Καλησπέρα και πάλι αγαπημένοι μας αναγνώστες. Μετά από μήνες δυσκολιών και δυστυχώς με απώλειες, είμαστε και πάλι εδώ. Στο αγαπημένο σας site. Εδώ στη ζεστή σας συντροφιά. Παρότι λείπαμε για ένα μεγάλο διάστημα από εδώ δε σας αφήσαμε μόνους. Ήμασταν μαζί σας στο facebook, στο instagram, και τώρα είμαστε και στο tiktok με βιντεάκια. Φυσικά επιστρέψαμε και εδώ. Με νέα άρθρα, ανανεωμένοι και πιο δυνατοί από ποτέ. Το πρώτο άρθρο της επιστροφής μας είναι αυτό για επιθετικό. Δε θα γυρνούσαμε με αμυντικό αλλά με κάποιον που σκόραρε συνεχώς. Έτσι όπως, είμαστε τώρα εμείς, αποφασισμένοι να σκοράρουμε αφήνοντας πίσω μας, μια και καλή τις δυσκολίες. Πάμε!
Γρήγορος, ευφυής, γκολτζής, με χαμηλό κέντρο βάρους, με ύψος μόλις 1.72 και 70 κιλά. Όμως με άλμα που έφτανε στον ουρανό, βρισκόταν πάντα εκεί στην κατάλληλη θέση για να βάλει την μπάλα στα δίχτυα. Και με πανηγυρισμό πρωτότυπο και εντυπωσιακό. Το σήμα κατατεθέν του. Ένας παίκτης που λατρεύτηκε στην «κόκκινη» πλευρά της Ρώμης. Δεν τον έπιανε το μάτι σου μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Όμως εκεί που δεν το περίμενες με μια κίνηση, έγραφε το όνομα του στον πίνακα των σκόρερ. Και στη συνέχεια πετούσε, ανοίγοντας τα χέρια του σαν αεροπλάνο, παίρνοντας μαζί του στα ύψη όλους τους οπαδούς της Ρόμα. Το όνομα του παίκτη-αεροπλάνου? Μα φυσικά Βιντσέντσο Μοντέλα. Ας τα πάρουμε όμως όλα με στη σειρά για αυτόν τον μεγάλο παικταρά. Γεννήθηκε το καλοκαίρι. Για αυτό και έφερε όχι απλά την άνοιξη αλλά το καλοκαίρι στους φιλάθλους των «τζιαλορόσι». Το πρώτο φως του ήλιου το είδε την Τρίτη στις 18 Ιουνίου 1974. Το μέρος που γεννήθηκε ήταν το Pomigliano d’Arco. Είναι δήμος στη μητροπολιτική πόλη της Νάπολης, στην Ιταλία, που βρίσκεται βόρεια του Βεζούβιου. Είναι γνωστό για τον βιομηχανικό του πόλο μεταξύ των μεγαλύτερων και με μεγαλύτερη επιρροή στη νότια Ιταλία . Στη βιομηχανική περιοχή υπάρχει, μεταξύ άλλων, το εργοστάσιο Gian Battista Vico της Fiat Chrysler Automobiles, το κέντρο Elasis (επίσης Fiat), τα εργοστάσια Alenia Aermacchi και Avio, καθώς επίσης έχει φιλοξενήσει το πρώτο αεροδρόμιο της Καμπανίας τη δεκαετία του 1960. Ίσως από κει να σκέφτηκε να πάρει το παρατσούκλι. Η οικογένεια του δεμένη και αγαπημένη. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η τοποθεσία. Ο Νότος της Ιταλίας, έχει τιμή και αξίες που δεν υπάρχουν στον πλούσιο Βορρά. Με αυτές πορεύτηκε και πέτυχε απίστευτα πράγματα. Από μικρός φαινότανε ότι κατείχε το άθλημα.
Οι γονείς του τον στήριξαν απόλυτα. Τον ενθάρρυναν και πίστευαν στον γιο τους. Ξεκίνησε την καριέρα από την τρίτη κατηγορία με τη φανέλα της Έμπολι το 1990. Μετά από πέντε χρόνια που έμαθε πολλά πήγε στη Γένοβα. Εκεί με την Τζένοα ανέβηκε επίπεδο και κατηγορία. Σημείωσε 21 γκολ στη μοναδική του σεζόν με τον σύλλογο, στο τέλος της οποίας σήκωσε το Άγγλο-Ιταλικό Κύπελλο. Μια στάση εδώ. Σίγουρα θα αναρωτιέστε τι είναι αυτή η διοργάνωση. Πάμε να σας διαφωτίσουμε. Για τη συγκεκριμένη διοργάνωση υπήρχαν οκτώ αγγλικές ομάδες και οκτώ ιταλικές ομάδες. Αυτές οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους που αποτελούνταν από τέσσερις αγγλικές και τέσσερις ιταλικές ομάδες η καθεμία. Κάθε ομάδα έπαιξε εναντίον των τεσσάρων ομάδων του ομίλου της από την αντίπαλη χώρα. Σε κάθε όμιλο, η καλύτερη ομάδα από κάθε έθνος προκρίθηκε στους περιφερειακούς ημιτελικούς. Οι ημιτελικοί ήταν αγώνες δύο σκελών που παίζονταν μεταξύ των νικητών των ομίλων κάθε χώρας. Στη συνέχεια, ο νικητής κάθε ημιτελικού συναντήθηκε σε έναν τελικό. Το Άγγλο-Ιταλικό Κύπελλο 1995-96 ήταν η τελευταία διοργάνωση που έγινε. Η Τζένοα σήκωσε το τρόπαιο αφού κέρδισε την αγγλική Πορτ Βέιλ με 5-2. Ο Βιντσέντσο μάλιστα σκόραρε στον τελικό. Την επόμενη χρονιά ήταν η ώρα για τη μεγάλη κατηγορία. Ίδια πόλη αλλά με άλλη ομάδα. Φορώντας τη φανέλα της Σαμπντόρια όπου παρέμεινε τρία χρόνια, μέχρι το 1999. Το ντεμπούτο του στη «Σέριε A» στις 8 Σεπτεμβρίου του 1996, εναντίον της Περούτζια. Μετά τον υποβιβασμό του συλλόγου ήρθε η στιγμή να κατακτήσει τη Ρώμη και τις καρδιές των πρωτευουσιάνων. Με 26 εκατομμύρια ευρώ έβαλε τα κόκκινα.
Προπονητής της Ρόμα, ήταν ο Ζντενέκ Ζέμαν που ήθελε τον Μοντέλα να ηγηθεί της επίθεσης όμως δεν πρόλαβε. Η διοίκηση τον απέλυσε και προσέλαβε τον Φάμπιο Καπέλο, ο οποίος αντιπαθούσε τους κοντούς επιθετικούς. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια της σεζόν 1999-2000 σημείωσε 18 γκολ, όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Έπαιζε στην επίθεση μαζί με τον Μάρκο Ντελβέκιο και δεκάρι ήταν ο Φραντσέσκο Τότι. Την επόμενη χρονιά, ο Γκάμπριελ Μπατιστούτα έφτασε στην πρωτεύουσα από τη Φιορεντίνα. Και ήταν ο ψηλός επιθετικός που ήθελε ο Καπέλο. Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα για τον πρωταγωνιστή μας. Δεν έπαιζε πάντα βασικός όπως ήθελε. Παρόλα αυτά τα γκολ τα έβαζε. Στο τρίτο πρωτάθλημα της Ρόμα το 2001σημείωσε πολλά σημαντικά γκολ για τον σύλλογο, συμπεριλαμβανομένου του γκολ ισοφάρισης σε μια εκτός έδρας ισοπαλία 2-2 εναντίον της μετέπειτα δευτεραθλήτριας Γιουβέντους στις 6 Μαΐου 2001. Και φυσικά το δεύτερο γκολ στη νίκη με 3-1 επί της Πάρμα που κρίθηκε καθοριστική για τον τίτλο στις 17 Ιουνίου, στο «Ολίμπικο» της Ρώμης. Τον Μάρτιο του 2002 είπε με μεγάλη θλίψη: «Θα είχα καλύτερες προσδοκίες με άλλο προπονητή». Παρά τον αγώνα του να κερδίσει μια θέση στη βασική ενδεκάδα, έγινε το είδωλο του συλλόγου για τους οπαδούς, καθώς είχε την ικανότητα να αποδίδει καλά στο ντέρμπι της Ρώμης εναντίον της Λάτσιο, σκοράροντας στο πρώτο του ντέρμπι το 1999 και πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ στο νίκη με 5-1 στις 10 Μαρτίου του 2002. Μέχρι σήμερα κανένας ποδοσφαιριστής στο «Derby della Capitale» δεν έχει πετύχει κάτι ανάλογο.
Το 2003 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τον ίδιο. Όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο αλλά και εκτός αυτού. Χώρισε με τη σύζυγό του, Ρίτα Ιανακόνε (Rita Iannaccone) και ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς. Την επόμενη σεζόν ο προπονητής έφυγε για τη Γιουβέντους και ο Μοντέλα έκανε μια πολύ καλή χρονιά, αφού πέτυχε 23 γκολ κερδίζοντας επάξια νέο συμβόλαιο. Οι τραυματισμοί όμως δεν τον άφηναν σε ησυχία. Και όχι μόνο αυτό. Έμπλεξε με νέο προπονητή τον Λουτσιάνο Σπαλέτι που έπαιζε με έναν επιθετικό, τον Φραντσέσκο Τότι σε σύστημα 4-2-3-1. Είναι η περίφημη χρονιά που η Ρόμα στη ουσία έπαιζε χωρίς καθαρό επιθετικό. Έτσι οι αντίπαλοι κορόιδευαν πως παίζει 4-6-0. Έτσι τον Ιανουάριο του 2007 η φυγή ήταν μονόδρομος. Επόμενος σταθμός Αγγλία. Στο Λονδίνο δανεικός με τη φανέλα της Φούλαμ. Εκεί κατευθείαν έδειξε την αξία του. Σκόραρε δύο φορές εναντίον της Λέστερ στο ντεμπούτο του εντός έδρας, στο Κύπελλο Αγγλίας. Τα γκολ τα έβαζε συνέχεια και οι οπαδοί των «κότατζερς» τον αποθέωναν συνεχώς. Όμως πάλι μια αλλαγή προπονητή τον «έκαψε». Ο κόσμος αντέδρασε σε αυτό αλλά δυστυχώς πέρασε του νέου τεχνικού Λόρι Σάντσεζ. Επιστροφή στη χώρα του με τη φανέλα της Σαμπντόρια και τελείωσε την καριέρα του με την αγαπημένη του Ρόμα. Ένα αστείο σκηνικό έγινε με τον αριθμό που φορούσε. Πήρε τον αριθμό 23 όταν επέστρεψε. Ο Μίρκο Βούτσινιτς φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 9 που ήταν παλαιότερα του Μοντέλα και ο Μοντέλα πήρε τη φανέλα με το νούμερο 23, πρώην του Βούτσινιτς. Έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι στις 16 Μαΐου του 2009. Μετά από δύο μήνες στις 2 Ιουλίου του 2009, ο Μοντέλα ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Έπαιξε σε 215 αγώνες σε οκτώ χρόνια με τους Ρωμαίους, σκοράροντας 94 γκολ και έγινε ο πέμπτος καλύτερος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Συνολικά είχε 480 συμμετοχές και πέτυχε 228 γκολ! Κατέκτησε σημαντικούς τίτλους. Το Άγγλο-Ιταλικό κύπελλο το 1996. Φυσικά το πρωτάθλημα με τη Ρόμα το 2001 και το σούπερ καπ την ίδια χρονιά. Μόνο που αυτοί οι τίτλοι αξίζουν όσο τίποτα άλλο. Γιατί η Ρόμα δυστυχώς δεν κερδίζει συχνά τίτλους. Και με αυτόν πρωταγωνιστή τα κατάφερε. Σε ατομικό επίπεδο το 2000 χρίστηκε ιππότης από το Τάγμα της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (Ιταλικά: Ordine al Merito della Repubblica Italiana). Είναι το ανώτερο ιταλικό παράσημο αξιοσύνης . Ιδρύθηκε το 1951 από τον δεύτερο Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Λουίτζι Εïναούντι (Luigi Einaudi). Η ανώτατη διάκριση της Δημοκρατίας, απονέμεται για «αξίες που απέκτησε το έθνος» στους τομείς της λογοτεχνίας, των τεχνών, της οικονομίας, της δημόσιας υπηρεσίας και των κοινωνικών, φιλανθρωπικών και ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων και για μακροχρόνια και εμφανή υπηρεσία στον πολιτικό και στρατιωτικές σταδιοδρομίες. Τα μετά-ονομαστικά γράμματα για την παραγγελία είναι OMRI. Το τάγμα ουσιαστικά αντικατέστησε εθνικά τάγματα όπως το Πολιτικό Τάγμα της Σαβοΐας (1831), το Τάγμα του Στέμματος της Ιταλίας (1868), το Τάγμα των Αγίων Μαυρίκιου και Λαζάρου (1572) και το Ανώτατο Τάγμα του Παναγίου Ευαγγελισμού (1362). Μεγάλη τιμή!
Σημαντική προσφορά όχι όσο θα ήθελε είχε και με την εθνική. Έκανε το ντεμπούτο του με προπονητή τον Ντίνο Τζοφ. Ήταν για τα προκριματικών του Euro 2000 εναντίον της Ουαλίας στις 5 Ιουνίου του 1999, τον οποίο η Ιταλία κέρδισε με 4-0, μπαίνοντας ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο στη θέση του Κριστιάν Βιέρι. Φυσικά ήταν μέλος της «σκουάντρα ατζούρα» για το Euro 2000. Εκεί η Ιταλία έφτασε ως τον τελικό. Όμως ο Βιλτόρ και ο Τρεζεκέ στην παράταση με τον «ξαφνικό θάνατο» τους στέρησε το όνειρο. Το πρώτο του γκολ για την Ιταλία, το πέτυχε στο φιλικό παιχνίδι ενάντια στη Νότια Αφρική. Ο αγώνας έγινε στην Περούτζια στις 25 Απριλίου του 2001, στη νίκη με 1-0. Στις 27 Μαρτίου του 2002 πέτυχε δύο γκολ στη νίκη απέναντι στην Αγγλία. Το παιχνίδι ήταν φιλικό και έγινε στο «Έλαντ Ρόουντ» την έδρα της Λιντς. Συμμετείχε και στο Μουντιάλ του 2002 στη μεγάλη «σφαγή» των Ιταλών από τη διαιτησία στου 16 με τη Νότια Κορέα. Η τελευταία του εμφάνιση με την Ιταλία, ήταν στο φιλικό εναντίον της Ρωσίας στις 9 Φεβρουαρίου του 2005, που διεξήχθη στο Κάλιαρι. Για την ιστορία η Ιταλία επικράτησε με 2-0. Με την τιμημένη μπλε φανέλα είχε 20 συμμετοχές και 3 γκολ.
Στην προσωπική του ζωή υπήρξε δύο φορές παντρεμένος. Με τη Ρίτα Ιανακόνε και με τη Ρακέλε ντι Φιόρε. Έχει δύο παιδιά. Ένα από κάθε γυναίκα. Τον Αλέσιο και τη Μανταλένα. Ένας φανταστικός παίκτης. Το παρατσούκλι που του έβγαλαν ήταν «L’Aeroplanino» (το μικρό αεροπλάνο). Του ταίριαζε απόλυτα. Είχε μικρό ανάστημα και ο τρόπος του πανηγυρισμού όταν σκόραρε που άνοιγε τα χέρια του σαν φτερά ήταν φοβερός. Το 2013, ο Μοντέλα εισήχθη στο «Hall of Fame» της Ρόμα. Μια τεράστια τιμή που ελάχιστοι άνθρωποι λαμβάνουν. Γρήγορος, εργατικός, έξυπνος, με ρυθμό μέσα στον αγώνα, σωστές πάσες, ντρίμπλες, καλή τεχνική και έντονο βλέμμα για γκολ. Έβαζε γκολ και με τα δύο πόδια και είχε στον αέρα πολύ δυνατός. Παρότι μόνο 70 κιλά και 1.72 ύψος. Μια άλλη τεράστια διάκριση ήταν, όταν στο βιντεοπαιχνίδι FIFA της EA Sports ήταν στο εξώφυλλο της ιταλικής έκδοσης του FIFA 2000!! Διάλεξαν αυτόν και όχι κάποιον άλλον. Και τότε στο ιταλικό πρωτάθλημα είχε παικταράδες.
Δεν υπήρχε αυτή η σπουδαία προσωπικότητα να μείνει εκτός ποδοσφαίρου. Ασχολήθηκε με την προπονητική. Η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ήταν η ομάδα νέων της Ρόμα για το Giovanissimi Nazionali (επίπεδο κάτω των 15 ετών). Όμως γρήγορα ανέβηκε. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2011, διορίστηκε ως προσωρινός προπονητής της πρώτης ομάδας για το υπόλοιπο της σεζόν, αναλαμβάνοντας τον ρόλο από τον παραιτηθέντα προπονητή Κλαούντιο Ρανιέρι . Στις 23 Φεβρουαρίου, στον πρώτο του αγώνα στη μεγάλη κατηγορία, η Ρόμα κέρδισε εκτός έδρας την Μπολόνια με 1-0. Στις 8 Μαρτίου, στο ντεμπούτο του στο «Τσάμπιονς Λιγκ», η Ρόμα έχασε εκτός έδρας από τη Σαχτάρ Ντόνετσκ με 3-0. Η σεζόν τελείωσε με την ομάδα στη έκτη θέση της βαθμολογίας. Οι νέοι ιδιοκτήτες δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο και έτσι έμεινε ελεύθερος. Παρά τη μέτρια πορεία, φαινόταν ότι και σαν προπονητής θα κάνει καριέρα. Η συνέχεια ήταν η Ανατολική Σικελία και ο σύλλογος ήταν η Κατάνια. Με εκείνον προπονητή ο σύλλογος πέρασε την Παλέρμο που είναι η αιώνια αντίπαλος για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια. Ένας χρόνος ήταν αρκετός να δείξει την αξία του. Έτσι η επόμενη ομάδα ήταν η Φιορεντίνα. Στα τρία χρόνια που κάθισε εκεί έκανε μεγάλο έργο. Βγήκε στην τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα και τις σεζόν. Έφτασε στον τελικό κυπέλλου Ιταλίας του 2014, αλλά ηττήθηκε με 3-1 από τη Νάπολι. Στην τρίτη του σεζόν, ο Μοντέλα βοήθησε τη Φιορεντίνα να φτάσει στον ημιτελικό του «Γιουρόπα Λιγκ». Αλλά εκεί ήταν το «θηρίο» της διοργάνωσης η Σεβίλλη που την απέκλεισε. Στη συνέχεια πήρα και το τρόπαιο. Η Σαμπντόρια ο νέος σταθμός στην καριέρα του και μετά πήγε στο Μιλάνο. Οδήγησε τους «ροσονέρι» στον πρώτο τους τίτλο από το 2011, το Σούπερ καπ Ιταλίας νικώντας τη Γιουβέντους με 4-3 στη διαδικασία των πέναλτι. Ο αγώνας είχε τελειώσει με 1-1. Δεν κατάφερε όμως κάτι παραπάνω. Η πρώτη ομάδα εκτός χώρας που πήγε ήταν η Σεβίλλη. Τα πήγε καλά αλλά δεν πήρε τον χρόνο που ήθελε. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, κατάφερε να οδηγήσει τη Σεβίλλη στα προημιτελικό του «Τσάμπιονς Λιγκ». Στη φάση των «16» απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στα προημιτελικά πάλεψε αλλά η Μπάγερν Μονάχου ήταν τελικά η νικήτρια. Ο Μοντέλα οδήγησε επίσης τη Σεβίλλη στον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας το 2018. Η Μπαρτσελόνα όμως ήταν σαρωτική και νίκησε με το ευρύ 5-0. Μετά από ένα σερί εννέα ανεπιτυχών αποτελεσμάτων η διοίκηση τον απέλυσε. Επιστροφή στη Φιορεντίνα για λίγο και μετά Τουρκία.
Την πρώτη Σεπτεμβρίου του 2021, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Αντάνα Ντερμισπόρ ξεκινώντας μια νέα εμπειρία για τον εαυτό του στην Τουρκία. Στην πρώτη του σεζόν, δεν τα πήγε και άσχημα αφού η ομάδα τερμάτισε ένατη στο πρωτάθλημα. Στη δεύτερη σεζόν του, έκαναν την υπέρβαση. Τερμάτισε το πρωτάθλημα στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 20 νίκες, εννέα ισοπαλίες και επτά ήττες σε 36 αγώνες. Ήταν η καλύτερη θέση της ιστορία τους. Έτσι δίκαια βγήκαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και συγκεκριμένα στο «Κόνφερενς Λιγκ». Στις 12 Ιουνίου του 2023, με κοινή απόφαση χώρισαν τους δρόμους τους. Όμως δεν έφυγε από τη γειτονική χώρα. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2023, ανακοινώθηκε από την τουρκική ποδοσφαιρική ομοσπονδία ως ο νέος προπονητής της εθνικής ομάδας. Στις 12 Οκτωβρίου του 2023, στο πρώτο επίσημο παιχνίδι η Τουρκία νίκησε με 1-0 μέσα στην Κροατία. Στις 15 Οκτωβρίου η Τουρκία προκρίθηκε στο «Euro 2024» μετά την άνετη νίκη με 4-0 επί της Λετονίας. Μάλιστα αν η εθνική μας ομάδα περάσει με το καλό μέσω των μπαράζ στη διοργάνωση θα παίξουμε στον ίδιο όμιλο με την Τουρκία. Παρότι είναι λίγο χρονικό διάστημα προπονητής έχει πάρει διακρίσεις. Το 2013 πήρε το βραβείο «Enzo Bearzot» (ιταλικά: Premio Nazionale Enzo Bearzot). Το συγκεκριμένο (βραβείο) είναι μια αναγνώριση που απονέμεται στους Ιταλούς προπονητές ποδοσφαίρου κάθε χρόνο. Το βραβείο ιδρύθηκε το 2011 και απονέμεται από μια κριτική επιτροπή που αποτελείται από εκπροσώπους μεγάλων ιταλικών αθλητικών εφημερίδων. Μάλιστα χρηματοδοτείται από την Αθλητική Ένωση των Χριστιανικών Ενώσεων Ιταλών Εργαζομένων και την Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Κάθε χρόνο ο πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, στην αίθουσα τιμής της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής της Ιταλίας το παραδίδει στον καλύτερο προπονητή. Το 2023 πήρε ακόμα ένα. Ίσως το πιο σημαντικό για εκείνον. Η ένωση μεταξύ του Ιδρύματος E-Novation και της Ένωσης Μεσογειακών Δημοσιογράφων, από μια ιδέα του δημοσιογράφου Dundar Kesapli σε συνεργασία με την Εθνική USSI, ικανή μαζί να ενώσει πολλές πραγματικότητες και σημαντικούς ανθρώπους που απλώνονται σε όλη τη μεσογειακή επικράτεια. Ένα βραβείο ενάντια στον ρατσισμό, ικανό να οικοδομήσει και να ενισχύσει πολιτιστικές, γλωσσικές, θρησκευτικές, αθλητικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ των διαφόρων μεσογειακών χωρών και όχι μόνο. Στην αίθουσα Promoteca του Καπιτώλιο στη Ρώμη, το Ευρωμεσογειακό Διεθνές Βραβείο 2023 εντόπισε προσωπικότητες που συνέβαλαν στον καθορισμό των σχέσεων μεταξύ διαφόρων εθνών, στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, στις κοινωνικές βελτιώσεις, στη διάδοση του πολιτισμού, στη συνύπαρξη μεταξύ των κατοίκων του πλανήτη, οι ανθρώπινες συνθήκες, η κατάσταση των έργων τέχνης που μαρτυρούν τους πολιτισμούς των χιλιετιών που σημάδεψαν την εξέλιξη του Ανθρώπου.
Αυτός είναι ο Βιντσέντσο Μοντέλα. Ο παίκτης που «πετούσε» στους αγωνιστικούς χώρους και έβαζε πανέμορφα γκολ. Ο ποδοσφαιριστής που ξεσήκωνε τους πάντες στο «Ολίμπικο», και έκανε τους Ρωμαίους να τον αποθεώνουν, φωνάζοντας το όνομα του. Και αυτός είναι τώρα, που με τη γραβάτα και το κοστούμι του, από τον πάγκο καθοδηγεί τους πάντες! Και τα αεροπλάνα είναι για να πετάνε μια ζωή στους αιθέρες!! Και το συγκεκριμένο αυτό θα κάνει πάντα!! Και όπως λέει και ένα από τα πιο γνωστά ιταλικά τραγούδια Volare oh oh…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό