Ολλανδία. Η χώρα των ελεύθερων ηθών, της τουλίπας, του γάλακτος, των ανεμόμυλων, του σπιτιού της Άννας Φρανκ, των καναλιών, της φυσικής ομορφιάς και φυσικά του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου (total football). Όπως σε κάθε κράτος, υπάρχει η πρωτεύουσα και η μεγάλη πόλη που την κοντράρει. Έτσι συμβαίνει και εδώ. Η κόντρα μεταξύ του Άμστερνταμ και του Ρότερνταμ δεν μπορεί να συγκριθεί πουθενά. Είναι οι «αιώνιοι εχθροί» και φυσικά για τα πάντα σχεδόν κοντράρονται. Είτε πρόκειται για πολιτικούς αρχηγούς, ποδοσφαιρικές ομάδες ή ακόμα και καλλιτέχνες. Πραγματικά κάνουν, την αλλοτινή κόντρα Αθήνας και Θεσσαλονίκης να μοιάζει ανύπαρκτη. Να φανταστείτε ότι ανταγωνίζονται σε όλα. Αν και κάποιες φορές αυτό είναι για καλό. Θα σας πούμε ένα παράδειγμα που έγινε τα τελευταία χρόνια. Το «πράσινο» λείπει από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Τα γκρίζα πεζοδρόμια είναι παντού κι όχι μόνο επηρεάζουν αρνητικά την εικόνα των πόλεων, αλλά δεν προσφέρουν τίποτα στο περιβάλλον. Γι’ αυτόν το λόγο ξεκίνησε άλλος ένας διαγωνισμός άνευ προηγουμένου μεταξύ του Άμστερνταμ και του Ρότερνταμ. Όποιο από τα δύο «ξήλωνε» γρηγορότερα τις μουντές πλάκες και τις αντικαθιστούσε με δέντρα ή άλλα φυτά, θα κέρδιζε. Η διοργανώτρια Έβα Μπράακσμα δήλωσε׃ «Η έχθρα των δύο αυτών πόλεων γίνεται συχνά τόσο αρνητική, όμως μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε για καλό». Όπως στο σημερινό μας αφιέρωμα, νικήτρια ομάδα βγήκε ξανά εκείνη του Ρότερνταμ, με 47.942 πλάκες, έναντι των 46.484 του Άμστερνταμ. Όμως και στα δύο μέρη, δημιουργήθηκαν τεράστιοι, καταπράσινοι κήποι. Μάλιστα η «πράσινη» αυτή ενέργεια, θα βοηθήσει την προσπάθεια της κυβέρνησης για περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 25%. Επιπλέον, θα γίνει λιγότερη σπατάλη νερού, ενώ οι ρίζες θα το απορροφήσουν και η αυξανόμενη στάθμη των ποταμών δε θα προκαλέσει τόσο μεγάλη ανησυχία. Ο ανταγωνισμός κάνει πολύ καλό κάποιες φορές!

   Για να δούμε λίγο όμως αυτές τις πόλεις. Το Άμστερνταμ είναι κοσμοπολίτικο. Κατά πολλούς η πιο σύγχρονη και προοδευτική πόλη στην Ευρώπη. Το Ρότερνταμ ήταν και παραμένει μία κυρίως βιομηχανική πόλη. Υπάρχει, λοιπόν, το πρώτο σημείο αναφοράς για τη διαφορά׃ «Όταν στο Άμστερνταμ διασκεδάζουν, στο Ρότερνταμ δουλεύουμε», λένε οι μεν. Και απαντάνε οι άλλοι׃ «εμείς εργαζόμαστε για να ζούμε, αυτοί ζουν για να εργάζονται». Η κοινωνική διαφορά είναι λογικό να περάσει και στο ποδόσφαιρο. Πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχε αντιπαλότητα, αλλά όχι σε έντονο βαθμό. Μετά το 1955 τα πράγματα άρχισαν ν’ αλλάζουν, ειδικά όταν τα πρωτάθλημα Ολλανδίας έγινε επαγγελματικό και ξεκίνησαν να ξεχωρίζουν κάποιοι σύλλογοι. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, ο Άγιαξ και η Φέγενορντ έγιναν οι πρώτες δυνάμεις. Σε μία δεκαπενταετία, μέχρι και το 1974, κατέκτησαν μαζί 13 πρωταθλήματα. Ήταν οι δύο ομάδες που συνέβαλαν στην επανάσταση του ολλανδικού ποδοσφαίρου, που από ένα σχετικά μεσαίο επίπεδο πήγε στο ανώτατο. Η δεύτερη είναι φυσικά, η παραδοσιακά τρίτη κορυφαία ομάδα της χώρας, αλλά τα «χρυσά» της χρόνια μας παραπέμπουν στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70. Κάπου εκεί όμως ήταν που μεγάλωσε, γιγαντώθηκε για να είμαστε ακριβείς, η αντιπαλότητα. Οι λόγοι πέραν από το ποδόσφαιρο είναι και πολιτισμικοί. Η πρωτεύουσα απέναντι στη δεύτερη μεγάλη πόλη. Η PSV Αïντχόβεν είναι τώρα πια η δεύτερη ομάδα της Ολλανδίας σε δυναμικότητα. Είναι η ομάδα που στα τελευταία 30 χρόνια ξεπρόβαλε ως μεγάλη δύναμη στο ποδόσφαιρο της χώρας και, από άποψη τίτλων, πήρε περισσότερα από όσα ο Άγιαξ στο διάστημα αυτό. Και πλησιάζει επικίνδυνα τον «Αίαντα» σε επαγγελματικούς τίτλους. Φυσιολογικά ομιλούντες, το σούπερ-ντέρμπι της χώρας θα έπρεπε να είναι αυτό ανάμεσα στις δύο ομάδες. Όμως ακόμη και με αυτό το σκηνικό της τριαντακονταετίας, στην Ολλανδία ένα ήταν και ένα παραμένει το κλασικό, τρομερό, τρομακτικό ντέρμπι. Άγιαξ εναντίον Φέγενορντ. Και η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήταν της ομαδάρας του λιμανιού και όχι εκείνης της πρωτεύουσας. Η Φέγενορντ ήταν η πρώτη ομάδα που έκανε την τεράστια έκπληξη στην Ευρώπη κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1970. Την επόμενη χρονιά ο Άγιαξ πήρε το τρόπαιο επικρατώντας του Παναθηναϊκού με 2-0. Στη μεγαλύτερη επιτυχία ελληνικής ομάδας παρά τις χαζομάρες, τα ψέματα και τις αηδίες που ακούγονται δυστυχώς μέχρι τώρα. Ο εκπληκτικός «αθάνατος» Έρνστ Χάπελ ήταν αυτός πάντα με το τσιγάρο στο στόμα, που από την πρώτη του χρονιά στο πάγκο (1969-70), έβαλε τις βάσεις για το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της χώρας σε εκείνη τη φοβερή δεκαετία. Ο Ρίνους Μίχελς με τον Άγιαξ το ανέπτυξε ακόμη περισσότερο στη συνέχεια και το τελειοποίησε. Η αρχή για την κατάκτηση του τροπαίου ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1969 στην πρωτεύουσα της Ισλανδίας απέναντι στην τοπική ΚΡ Ρέικιαβικ. Ένα απίστευτο 12-2 σφράγισε την πρόκριση. Στο δεύτερο παιχνίδι στις 30 Σεπτεμβρίου οι «μηχανές» ήταν σβηστές. Ένα χαλαρό 4-0 ήταν το τελικό σκορ. Το επόμενο εμπόδιο όμως ήταν τεράστιο και μάλλον κανείς δεν περίμενε να το περάσει. Η Μίλαν ήταν από τις πρωταγωνίστριες της εποχής. Το γκολ στο Κομπέν στο 9’ λεπτό στις 12 Νοεμβρίου έκρινε το αποτέλεσμα υπέρ των Ιταλών. Όλοι πίστευαν ότι με την εμπειρία της εύκολα ή δύσκολα θα περνούσε στα προημιτελικά. Όμως ο Χάπελ και οι παίκτες του είχαν άλλη άποψη. Στις 26 Νοεμβρίου σε ένα «Ντε Κάιπ» που «κόχλαζε» με 63.000 οπαδούς, ο Γιάνσεν στο 6’ λεπτό ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα. Και στο 82’ λεπτό ο Βαν Χάνεγκεμ ολοκλήρωσε την ευτυχία στα πρόσωπα όλων με το γκολ που πέτυχε. Η φωτιά από το τσιγάρο του Έρνστ ακόμα άναβε και θα συνέχιζε. Βερολίνο 4 Μαρτίου του 1970. Αντίπαλος η ΦΚ Φρακφούρτης με έδρα τη Φρανφούρτη του Βρανδεμβούργου. Τότε βέβαια ονομάζονταν ΣΒ ΒΠ Βόρβαρτς Λειψίας (SV VP Vorwärts Leipzig). Ιδρύθηκε ως στρατιωτικός σύλλογος SV VP Vorwärts Leipzig στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας το 1951. Κέρδισε έξι πρωταθλήματα Ανατολικής Γερμανίας ως ASK Vorwärts Berlin και FC Vorwärts Berlin μεταξύ 1958 και 1969. Με αυτή την ομάδα θα έπαιζε η Φέγενορντ για την πρόκριση στα ημιτελικά. Βερολίνο 4 Μαρτίου του 1970. Οι Γερμανοί επικράτησαν με 1-0 και έκαναν το πρώτο βήμα για την πρόκριση. Το δεύτερο φυσικά δεν έγινε ποτέ. Ο νόμος του «Ντε Κάιπ» μίλησε ξανά.  Ο Κίντβαλ στο 47’ λεπτό και ο Γουέρι στο 69’ ολοκλήρωσαν την ανατροπή. Ημιτελικά και Πολωνία. Στις 1 Απριλίου στη Βαρσοβία οι Ολλανδοί άντεξαν. Τελικό 0-0 και όλα θα κρίνονταν στο δεύτερο παιχνίδι. Αποδείχτηκε μια εύκολη υπόθεση. Νίκη με 2-0 από το πρώτο ημίχρονο με τα γκολ των Βαν Χένεγκεμ στο 3’ λεπτό και Χασίλ στο 30’ λεπτό.

   Και τώρα τελικός. Ναι τα είχαν καταφέρει. Η τελευταία τζούρα είχε μείνει πια, για να σβήσει το τσιγάρο και να απογειωθούν στον καπνό της αιώνιας δόξας. Ο τελικός έγινε στην Ιταλία. Στο «Σαν Σίρο» πριν το αλλάξουν όνομα. Κάτι που έγινε στις 3 Μαρτίου του 1980 όταν το ονόμασαν «Τζουζέπε Μεάτσα». Αντίπαλος η Σέλτικ, που σε επικά ματς είχε πάρει την πρόκριση με δύο νίκες στο όριο, απέναντι στην τεράστια τότε Λιντς Γιουνάιτεντ. Το ημερολόγιο έγραφε 6 Μαΐου του 1970. Σε αντίθεση με τη νίκη της στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου τρία χρόνια πριν, στον οποίο είχαν πάει στον αγώνα ως αουτσάιντερ εναντίον της Ίντερ, αυτή τη φορά, η Σέλτικ μπήκε στον τελικό ως το μεγάλο και ισχυρό φαβορί. Και το έδειξε όταν στο 29’ λεπτό ο Τόμι Γκέμελ άνοιξε το σκορ. Όμως ο Έρνστ Χάπελ δεν ανησυχούσε. Τα είχε προβλέψει όλα. Ο καλύτερος παίκτης των Κελτών ο εξτρέμ Τζίμι Τζόνστοουν είχε πάνω του δύο παίκτες των Ολλανδών και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Και πέρα από αυτό η τριάδα της μεσαίας γραμμής των Φραντς Χασίλ, Βίλεμ Βαν Χάνεγκεμ και Βιμ Γιάνσεν κυριάρχησαν απέναντι στους αντιπάλους τους. Ο Ρίνους Ισραέλ ισοφάρισε άμεσα στο 31’ λεπτό με κεφαλιά. Παρά τις προσπάθειες το 1-1 παρέμεινε μέχρι το τέλος. Και φτάσαμε στην παράταση. Με λίγα μόλις λεπτά της παράτασης να απομένουν, ένα μακρινό φάουλ από το κέντρο του γηπέδου, στάλθηκε προς την περιοχή του πέναλτι της Σέλτικ. Ο αμυντικός και αρχηγός της Μπίλι ΜακΝιλ, σκόνταψε αφού δεν εκτίμησε σωστά την πορεία της μπάλας. Τότε έβαλε τα χέρια του και ήταν ένα πεντακάθαρο πέναλτι. Πριν ο διαιτητής σφυρίξει την παράβαση ο Όβε Κίντβαλ αντέδρασε γρήγορα, τρέχοντας και με ένα υπέροχο πλασέ, πέρασε την μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα Έβαν Γουίλιαμς για να σφραγίσει τη νίκη με 2-1 για τη Φέγενορντ. Ένα εκπληκτικό παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία. Η ενδεκάδα που έμεινε για πάντα χαραγμένη σε κάθε φίλαθλο της Φέγενορντ ήταν׃ «τερματοφύλακας Έντι Πίτερς Γκράφλαντ, αριστερό μπακ Πιέτ Ρομεχίν, σέντερ μπακ Τέο Λασερόμς, σέντερ μπακ Ρίνους Ισραέλ, αριστερό μπακ Τέο Βαν Ντουïβενμπόντε, κέντρο οι Βιμ Γιάνσεν, ο Βίλεμ Βαν Χάνεγκεμ και ο Αυστριακός Φραντς Χασίλ και επιθετικοί οι Χενκ Γουέρι, ο Κοέν Μουλίν και ο Σουηδός Όβε Κίντβαλ». Πρώτος σκόρερ εκείνης της χρονιάς στη διοργάνωση βγήκε ο Άγγλος Μικ Τζόουνς της Λιντς Γιουνάιτεντ με 8 γκολ. Ακολούθησαν ο Όβε Κίντβαλ με 7, ο Ρουντ Γκιλς με 6 ενώ και ο Βίλεμ Βαν Χάνεγκεμ έβαλε 4. Η Φέγενορντ είχε όπως είδαμε  Κίντβαλ, Γκιλς και Βαν Χάνεγκεμ μέσα στη λίστα. Το γκολ του Όβε Κίντβαλ στο 117’ λεπτό είχε μεγάλη σημειολογική σημασία. Αφού σήμαινε ότι το τρόπαιο κατακτήθηκε από ολλανδική ομάδα για πρώτη φορά. Παραμένει ο μοναδικός τίτλος της Φέγενορντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

   Όμως δεν έμεινε εκεί. Είχαμε και τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Αντίπαλος η Εστουντιάντες. Μία από τις πιο «βρώμικες» τότε ομάδες. Σκαρφιζόταν απίστευτους μεθόδους για τη νίκη. Θα γίνει αφιέρωμα και για αυτό φυσικά. Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 26 Αυγούστου του 1970 στο «Λα Μπομπονέρα» του Μπουένος Άιρες και έληξε ισόπαλος με 2-2. Τα γκολ πέτυχαν ο Εσεκόπαρ στο 6’ λεπτό και ο Χουάν Ραμόν Βερόν στο 12’ λεπτό τους γηπεδούχους. Όμως οι Ολλανδοί έδειξαν «καρδιά» και ισοφάρισαν με τους Βίλεμ Βαν Χάνεγκεμ στο 21’ λεπτό και Όβε Κίντβαλ στο 67’ λεπτό. Ο επαναληπτικός αγώνας έγινε στις 9 Σεπτεμβρίου στο κατάμεστο «Ντε Κάιπ» του Ρότερνταμ. Μετά από ένα εκπληκτικό παιχνίδι ο Γιουπ Βαν Ντάλε στο 63’ λεπτό έδωσε το τρόπαιο στην ομάδα του μεγαλύτερου λιμανιού της Ευρώπης. Το πρώτο και μοναδικό Διηπειρωτικό μέχρι τώρα. Ο σπουδαίος Άγγλος δοκιμιογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός Τζόζεφ Άντισον έλεγε׃ «Η χαρά έρχεται στη ζωή μας, όταν έχουμε κάτι να κάνουμε, κάτι να αγαπάμε και κάτι να ελπίζουμε». Αυτό έκανε η Φέγενορντ. Το τσιγάρο τώρα, μόλις έσβησε, ο καπνός σηκώθηκε… Και ο Χάπελ με τους ποδοσφαιριστές του έγιναν αθάνατοι…

 

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό                                                                                                                                                                                                                                                                                    

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ