Υπάρχει ένα κράτος της κεντρικής Ευρώπης που ανέκαθεν, έβγαζε παικταράδες. Και δυστυχώς, δεν πήρε σαν εθνική τους τίτλους που άξιζε. Σε αντίθεση, με τους φοβερούς ποδοσφαιρικούς του συλλόγους, που έχουν «σαρώσει» τα πάντα στο διάβα τους. Η χώρα είναι η Ολλανδία και σήμερα έχουμε αφιέρωμα ένα γνήσιο τέκνο της. Κάθε μικρός ορίτζιναλ Ολλανδός που σέβεται τον εαυτό του, είναι με μια μπάλα στα πόδια. Και το όνομα αυτού του μικρού που μεγάλωσε και μεγαλούργησε: Μαρκ Όβερμαρς. Γρήγορος, ταχύτατος σαν «σφαίρα», «αέρινος», γκολτζής, δυναμικός, παθιασμένος, τσαμπουκάς και πάντα παρών στα κρίσιμα. Με εντυπωσιακά προσωνύμια που επιβεβαίωναν όλα τα παραπάνω. Τα παρατσούκλια του ήταν αρκετά και ιδιαίτερα. Όπως «ΤGV» που είναι τραίνο υψηλών ταχυτήτων, ο γνωστός σε όλους Ρόντρανερ (Roadrunner) με το περίφημο Μπιπ-Μπιπ, που για χάρη του Μαρκ το είχαν κάνει Μιπ-Μιπ (Meep-Meep). Ακόμα κάποιοι τον έλεγαν Σπίντι Γκονζάλες (Speedy Gonzales), ο ιπτάμενος Ολλανδός (The Flying Dutchman) και τέλος Μαρς Μπαρ (Mars Bar). Πάμε να δούμε βήμα-βήμα από την αρχή τη ζωή του. Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1973 στο Εμστ, που είναι ένα χωριό του δήμου Έπε στην επαρχία Γκέλντερλαντ. Η οικογένεια του είχε φάρμα και μεγάλωσε μέσα στη φύση με καθαρό οξυγόνο. Βοηθούσε τους γονείς, αλλά και τον παππού του, στη συγκομιδή της πατάτας κάθε χρόνο.  Μια ωραία ιστορία είναι η παρακάτω. Δεν υπήρχαν μηχανές ή τρακτέρ, οπότε, όταν ήρθε η ώρα να βγάλουν τις πατάτες, η οικογένειά του έδεσε ένα σχοινί γύρω από τη μέση του μικρού Μαρκ, το σύνδεσε σε ένα κάρο και τον έβαλε να τρέξει ενώ έβγαζαν την σοδειά!!

      Ο πατέρας του ο Μπεν τον περιέγραψε κάποτε, ως ένα «αδέξιο» παιδί, του οποίου το κύριο ενδιαφέρον ήταν να παίζει ποδόσφαιρο. Αναλυτικά τα λόγια του׃ «Συνήθιζε να κατεβαίνει τα 24 σκαλοπάτια για να πάρει το πρωινό του, αναπηδώντας μια μπάλα στο κεφάλι του». Αυτό όπως καταλαβαίνετε είχε επίδραση στο σχολείο. Δεν ενδιαφερόταν για τα μαθήματα, αλλά παρόλα αυτά πέρασε στις εξετάσεις. Ο Μπεν ακόμα δεν ξέρει, αν έκανε την προσπάθεια να δώσει τις εξετάσεις του, μόνο και μόνο για να τον ευχαριστήσει. Ως έφηβος, έκανε προπόνηση με βάρη που βελτίωσε την ταχύτητά του. Απέδωσε επίσης τον ρυθμό του, στη μητέρα του που ήταν γρήγορη, αλλά «δεν είχε χρόνο για αθλήματα». Όπως πολλοί άνθρωποι που αναγκάζονται, να αφήσουν τα όνειρα τους εξαιτίας των καταστάσεων. Ξεκίνησε την καριέρα του ως παίκτης στην τοπική ομάδα της Έπε. Το 1987 σε ηλικία 14 ετών εντάχθηκε, στην ομάδα νέων της Γκόου Άχεντ Ίνγκλς. Τη σεζόν 1990-91 ανέβηκε στην πρώτη ομάδα όμως δεν κάθισε πολύ. Φαινόταν ότι οι ικανότητες του δεν ήταν για εκεί. Την επόμενη βρέθηκε στη Βίλεμ για 500.000 ευρώ. Η παραμονή του στο κλαμπ ήταν σύντομη. Φαινόταν από χιλιόμετρα το ταλέντο του. Ξεχώριζε και έτσι φυσιολογικά έκανε το άλμα. Φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» της μεγαλύτερης ομάδας της Ολλανδίας. Τον Ιούλιο του 1992 μεταγράφτηκε στον Άγιαξ. Οι δύο σύλλογοι συμφώνησαν στο ποσό των 2.500.000 ευρώ. Η αρχική προσφορά του «Aίαντα» ύψους 1.500.000 είχε απορριφτεί. Όμως ο προπονητής  Λουίς Βαν Γκαάλ τον ήθελε αρκετά και τον αγαπούσε. Μάλιστα τον είχε περιγράψει ως «πολύ-λειτουργικό παίκτη». Το ντεμπούτο του έγινε στις 16 Αυγούστου του 1992 στη νίκη με 3-0 εναντίον της Ντόρντχερντ. Το πρώτο του γκολ με τον Άγιαξ το σημείωσε τον Οκτώβριο στην έδρα της Βάαλβαïκ. Αρκετές ομάδες επέλεξαν να αντιμετωπίσουν την απειλή του με σκληρό τρόπο. Δηλαδή με τάκλιν που φτάνανε στο λαιμό. Και σε μια εποχή πολύ διαφορετική από την σημερινή. Χωρίς VAR και προστασία από τους διαιτητές. Ο ίδιος το απεχθανόταν, προσθέτοντας׃ «Δεν πέφτω επίτηδες, αλλά αν συνεχίσουν να κλωτσάνε, μερικές φορές θα δώσω κάτι πίσω σε αντάλλαγμα». Η φόρμα που είχε τους τελευταίους μήνες περιεγράφηκε ως «τρελή» από τον ποδοσφαιριστή Ντέιβιντ Γουίνερ. Στον τελικό του Κυπέλλου Ολλανδίας με δύο δικά του γκολ ο Άγιαξ συνέτριψε τη Χέρενφεν με 6-2. Είχε πια δεθεί με τον σύλλογο και τον Αύγουστο του 1993, του απονεμήθηκε το Ολλανδικό χρυσό παπούτσι από τους Ολλανδούς δημοσιογράφους. Ήταν απόλυτα ευχαριστημένος με την εξέλιξη της καριέρας, και για αυτόν ήταν «όνειρο» να παίξει για τον Άγιαξ.

      Την επόμενη σεζόν ήταν ακόμα καλύτερος. Σκόραρε εναντίον της Μπάγερν Μονάχου στον ημιτελικό. Στον τελικό το γκολ του Κλάιφερτ κόντρα στη Μίλαν τον έκανε πρωταθλητή Ευρώπης. Στα μετέπειτα χρόνια, ο ίδιος επέκρινε την επέκταση του «Τσάμπιονς Λιγκ» να συμπεριλάβει μη πρωταθλητές. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Όταν το κέρδισα με τον Άγιαξ, συμμετείχαν μόνο οι ομάδες που τερμάτισαν πρώτες στη χώρα τους. Δεν είναι πλέον ιδιαίτερο. Νομίζω ότι αυτό που έγινε είναι απλώς η αρχή, για αυτό που θέλουν να κάνουν στο μέλλον, να δημιουργήσουν ένα κλειστό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τους ίδιους συλλόγους». Με όλα αυτά τα μαγικά που έκανε, έγινε περιζήτητος παίκτης στην Αγγλία. Γνώριζε το ενδιαφέρον της Άρσεναλ, αλλά ήταν προβληματισμένος. Ο Άγιαξ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Θα ήταν μεγάλο ρίσκο μια μεταγραφή στο «Νησί». Το καλοκαίρι του 1995 συνδέθηκε με μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά είπε: «Όχι ευχαριστώ, θέλω να μείνω στον Άγιαξ για δύο ακόμη σεζόν».

      Τον Δεκέμβριο του 1995, η ατυχία όμως, όχι μόνο του χτύπησε του πόρτα, αλλά μπήκε μέσα για τα καλά. Και αυτό έγινε, γιατί αυτοτραυματίστηκε κόντρα στην Ντε Γκράαφτσαπ. Η εξέταση έδειξε ότι υπέστη σοβαρό τραυματισμό στους χιαστούς, που τον άφησε για οκτώ ολόκληρους μήνες εκτός αγωνιστικών χώρων. Την ίδια εποχή έγινε και η εισαγωγή της απόφασης Μπόσμαν που άλλαξε το ποδόσφαιρο για πάντα. Ο σύλλογος έχασε αρκετούς καλούς παίκτες. Ο πρόεδρος Μίκαελ Βαν Πράαγκ ήταν αποφασισμένος να κρατήσει τους παίκτες του συλλόγου και είπε ότι ο Μαρκ είχε υπογράψει τετραετές συμβόλαιο το 1996. Με στόμφο είχε προσθέσει׃ «Δεν πρόκειται να τους επιτρέψουμε να σπάσουν τα συμβόλαιά τους και να φύγουν». Στο γήπεδο τώρα, μετά από πολύ προσπάθεια ο Όβερμαρς επέστρεψε από τον τραυματισμό του. Στις 28 Αυγούστου του 1996 ενάντια στην ΑΖ Αλκμάαρ τελείωσε ο εφιάλτης της αποχής. Κανείς όμως δε γνώριζε σε τι κατάσταση θα ήταν πριν τον τραυματισμό. Και εκεί είναι, που οι αληθινά μεγάλοι προπονητές διαφέρουν από τους άλλους. Ο Αρσέν Βενγκέρ πήρε την απόφαση. Οι «κανονιέρηδες» του Λονδίνου τον απέκτησαν. Πολλοί απόρησαν, άλλοι παραξενεύτηκαν και όλοι συζητούσαν για το υψηλό ρίσκο του Αλσατού τεχνικού. Εκείνος όμως ήταν σίγουρος για την επιλογή του. Έτσι τον Ιούνιο του 1997 με 7.000.000 λίρες, η φανέλα με τον αριθμό 11 και το όνομα του πίσω ήταν γεγονός. Ο συγκεκριμένος αριθμός συνδέθηκε μαζί του. Το φορούσε συνολικά εννέα χρόνια. Οι άλλοι αριθμοί ήταν το 7 και το 16 αλλά το 11 σήμαινε Μαρκ Όβερμαρς.  Το συμβόλαιο ήταν πενταετές και το άξιζε.

      Απολάμβανε την πρόκληση του να παίζει στην Αγγλία λέγοντας׃ «Μου αρέσει το αγγλικό ποδόσφαιρο γιατί υπάρχει περισσότερος ρυθμός. Με την ταχύτητα και την ποιότητα μου πιστεύω ότι θα είναι καλό για μένα να είμαι εδώ». Ο προπονητής των «κανονιέρηδων» είχε πει׃ «Ο Όβερμαρς έχει τα καλύτερα χρόνια μπροστά του. Τηρεί πλήρως και απόλυτα τα κριτήριά μου, ως παίκτης. Είναι συνηθισμένος στην πίεση  και μπορεί να παίξει για έναν μεγάλο σύλλογο και ότι αυτό συνεπάγεται». Το ντεμπούτο έγινε εναντίον της Λιντς Γιουνάιτεντ στις 9 Αυγούστου του 1997 στην ισοπαλία με 1-1. Δύο εβδομάδες αργότερα, σημείωσε το πρώτο του γκολ για τον σύλλογο, στην εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα στη Σαουθάμπτον. Ένα τεράστιο γκολ ήταν στο «Όλντ Τράφορντ» στο 80’ λεπτό απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με αυτό η Άρσεναλ επικράτησε με 1-0, και αυτή η νίκη ήταν το σημείο «κλειδί» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Σκόραρε και στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας με τη Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ. Ο Μαρκ άνοιξε το σκορ στο 23’ λεπτό και ο Νικολά Ανελκά στο δεύτερο ημίχρονο κλείδωσε τη νίκη. Ο Βενγκέρ τον επαίνεσε μετά τον τελικό:  «Όλη η Ευρώπη πίστευε ότι ο Όβερμαρς ήταν νεκρός λόγω του κατεστραμμένου γόνατο του, αλλά σε κάθε σημαντικό παιχνίδι που είχαμε αυτή τη σεζόν, σκόραρε. Έχει μεγάλη ψυχική δύναμη. Είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης».

      Τον Φεβρουάριο του 1999, σημείωσε ένα γκολ που έφερε αντιδράσεις παγκοσμίως. Ήταν στον πέμπτο γύρο του κυπέλλου Αγγλίας εναντίον της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Έβαλε το νικητήριο τέρμα ενώ αντίπαλος του ήταν στο έδαφος. Χαμός παντού. Και τότε αυτός ο σπουδαίος τεχνικός και άνθρωπος που ονομάζεται Αρσέν Βενγκέρ έκανε τη σπουδαιότερη δήλωση. Ζήτησε ο αγώνας να επαναληφθεί. Η πρότασή του έγινε δεκτή από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία (FA) και η Άρσεναλ κέρδισε τον επαναληπτικό με 2-1, όπου το εναρκτήριο γκολ σημείωσε ο Μαρκ!! Τον Νοέμβριο του 1999, σημείωσε το πρώτο του χατ-τρικ εντός έδρας με την Μίντλεσμπρο. Η απόδοσή του εγκωμιάστηκε από τη δημοσιογράφο Λίνε Τρους  (Lynne Truss), η οποία έγραψε στους «Times» για αυτόν׃ «Ο Όβερμαρς ήταν στην κορυφαία μορφή του Τζακ Ράσελ «Jack Russell», οριοθετούσε και κολλούσε την μπάλα πάνω του, και προετοιμαζόταν να αγριέψει και να επιτεθεί σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να του την αφαιρέσει».

      Μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια στο Λονδίνο, ένιωσε ότι ο κύκλος έκλεισε. Η Λάτσιο και η Μπαρτσελόνα τον ήθελαν. Ο ίδιος ένιωσε «κολακευμένος» από το ενδιαφέρον της «Μπάρτσα», και είπε ότι η μετακόμισή του σε έναν τέτοιο σύλλογο, θα «ενθουσίαζε κάθε παίκτη». Η μεταγραφή έκλεισε στα 25.000.000 ευρώ, καθιστώντας τον πιο ακριβό παίκτη στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου μέχρι εκείνη την στιγμή. Γιατί όπως όλοι ξέρετε τώρα τα ποσά έχουν ξεφύγει. Ήταν ενθουσιασμένος και δήλωσε׃ «Ανυπομονώ να φορέσω τη διάσημη αυτή φανέλα και να παίξω το πρώτο μου παιχνίδι». Το πέρασμα του όμως από την Καταλωνία δεν ήταν αυτό που φαντάζονταν. Η ομάδα βρισκόταν σε μια διαρκή κρίση. Ενώ οι τραυματισμοί δεν το άφηναν σε ησυχία. Τον Ιούλιο του 2004 έφυγε από τον σύλλογο χωρίς μάλιστα αποζημίωση. Όμως το «μικρόβιο» του ποδοσφαιριστή δεν είχε φύγει από μέσα του. Τον Φεβρουάριο του 2005, έγινε μέτοχος της Γκόου Άχεντ Ίνγκλς. Δύο μήνες αργότερα, εντάχθηκε στο συμβούλιο του συλλόγου για να ασχοληθεί με τεχνικά θέματα. Ο Χανς Ντε Βρούνε πρόεδρος της ομάδας είχε δηλώσει ότι׃ «Είμαι περισσότερο από ικανοποιημένος με την άφιξη του. Το διοικητικό συμβούλιο χρειάζεται κάποιον με γερό ποδοσφαιρικό υπόβαθρο όπως εκείνον».

      Δεν έμεινε όμως στο γραφείο. Το 2008 ξαναφόρεσε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Έπαιξε για ένα χρόνο και αποσύρθηκε οριστικά στο τέλος της σεζόν. Αγωνίστηκε σε 542 παιχνίδια και πέτυχε 106 γκολ. Μεγάλο κομμάτι στη ζωή του ήταν και η εθνική ομάδα. Η πρώτη του κλήση έγινε, τον Φεβρουάριο του 1993 για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου εναντίον της Τουρκίας. Χρειάστηκαν μόλις πέντε λεπτά στο ντεμπούτο του για να σκοράρει. Από τότε δεν ξαναβγήκε και ήταν μόνιμο μέλος με τα «οράνιε». Η εθνική Ολλανδίας ήταν εκείνη την περίοδο μία από τις καλύτερες ομάδες παγκοσμίως. Δυστυχώς δεν κατέκτησε τίποτα. Η διαδικασία των πέναλτι τρεις φορές την σταμάτησε. Ειδικά το «EURO» του 2000 που συνδιοργάνωσε με το Βέλγιο ήταν τραγωδία. Τα χαμένα πέναλτι στον ημιτελικό και ο Ιταλός Φραντσέσκο Τόλντο ακόμα τους κυνηγάνε. Φόρεσε για 86 αγώνες τα πορτοκαλί και έβαλε 17 γκολ. Κατέκτησε πολλούς και σημαντικούς τίτλους. Σε ομαδικό επίπεδο πήρε με τον Άγιαξ τρία σερί πρωταθλήματα. Το 1994, το 1995 και το 1996. Το κύπελλο Ολλανδίας το 1993, το σούπερ καπ της χώρας πάλι το 1993, το Τσάμπιονς Λιγκ το 1995 και μερικούς μήνες αργότερα μέσα στην ίδια χρονιά και το Διηπειρωτικό κύπελλο. Με την Άρσεναλ κατέκτησε το 1998 τρία τρόπαια. Το πρωτάθλημα, το κύπελλο και το σούπερ καπ. Σε ατομικό επίπεδο  ψηφίστηκε το 1992 ο καλύτερος Ολλανδός νεαρός ποδοσφαιριστής. Τον επόμενο χρόνο το 1993 πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη. Το 1994 με τις εμφανίσεις του βγήκε ο καλύτερος νεαρός παίκτης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και τέλος το 1996 βγήκε ο καλύτερος παίκτης  στην ομάδα του Άγιαξ. Ακόμα μία διάκριση ήταν, όταν το 2008, ψηφίστηκε ως ο δωδέκατος καλύτερος παίκτης στην ιστορία της Άρσεναλ από τους υποστηρικτές του συλλόγου. Μια καταπληκτική δήλωση που αναγνώριζε την αξία που είχε, την έκανε κάποτε ο πρώην αμυντικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Γκάρι Νέβιλ. Οι μάχες μεταξύ τους ήταν «θρυλικές». Είπε συγκεκριμένα׃ «Ο Μαρκ Όβερμαρς ήταν ήταν ο καλύτερος εξτρέμ που αντιμετώπισα. Είχε ευελιξία, ταχύτητα και έπαιζε φοβερά. Ήταν δεξιοπόδαρος αλλά με ταλαιπωρούσε γιατί πήγαινε μια αριστερά μια δεξιά. Πολύ δύσκολος αντίπαλος».

      Στην προσωπική του ζωή παρότι έδειχνε σοβαρός οικογενειάρχης αποδείχτηκε πολύ άτακτος. Τον Μάιο του 2013 παντρεύτηκε τη μακροχρόνια σύντροφό του Σαντάλ Βαν Βοένσελ (Chantal van Woensel). Το ζευγάρι έχει δύο γιους. Τους είχαν αποκτήσει πριν το γάμο. Ο Φρένκι (Frenkie) και ο Νικ (Nick), οι οποίοι και οι δύο είναι ποδοσφαιριστές. Το μήλο κάτω από την μηλιά! Ο Μαρκ έχει και άλλες δραστηριότητες εκτός ποδοσφαίρου. Είναι συνιδιοκτήτης ενός εστιατορίου στο Έπε στη γενέτειρα του. Η οικογενειακή επιχείρηση, «Overmars Vastgoed bv», ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1990 και συνεχίζει να επενδύει, μεταξύ άλλων, σε εμπορικά και οικιστικά κτίρια. Με τον πατέρα του Μπεν και τον αδερφό του Έντουιν, διαχειρίζεται επίσης μια υπηρεσία αποκατάστασης αυτοκινήτων που ονομάζεται «Overmars Classic Cars». Το 2002, εμφανίστηκε στη λίστα «Quote 500». Η συγκεκριμένη λίστα αφορά τους πιο πλούσιους Ολλανδούς. Μάλιστα ήταν στη θέση 441. Παντού επένδυε σωστά με έξυπνες κινήσεις.

      Ο προηγούμενος χρόνος ήταν μάλλον ο χειρότερος στη ζωή του. Δύο σκηνικά τον συγκλόνισαν. Το 2012, είχε αναλάβει διευθυντής ποδοσφαίρου του Άγιαξ. Μετά από δέκα χρόνια όμως έσκασε η «βόμβα». Τον Φεβρουάριο του 2022, άφησε τον ρόλο μετά από μια «σειρά ακατάλληλων μηνυμάτων σε πολλές συναδέλφους», σύμφωνα με επίσημη δήλωση του συλλόγου. Μεταξύ άλλων, είχε στείλει φωτογραφίες των γεννητικών του οργάνων σε τουλάχιστον μια γυναίκα υπάλληλο. Αν και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν μόνο μία αλλά πολλές. Η ολλανδική εφημερίδα «Het Parool» έκανε μεγάλη έρευνα και δυστυχώς ήταν όλα αληθινά. Ο ολλανδικός «Τύπος» ανακάλυψε, ότι οι φωτογραφίες στάλθηκαν από τα μπάνια των γραφείων του συλλόγου. Και αυτό φάνηκε καθώς οι παραλήπτες ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν τα πλακάκια. Στη συνέχεια περισσότερες γυναίκες υπάλληλοι στον Άγιαξ βγήκαν μπροστά για να αποκαλύψουν τις αληθινές λεπτομέρειες του σεξισμού που συμβαίνει στο κλαμπ. Φυσικά όλη αυτή η ιστορία ήταν τεράστια και οργανώσεις ανέλαβαν δράση. Το σκάνδαλο του πρώην παίκτη του Άγιαξ, της Άρσεναλ και της Μπαρτσελόνα, είχε προκαλέσει σοκ στο χώρο του ποδοσφαίρου. Όλοι οι φίλαθλοι παγκοσμίως τα είχαν χαμένα. Η μόνη λύση ήταν να βγει με θάρρος και να κάνει δήλωση. Και την έκανε λέγοντας γεμάτος ντροπή και μετάνοια׃ «Ντρέπομαι. Την περασμένη εβδομάδα ήρθα αντιμέτωπος με αναφορές σχετικά με τη συμπεριφορά μου και πώς αυτή επηρέασε άλλους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν συνειδητοποίησα ότι περνούσα τα όρια με αυτό, αλλά μου έγινε σαφές τις τελευταίες ημέρες. Ένιωσα ξαφνικά τεράστια πίεση. Ζητώ συγγνώμη. Σίγουρα για κάποιον στη θέση μου, αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη. Τώρα το βλέπω και εγώ. Αλλά είναι πολύ αργά. Δεν βλέπω άλλη επιλογή από το να φύγω από τον Άγιαξ». Το παράλογο είναι ότι κανένας δεν κινήθηκε ποινικά απέναντι του. Ούτε τα θύματα, ούτε ο Άγιαξ, ούτε η Ομοσπονδία υπέβαλαν μήνυση κατά του πρώην Ολλανδού διεθνή.

      Αφού πέρασε αυτό το σοκ ο Μαρκ άνοιξε νέα σελίδα στη ζωή του. Στις 21 Μαρτίου του 2022 παρουσιάζεται ως τεχνικός διευθυντής από τη βελγική Αντβέρπ. Αυτό προκάλεσε την απόσυρση τεσσάρων χορηγών του συλλόγου την ίδια εβδομάδα. Όμως η ομάδα δεν πτοήθηκε. Πήρε το πρωτάθλημα μετά το 1957 με τις επιλογές του και δυστυχώς για εμάς τους Έλληνες, φέτος πέρασε και στους ομίλους του «Τσάμπιονς Λιγκ» κόντρα στην ΑΕΚ. Πριν γίνουν όμως, όλα αυτά τα ευχάριστα, λίγους μήνες πριν παραλίγο να χάσει τη ζωή του. Τον Δεκέμβριο του 2022, εισήχθη στο νοσοκομείο μετά από ένα «ήπιο εγκεφαλικό επεισόδιο». Στην πραγματικότητα, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή. Τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά, αφού χρειαζόταν ένα χρόνο για να αναρρώσει, καθώς η καρδιά μπορούσε να αντλεί αίμα μόνο με 30% απόδοση. Τα κατάφερε όμως. Ο ίδιος λέει׃ «Είναι δύσκολο. Πρέπει να ψάχνω για αέρα όταν μιλάω πολύ και χρειάζεται ενέργεια για να διατηρήσω την εστίασή μου. Η καρδιά μου είναι 45% νεκρή. Άρα δε χρειάζεται να εξηγήσω πώς νιώθω». Τον Ιανουάριο είχε επιστρέψει στη δουλειά του στην Αμβέρσα. Για το θέμα της υγείας του οι δηλώσεις που είχε κάνει ήταν συγκλονιστικές׃ «Προτιμώ να πεθάνω εδώ παρά να μην κάνω τίποτα». Δεν χρειάζεται να με λυπάσαι. Είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Πρέπει να μοιράσω καλά τις δυνάμεις μου. Εάν υπάρχουν μερικά σημαντικά σημεία ή ραντεβού στην ημερήσια διάταξη, επικεντρώνομαι σε αυτά. Τότε μπορώ να ανακτήσω την επόμενη μέρα». Στο μεταξύ, ακόμα εργάζεται για τη φυσική του κατάσταση υπό επίβλεψη και όπως λέει׃ «Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο. Είχα αρκετούς τραυματισμούς στην καριέρα μου, αλλά αυτό είναι διαφορετικό. Τώρα ανακάλυψα ότι αυτό θα σημαίνει ότι θα αποσυρθώ νωρίτερα. Αυτή όμως είναι η ζωή. Όλοι βιώνουν αναποδιές». Και όπως είδαμε οι χαρές ήρθαν και συνεχίζουν με την Αντβέρπ.

      Εδώ τελειώνει το σημερινό μας αφιέρωμα στον Μαρκ Όβερμαρς. Ένας μεγάλος παικταράς και προσωπικότητα. Ένας ποδοσφαιριστής που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Που τα έβαλε με αμυντικούς και αμυντικά χαφ απροσπέλαστα. Που έβαζε γκολ σε τερματοφύλακες οι οποίοι έμειναν στην ιστορία. Ζωηρός και άτακτος στα προσωπικά του αλλά νικητής. Ένας γεννημένος νικητής σε όλα του. Ακόμα και τώρα με κοστούμι το τραίνο «Μαρκ ΤGV» δεν σταματάει ποτέ!!

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό