Πράγματι, έτσι ήταν πάντα για το μεγαλύτερο «what if» του αγγλικού ποδοσφαίρου. Για τον άνθρωπο που «έγραφε» τα γκολ μεθυσμένος και δεν μπορούσε να διορθωθεί  ξεμέθυστος. Για τον «Γκάζα» του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο παικταράς που νικήθηκε από τους «δαίμονες» του. Από τότε που «χόρευε» και σκόραρε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Η «μέθη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ηθελημένη τρέλα» είχε πει κάποτε ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας. Ο Πολ Γκασκόιν το εφάρμοσε κατά γράμμα. Ο άνθρωπος που είδε το φως του ήλιου, στις 27 Μαΐου 1967 και που «τύφλωνε» τους τερματοφύλακες, με τα γκολ  που πετύχαινε εναντίον τους, κατάφερε με την «ερωτική» αγνή σχέση που είχε, με το αλκοόλ να χάσει εντελώς τη λάμψη του. Η ιστορία  του είναι τέτοια που μόνο παράδειγμα προς αποφυγή μπορεί να είναι. Λάμψη, χρήματα, τίτλοι, δόξα, φήμη με 388 συμμετοχές και 83 γκολ. Πάνω από όλα όμως, είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Φόρεσε τις φανέλες τεράστιων συλλόγων. Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, Τότεναμ Χότσπερ, Λάτσιο, Γκλάσκοου Ρέιντζερς, Έβερτον, Μπέρνλι και στη συνέχεια της Γκανσού Τιάνμα στην Κίνα και της Μπόστον Γιουνάιτεντ στις ΗΠΑ. Ο άνθρωπος που ήταν ηγέτης στην τεράστια εθνική Αγγλίας με 57 συμμετοχές και 10 γκολ. Ήταν αυτός που το 1990 βίωσε τον αποκλεισμό στα πέναλτι από τον τελικό του Μουντιάλ που γινόταν στην Ιταλία.

   Δυστυχώς ένιωσε το ίδιο συναίσθημα και στο Ευρωπαϊκό του 1996, μέσα στην ίδια του τη χώρα, αφού η Γερμανία στα πέναλτι πάλι, κατάφερε να του στερήσει την πρόκριση στον τελικό. Οι ιστορίες του μοναδικές. Από τον «εύφλεκτο» πανηγυρισμό του, μπροστά στους οπαδούς της Σέλτικ, παίζοντας φλάουτο (το οποίο αποτελούσε όργανο των προτεσταντών), όπως και τότε που επιτέθηκε, σε φωτογράφο που κάλυπτε το ρεπορτάζ της Λίβερπουλ, μέχρι και την στιγμή που έκανε την «ανάγκη» του, στα εσώρουχα του τρομερού και φοβερού Γκατούζο. Ξεχωριστός και ανεπανάληπτος, υπάρχουν δεκάδες περιστατικά που τον έκαναν αξέχαστο. Το 1992 πήρε μεταγραφή στη Λάτσιο. Εκεί στην πρώτη συνάντηση του με τον πρόεδρο, οι πρώτες φράσεις που βγήκαν, από το στόμα του, ήταν ότι του θυμίζει τον Άγγλο κωμικό Μπαντ Άμποτ, και στη συνέχεια  ότι η κόρη του έχει πολύ ωραίο στήθος. Κατά την παραμονή του στην Ιταλία σε μια συνέντευξη που έδωσε, στην τηλεόραση απάντησε με ένα «ρέψιμο». Όπως ήταν φυσικό δέχτηκε πρόστιμο 39.000 ευρώ από την ιταλική ομοσπονδία. Στη Μίντλεσμπρο είχε πάει στο προπονητικό κέντρο για φαγητό ολόγυμνος φορώντας μόνο τις κάλτσες του. Φυσικά δε γίνεται να μην αναφερθούμε στην «αιώνια» διαμάχη του με τον Βίνι Τζόουνς. Κάθε φορά στις μεταξύ τους συναντήσεις υπήρχαν πολλές «όμορφες» στιγμές. Ειδικά το στιγμιότυπο που έλαβε χώρα στις 6 Φεβρουαρίου του 1988. Ο Τζόουνς προκαλεί τον επιθετικό της Νιούκαστλ πιέζοντας και ζουλώντας τα «επίμαχα» σημεία του. Η αντίδραση και η γκριμάτσα του Γκασκόιν έμειναν στην ιστορία. Φυσικά από εκείνη την ημέρα οι οπαδοί της Γουίμπλεντον έβαλαν τον Τζόουνς, το «κακό παιδί» του  αγγλικού ποδοσφαίρου, στην καρδιά τους.

   Ένας πραγματικός «ήρωας» ο οποίος, με τον τρόπο που ζούσε κατέστρεψε τον εαυτό του. Ο «Γκάζα» που γινόταν σύνθημα στα χείλη κάθε οπαδού να περιφέρεται με ένα μπουκάλι τζιν στα χέρια. Στη συνέχεια να μπλέκει με ναρκωτικά και να δημιουργεί ένα δυνατό κοκτέιλ εις βάρος του εαυτού του. Κέντρα αποτοξίνωσης και απόπειρες αυτοκτονίας είχαν μπει στη καθημερινότητα του: «Έπινα όταν ήμουν ευτυχισμένος και όταν ήμουν δυστυχισμένος». Η φράση αυτή που βγήκε από τα χείλη του τα λέει όλα. Ο Τζορτζ  Μπέστ, βαριά άρρωστος νιώθοντας ότι πλησιάζει το τέλος του, είχε πει: «Να μην πεθάνει κανείς όπως εγώ». Ο «Γκάζα» παρότι προσπαθεί όπως λέει, στην πράξη κάνει ακριβώς το αντίθετο. Θέλει να μοιάσει στο είδωλο του.

   Ας ελπίσουμε ότι η τελευταία από τις «εφτά ζωές», που είχε πει ότι έχει, να μην τελειώσει και αυτή άδοξα. Για όλους εμάς ο «Γκάζα» είναι ο παίκτης που θα θυμόμαστε πάντα, να πανηγυρίζει με το χέρι στην καρδιά και να ξεσηκώνει τους περήφανους, για την ομάδα με σήμα τα τρία λιοντάρια, Άγγλους οπαδούς.

 

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ