Σάββατο βράδυ! 
Ώρα 22.39! Όλος ο κόσμος έξω διασκεδάζει. Αρχές Ιουλίου. Στην καρδιά του καλοκαιριού. Και όμως εμείς εδώ, μέσα στο ζεστό δωμάτιο να γράφουμε το άρθρο μας με χαρά. Για εσάς αγαπημένοι μας αναγνώστες. Γιατί ποτέ δε σας ξεχνάμε. Το σημερινό μας θέμα είναι ιδιαίτερο, στενάχωρο, συγκινητικό αλλά και διδακτικό. Θα σας πούμε για έναν τερματοφύλακα, που πραγματικά, δέχτηκε το πιο κρίσιμο γκολ εκτός αγωνιστικού χώρου. Δυστυχώς το γκολ αυτό του στέρησε τη ζωή. Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή όπως κάνουμε πάντα. Η μεγαλύτερη σχολή στους γκολκίπερ είναι η ιταλική. Και φυσικά όπως καταλάβατε έχουμε έναν Ιταλό πορτιέρο. Ο λόγος για τον Τζουλιάνο Τζουλιάνι. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1958 ήρθε στη ζωή. Από μικρός κολλημένος με μια μπάλα. Αν και στη συνέχεια δυστυχώς όχι μόνο με αυτή.
Οι ακαδημίες της Αρέτσο ήταν εκεί που ανέδειξε το ταλέντο του. Ξεχώριζε, όχι μόνο ως τερματοφύλακας αλλά και ως προσωπικότητα. 
Έγινε ο βασικός τερματοφύλακας στην αντρική ομάδα. Μετά από τέσσερα χρόνια εκεί έκανε το μεγάλο βήμα. Το 1980 πήρε μεταγραφή στην Κόμο που έπαιζε στη μεγάλη κατηγορία. Με αυτήν έκανε το ντεμπούτο το στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Το «Καμπιονάτο» ήταν ένας γαλαξίας «αστέρων». Όλες οι ομάδες είχαν παικταράδες. Τους καλύτερους με διαφορά. Ζίκο, Σόκρατες, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, Ρούντι Φέλερ, Γιούργκεν Κλίνσμαν, Μισέλ Πλατινί, Μάρκο Βαν Μπάστεν, Ντιέγκο Μαραντόνα, Ρουντ Γκούλιτ, Πάολο Ρόσι, Φράνκο Μπαρέζι, Πρέμπεν Έλκιερ και τόσοι άλλοι. 
Όλη η «αφρόκρεμα». Με τη σταθερότητα του προσέλκυσε μεγαλύτερους συλλόγους. Η μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Ελλάς Βερόνα ήταν η δικαίωση του. Κάθισε μια τριετία. Το 1988 έκανε το άλμα. Η Νάπολι του Μαραντόνα του έδωσε την ευκαιρία. Και εκείνος την άρπαξε από τα μαλλιά. Έζησε στιγμές αθάνατες. Ήταν ένας από τους κυρίους λόγους που η Νάπολι κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1989 και το πρωτάθλημα το 1990. Οι αποκρούσεις του ήταν καθοριστικές και δίκαια πήρε την αναγνώριση που του άξιζε. Αργότερα μετακόμισε στην Ουντινέζε όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του, αποσυρόμενος από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1993.
Δεν μπόρεσε να παίξει με την εθνική ομάδα σε μεγάλη διοργάνωση όπως το Μουντιάλ και το Euro. Όμως αγωνίστηκε με τη «σκουάντρα ατζούρα» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, όπου η ομάδα έφτασε στα ημιτελικά τερματίζοντας τελικά στην τέταρτη θέση. 
Το στυλ του ήταν ψύχραιμο. Ήταν γνωστός ως ένας αποτελεσματικός παρά εντυπωσιακός τερματοφύλακας, με καλό παιχνίδι σε όλους τους τομείς και λίγες αδυναμίες. Επιδέξιος τόσο στην απόκρουση των σουτ ανάμεσα στα δοκάρια όσο και στην εκτόξευση από τη γραμμή του, και συχνά έκανε καθοριστικές αποκρούσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Είχε συγκρατημένο χαρακτήρα, και διέπρεψε επίσης στην οργάνωση της αμυντικής γραμμής της ομάδας του. Η απόλυτη σταθερότητα σε τερματοφύλακα. Αυτό που θέλουν όλες οι ομάδες. Όλοι οι προπονητές. Όλοι οι φίλαθλοι.
Στην προσωπική του ζωή δεν τα έκανε όπως έπρεπε. Ήταν παντρεμένος με την πανέμορφη Ιταλίδα Ραφαέλα Ντελ Ροζάριο. 
Ένα showgirl και πολύ διάσημη τηλεοπτική προσωπικότητα. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1987 και παντρεύτηκε το 1988. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Τζέσικα, που γεννήθηκε το 1989. Και εκεί που όλα ήταν καλά τόσο στο οικογενειακό όσο και στο αγωνιστικό επίπεδο τα έκανε μούσκεμα. Τα διέλυσε όλα. Κόλλησε τον θανατηφόρο ιό HIV το 1989 στο Μπουένος Άιρες κατά τη διάρκεια του γάμου του Ντιέγκο Μαραντόνα στις 7 Νοεμβρίου. Εκεί γνώρισε μια γυναίκα πιθανώς μια πόρνη η οποία πίστευε ότι τον είχε μολύνει. Το 1991, το εμπιστεύτηκε στη σύζυγό του. 
Της είπε ότι την είχε προδώσει μόνο σε αυτή τη μία περίπτωση. Αυτό πίστευε και έλεγε Η είδηση της ασθένειάς του διέρρευσε από τα μέσα ενημέρωσης το 1992. Αρχικά υπήρχαν φήμες στον «Τύπο» ότι η ασθένεια του σχετιζόταν με τη χρήση ναρκωτικών, οι οποίες όμως αργότερα διαψεύστηκαν. Οι εφημερίδες , τα κανάλια κάθε μέρα το είχαν πρώτο θέμα. Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, ούτε τα social media. Μετά τον θόρυβο, το σάλο και το σκάνδαλο που έγινε αποσύρθηκε στην Μπολόνια το 1993. Άνοιξε ένα κατάστημα ρούχων και έκανε τη θεραπεία του. Σε αυτό το σημείο θα σας αναφέρουμε πόσο σπουδαίο είναι η αληθινή αγάπη, η φροντίδα, η συγχώρεση και η κατανόηση. 
Παρότι, μετά την αποκάλυψη που έκανε στη γυναίκα του εκείνη τον χώρισε την ίδια χρονιά, η ίδια ου στάθηκε και τον φρόντιζε μέχρι το τέλος. Για πέντε ολόκληρα χρόνια ήταν δίπλα του. Τελικά, στις 14 Νοεμβρίου του 1996, στην πολυκλινική Σαντ’ Όρσολα-Μαλπίγκι της πόλης, ο Τζουλιάνο πέθανε από πνευμονικές επιπλοκές που προέκυψαν ως αποτέλεσμα του ιού. Ένας άνθρωπος με υπομονή, με ψυχραιμία, με επαγγελματισμό, που ανέβηκε βήμα-βήμα και έφτασε στην κορυφή τα γκρέμισε όλα… Ήταν η μόνη που άφησε ακάλυπτη την εστία του… Η μόνη φορά που δεν έβαλε τα γάντια του (προφυλακτικό) και δέχτηκε το μοιραίο γκολ που του στέρησε τη ζωή… Για αυτό προσοχή αγαπητοί αναγνώστες. Η ζωή είναι ωραία και αξίζει να την απολαμβάνουμε με ασφάλεια…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
