότε, στον 20ο αιώνα οι σχέσεις της Δύσης γενικά, και ειδικά της αυτοκρατορίας της Μεγάλης Βρετανίας με την Κίνα ήταν στο ναδίρ. Έτσι στα βιβλία του Ρόμερ ο απαίσιος Δρ. Φου Μαντσού προσωποποίησε το είδος του μυστηρίου του «κίτρινου κινδύνου», το οποίο εξέφραζε τους δυτικούς φόβους για την επέκταση της ασιατικής δύναμης και επιρροής.

   Ο Φου Μαντσού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διήγημα του Ρόμερ׃ «The Zayat Kiss» το (1912). Αυτό και εννέα άλλες ιστορίες συγκεντρώθηκαν αργότερα στο μυθιστόρημα του 1913 «The Mystery of Dr. Fu-Manchu».  Δύο ακόμη σειρές συγκεντρώθηκαν σε «The Devil Doctor» (1916) και «The Si-Fan Mysteries» (1917), πριν ο χαρακτήρας εισέλθει σε απουσία 14 ετών. Μετά το «The Daughter of Fu-Manchu» του 1931 ο Σαξ έγραψε άλλα εννέα μυθιστορήματα Φου Μαντσού, πριν από το θάνατό του το 1959. Συνολικά, έγραψε 14 μυθιστορήματα σχετικά με τον χαρακτήρα.  Η εικόνα των «Ανατολικών» που εισέβαλαν σε δυτικά έθνη έγινε το θεμέλιο της εμπορικής επιτυχίας του Ρόμερ, καθώς ήταν σε θέση να πουλήσει 20 εκατομμύρια αντίτυπα στη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, κάποιοι από τους ηθοποιούς που ενσάρκωσαν κατά καιρούς τον σατανικό αυτό χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη ήταν οι, πολύ σπουδαίοι, Μπορίς Καρλόφ (δεκαετία του ’30), Κρίστοφερ Λι (δεκαετία του ’60) και Πίτερ Σέλερς (αρχές δεκαετίας του ’80). Στις μέρες μας πολλοί διαμαρτύρονται και κατηγορούν τον Σαξ Ρόμερ για ρατσιστή, κακό και μισαλλόδοξο. Ακόμα και αν ο άνθρωπος έχει πεθάνει εδώ και δεκαετίες!! Πληροφοριακά, το 1985 μάλιστα, στην Αμερική και συγκεκριμένα στη Νότια Καλιφόρνια, δημιουργήθηκε και ροκ συγκρότημα με το ίδιο όνομα επηρεασμένο από τις ιστορίες του απίθανου Ασιάτη.

   Και αφού είδαμε ποιος είναι ο διάσημος κακός Κινέζος ήρωας πάμε τώρα να δούμε τι σχέση έχει με το ποδόσφαιρο. Άραγε με ποιον ποδοσφαιριστή θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε? Σίγουρα θα ήταν «κακός» και αντιαθλητικός. Γκατούζο, Ρόι Κιν, Καντονά, Πέπε ή μήπως Βίνι Τζόουνς? Αλλά επειδή ήταν και «αστέρι» και διαβολικά παμπόνηρος μήπως θα ήταν ο Ρονάλντο? Ο Ζιντάν? Ο Μέσι? Ο Πελέ? Ο Μαραντόνα? Ο Κρόιφ? Όχι, όχι και πάλι όχι. Κανένας από αυτούς. Γιατί ο Φου Μαντσού αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε για το ποιος θα ήταν ο αγαπημένος του ποδοσφαιριστής! Ο λατρεμένος παίκτης του Φου Μαντσού θα ήταν (παύση αγωνίας)… ο Φου Μαντσού!

   Ναι ξέρουμε έχετε μείνει με το στόμα ανοιχτό! Μόνο που αυτός ο Φουμαντσού δεν είναι Κινέζος. Αλλά Βραζιλιάνος! Που αλλού άλλωστε ακούς τόσο ευφάνταστα ονόματα και παρατσούκλια? Μόνο εκεί. Γεννήθηκε το 1952. Συγκεκριμένα στις 14 Νοεμβρίου. Στην πόλη Καστέλο (Castelo) που είναι δήμος στα νοτιοδυτικά της πολιτείας Εσπίριτο Σάντο (Espírito Santo) στη χώρα του Πελέ. Ο πληθυσμός είναι 37.747 κάτοικοι. Το κανονικό όνομα του είναι Ζόρζε Λουίς ντα Σίλβα (Jorge Luís da Silva). Τώρα το «Φου Μαντσού» είναι προσωνύμιο και του το «κόλλησαν» σε μικρή ηλικία επειδή του άρεσε μία ταινία καράτε!! Ο Βραζιλιάνος Φου Μαντσού έπαιζε ως επιθετικός. Έπαιξε ποδόσφαιρο στις δεκαετίες του ’70 και ’80 και μάλιστα ήταν καλός. Την έβαζε την μπάλα την μπάλα στα δίχτυα και όπως ο Κινέζος ήταν πολύ έξυπνος, «σατανικός» και έπαιρνε την κατάλληλη θέση στον αγωνιστικό χώρο. Φόρεσε και τίμησε τις φανέλες των Καστέλο, Φλουμινένσε (είναι και ο σύλλογος που υποστηρίζει από μικρός), Βάσκο ντα Γκάμα, Σάντα Κρους, Φλαμένγκο, Κλαμπ Αμέρικα, Βιτόρια Μπαḯα και Λοντρίνα.

   Είχε σημαντικές και μεγάλες επιτυχίες ως ποδοσφαιριστής. Η μεγαλύτερα με διαφορά, είναι αναμφίβολα η κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες του 1981 με τα χρώματα της Φλαμένγκο. Στην οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν συμπαίκτης με τον «θρυλικό» Ζίκο! Επίσης, στέφθηκε πρωταθλητής Βραζιλίας με την ίδια ομάδα!! Ο «Φου Μαντσού» αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1984. Δυστυχώς δεν έχουμε τα ακριβή του στατιστικά για τις συμμετοχές και τα γκολ που πέτυχε. Για αυτό και δεν σας τα αναφέρουμε. Αμέσως με το που «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, στράφηκε στην προπονητική. Απέκτησε τα απαραίτητα διπλώματα, αλλά δυστυχώς δε βρήκε δουλειά σε κάποιον σύλλογο. Εκεί δεν έπιασαν τα κόλπα που έκανε σαν παίκτης όταν ήταν για να σκοράρει. Επέλεξε, λοιπόν, να ασχοληθεί με τον σχολιασμό αγώνων σε τηλεοπτικά μέσα της πόλης του, δραστηριότητα με την οποία καταπιάνεται μέχρι σήμερα. Μόνο το art of football βγάζει τέτοια άρθρα. Μόνο το site μας, που το λατρεύουμε θα σας δίνει να διαβάζετε τέτοιες ξεχωριστές ιστορίες. Και έχουμε ακόμα πιο πολλές στο κοντινό μέλλον. Μείνετε εδώ. Προχωράμε ακόμα πιο δυνατά…

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό