Αυτό ήταν. Η διοργάνωση που μας καθήλωσε και μας έκανε να συγκινηθούμε, να χαρούμε, να πανηγυρίσουμε, έφτασε στο τέλος της. Με μια πανάξια πρωταθλήτρια την Ιταλία που το άξιζε και δίκαια το κατέκτησε.
Η «γεύση» που μας άφησε το συγκεκριμένο τουρνουά ήταν από τις καλύτερες. Πολλά θεαματικά γκολ (όπως του Σικ από το κέντρο), μέγιστο δράμα με την κατάρρευση του Έρικσεν, ευτυχώς για όλους με θετική κατάληξη, μειωμένα λάθη των διαιτητών εξαιτίας και του VAR, και έναν τελικό που κρίθηκε στα πέναλτι. Πάμε να δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά για κάθε ομάδα ξεχωριστά τι κατάφερε και τι όχι.
Οι ομάδες που είχαν, μια αξιοπρεπή παρουσία ήταν η Φινλανδία και η Σλοβακία που τερμάτισαν τρίτες στον όμιλο τους, όμως επειδή είχαν χειρότερο συντελεστή γκολ δεν πέρασαν στη νοκ άουτ φάση των 16. Τώρα τα Σκόπια, η Ουγγαρία και η Σκωτία παρότι τερμάτισαν τελευταίες στους ομίλους τους είχαν κάτι παραπάνω από μια καλή παρουσία. Κυνήγησαν την πρόκριση μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μάλιστα η Ουγγαρία στον όμιλο του «θανάτου» με Γαλλία, Πορτογαλία, και Γερμανία βρέθηκε μόλις μια «ανάσα» από το να περάσει.
Οι μεγάλες απογοητεύσεις στους ομίλους ήταν η Τουρκία, που όχι νίκη δεν πέτυχε, αλλά έβαλε και μόνο ένα γκολ με αντιπάλους Ιταλία, Ουαλία και Ελβετία. Μεγάλη απογοήτευση. Άλλες δύο χώρες που πραγματικά δεν έκαναν τίποτα ήταν η Ρωσία και η Πολωνία. Ειδικά οι Πολωνοί που είχαν βλέψεις για παραπάνω αποδείχτηκαν «λίγοι». Ενώ η Ρωσία, αν εξαιρέσουμε, το Μουντιάλ που έγινε το 2018 στη χώρα της, και έφτασε ως τα προημιτελικά συνεχίζει στον απόλυτο αγωνιστικό «κατήφορο».
Η φάση των 16 τώρα έκρυβε πολλές εκπλήξεις και μας έδειξε πολλά για τη συνέχεια. Το μεγάλο φαβορί, και πρώτο για κατάκτηση του τροπαίου, από όλες τις στοιχηματικές εταιρείες Γαλλία έπαθε το μεγαλύτερο «κάζο». Η «μικρή» ποδοσφαιρικά Ελβετία, που έχανε μέχρι το 81′ λεπτό με 3-1, ισοφάρισε και πέρασε στα πέναλτι με το «αστέρι» των «τρικολόρ», Κιλιάν Εμπαπέ να είναι ο «μοιραίος». Η σκηνή με τη μητέρα του Ραμπιό, να μαλώνει στις κερκίδες με την οικογένεια του Εμπαπέ ανέδειξε πολλά, για το κλίμα που επικρατούσε γενικά στους «πετεινούς».
Μεγάλη πίκρα πήραν όμως και άλλες δύο χώρες που είχαν στόχο την κατάκτηση του κυπέλλου. Η κάτοχος μέχρι εκείνη τη στιγμή Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο και η Γερμανία στην τελευταία εμφάνιση του Γιοακίμ Λεβ στον πάγκο.
Οι Γερμανοί έχασαν πεντακάθαρα με 2-0 από τους Άγγλους, ενώ οι Πορτογάλοι αποκλείστηκαν από τους Βέλγους με 1-0. Δεν το άξιζαν αφού έχασαν τεράστιες ευκαιρίες με δύο δοκάρια όμως το αποτέλεσμα μετράει. Η Ολλανδία παρότι είχε ευκαιρία να πάει ως το τέλος, άλλη μια φορά τα έκανε «μούσκεμα».
Ήττα με 2-0 από την Τσεχία που ήταν εκπληκτική σε όλο το τουρνουά. Η Ουαλία χάλασε τις καλές εντυπώσεις που είχε κερδίσει στους ομίλους με τη «βαριά» ήττα με 4-0 από την τρομερή Δανία. Αυστρία, Σουηδία και Κροατία έπαιξαν «γενναία» και αποκλείστηκαν με ψηλά το κεφάλι στην παράταση και οι τρεις (!!!), από Ιταλία, Ουκρανία και Ισπανία. Κρίνονται φυσικά με θετικό πρόσημο.
Στους 8 είχαμε μεγάλα παιχνίδια που κρίθηκαν στο γκολ και ένα στα πέναλτι. Το Βέλγιο τελικά αποδείχτηκε πολύ λίγο και «πούπουλο» η φανέλα του. Έχασε βέβαια από την πρωταθλήτρια Ιταλία, όμως για μια ομάδα που είναι στο νούμερο 1 στη παγκόσμια λίστα, με τόσο «φοβερούς» σε κάθε θέση παίκτες και με στόχο, μόνο την κατάκτηση ήταν τεράστια αποτυχία. Η Ουκρανία που έχασε με 4-0 από την Αγγλία και μόνο που έφτασε στα προημιτελικά είναι σούπερ πετυχημένη. Το ίδιο και η Τσεχία που έχασε στο γκολ από τη Δανία και εννοείται η Ελβετία που στα πέναλτι λύγισε τελικά από τους «φούριας ρόχας».
Στα ημιτελικά τώρα οι Ιταλοί πήγαν εκεί που ήθελαν το παιχνίδι και στα πέναλτι τα κατάφεραν. Η Ισπανία σίγουρα «πόνεσε». Ειδικά όταν χάνεις με αυτό τον τρόπο, την πρόκριση στον τελικό όμως πρέπει να είναι περήφανοι. Με τεράστια ανανέωση και με όλη την παλιά «φρουρά» εκτός, τα ημιτελικά ήταν επιτυχία. Όσο για τους Δανούς, ήταν οι «ηθικοί νικητές» της διοργάνωσης.
Με το σοκ του Έρικσεν στο πρώτο παιχνίδι, και με τον τρόπο που δεν τους άφησαν να διεκδικήσουν την πρόκριση στον τελικό, με το ανύπαρκτο πέναλτι, που έδωσε στους Άγγλους ο διαιτητής, που δεν πήγε καν να δει τη φάση στο VAR λέει πολλά.
Η Ιταλία είναι η μεγάλη νικήτρια αφού πήρε το κύπελλο μετά από 53 χρόνια και γέμισε με περηφάνια όλο τον ιταλικό λαό. Η Αγγλία είναι η μεγάλη ηττημένη, και ηθικά, με το πέναλτι εις βάρος της Δανίας, αλλά και στην ουσία αφού όλα ήταν υπέρ της και έχασε το τρόπαιο μέσα στο γήπεδο της το «Γουέμπλεϊ». Όμως στις τελευταίες δύο διοργανώσεις δείχνει πολύ σοβαρή και δε νομίζουμε, να αργήσει η στιγμή, που θα σηκώσει ξανά ένα διεθνές τίτλο μετά το 1966. Στα στατιστικά τώρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο πάτησε κορυφή σε άλλες δύο κατηγορίες.
Είναι πλέον ο πρώτος και μοναδικός παίκτης, με πέντε συμμετοχές σε Euro και ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε τελικές φάσεις ξεπερνώντας τον Μισέλ Πλατινί. Ενώ μαζί με τον Τσέχο Πάτρικ Σικ μοιράστηκε και το βραβείο του πρώτου σκόρερ με πέντε γκολ. Το γκολ του Σικ ψηφίστηκε πολύ σωστά το καλύτερο της διοργάνωσης. Μετά από πολλά χρόνια καλύτερος παίκτης του τουρνουά ένας τερματοφύλακας. Ο μόλις 22 χρονών Ιταλός γκολκίπερ Ντοναρούμα. Προσωπικά θεωρώ ότι θα αφήσει «εποχή».
Βέβαια έπρεπε να παραμείνει στη Μίλαν και να γίνει η επόμενη «σημαία» της αλλά το Παρίσι με τους Άραβες, έχει τη «χάρη» του. Σε 51 αγώνες μπήκαν 142 γκολ. Σχεδόν τρία γκολ ανά παιχνίδι (2.78), άρα μιλάμε αποδεδειγμένα για το πιο θεαματικό τουρνουά όλων των εποχών.
Αυτή ήταν η ανασκόπηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από τα δικά μας μάτια. Και τώρα 2022 Κατάρ και Παγκόσμιο Κύπελλο και 2024 Γερμανία και Euro… Η ασπρόμαυρη μπάλα δεν σταματάει ποτέ να κυλάει… και το βλέμμα μας θα είναι πάντα «καρφωμένο» εκεί…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
