Έλληνας. 
Ο πιο περήφανος και δοξασμένος λαός του πλανήτη. Από την Ελλάδα ξεκίνησαν όλα. Θέατρο, τραγωδία, Ολυμπιακοί Αγώνες, πολιτισμός, ιατρική, φιλοσοφία, αστρονομία, μαθηματικά, και τόσα άλλα. Ήταν είναι και θα είναι το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Μέσα σε όλη την διάρκεια των χιλιετιών, πέρασαν σπουδαίες μορφές που άφησαν για πάντα το αποτύπωμα τους. Στην ουσία έμειναν αθάνατοι αιώνια. Από τον μεγαλύτερο όλων τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Δημόκριτο, τον Αριστοτέλη, τον Λεωνίδα, τον Πλάτωνα, τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Σωκράτη, τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (El Greco), τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Ρήγα Φεραίο, τον Αδαμάντιο Κοραή, τον Ιωάννη Καποδίστρια έως την εποχή μας, με τον Γεώργιο Παπανικολάου, που με το Τεστ-Παπ κάθε χρόνο, σώζει εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως, τον Λεωνίδα Καβάκο, τον Μάριο Φραγκούλη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον Δημήτρη Χορν, την Ειρήνη Παπά, την Μαρία Κάλλας, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, τον Μάνο Χατζηδάκι, την Μελίνα Μερκούρη, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου (Vangelis), τον Σταμάτη Σπανουδάκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Γιάννη Χρυσομάλλη (Yanni), τον Σπύρο Σακκά, τον Σπύρο Φωκά, τον Δημήτρη Λιαντίνη, την Αντωνία Μοροπούλου, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, την Αμαλία Φλέμινγκ, τον Μανόλη Ανδρόνικο, τον Στέλιο Κυριακίδη, τον Νίκο Γκάλη και φυσικά τον κορυφαίο φυσικό Δημήτρη Νανόπουλο. Μέσα σε όλες αυτές τις προσωπικότητες σήμερα το the art of football θα σας φέρει άλλη μία. 
Γιατί το site μας δεν είναι μόνο για ποδόσφαιρο, όπως έχετε ήδη διαπιστώσει και τις προηγούμενες φορές. Έχουμε τη χαρά και τιμή να κάνουμε αφιέρωμα στον τεράστιο Γιάννη Κούρο. Τον κορυφαίο υπερμαραθωνοδρόμο όλων των εποχών. Τον υπεραθλητή που οι ειδικοί εκτιμούν, ότι έχει τρέξει συνολικά από τη Γη ως τη… Σελήνη!!
Έναν μυθικό Έλληνα που το 1990 αναγκάστηκε από τις καταστάσεις αλλά και εξαιτίας της έλλειψης στήριξης από το επίσημο Ελληνικό κράτος, να μεταναστεύσει στην Αυστραλία, όπου έμεινε για δέκα χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2000 και έκτοτε συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε αγώνες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό με την ίδια επιτυχία. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2005 κατέρριψε το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ των έξι ημερών που είχε κάνει 21 χρόνια πριν! Ένας άνθρωπος που ήταν παντού νικητής ακόμα και στις καλλιτεχνικά! Βλέπεται αυτό που δεν είναι ίσως ευρέως γνωστό για τον Γιάννη Κούρο είναι οι καλλιτεχνικές του ικανότητες. Από την ηλικία των 12 ετών άρχισε να γράφει ποίηση και μουσική. Παρακολούθησε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής καθώς επίσης και τραγουδιού. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος την μουσική και τους στίχους. 
Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στην Νέα Υόρκη το 1984, κατά την διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ. Ο Γιάννης Κούρος τρέφει μεγάλη αγάπη για την παράδοση, την ιστορία της Ελλάδας και τους διαχρονικούς ήρωες της. Εμπνέεται από τις ηρωικές μορφές του Λεωνίδα, του Νικηταρά, του Κολοκοτρώνη και πολλών άλλων, τους οποίους αναφέρει και σε πάμπολλα ποιήματα του. Μέσα του καίει η ίδια σπίθα που έκαιγε τον Αθηναίο δρομέα Φειδιππίδη, ο οποίος έκανε την διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα για να καλέσει τους Σπαρτιάτες προς βοήθεια για τη μάχη του Μαραθώνα. 
Εμπνευσμένος από το κατόρθωμα του Φειδιππίδη, οργάνωσε και έτρεξε στον «Φειδιππίδειο Άθλο» το 2005 και το 2011. Έχει ασχοληθεί με τη μουσική, τη λογοτεχνία, την ποίηση και το τραγούδι, όπου συνθέτει και ερμηνεύει ο ίδιος. Το Μάρτιο του 1993 στο Antipodes Festival της Μελβούρνης, κέρδισε το πρώτο βραβείο στίχου για το ποίημα “Χρώμα, ποιο χρώμα?”. Είναι κάτοχος Μάστερ Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα» (1996), στο οποίο περιγράφει και τον αγώνα των έξι ημερών που έτρεξε στη Νέα Υόρκη το 1984. Το 2005 και το 2011 πραγματοποίησε τον Φειδιππίδειο Άθλο, δηλαδή διέσχισε τη διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη: Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα με νέο ρεκόρ αγώνα την πρώτη φορά (63 ώρες) και ήδη στα 49 του χρόνια. Ένας άνθρωπος που κοιμάται 2-2,5 ώρες τη μέρα. Ενώ τις μέρες των αγώνων 10 λεπτά!!
Ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά όπως κάθε φορά. 
Γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1956 στην Τρίπολη Αρκαδίας. Η οικογένεια του ήταν πολύτεκνη και τα χρόνια του ήταν φτωχικά και με δυσκολίες. Αυτές όμως ήταν που έφτιαξαν τον χαρακτήρα του νικητή που έχει. Ο δρόμος που χρειάστηκε να διανύσει ο Γιάννης Κούρος για να φτάσει ως εδώ, δεν ήταν (ούτε συνεχίζει να είναι), εύκολος. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια διαμόρφωσαν μία αγωνιστική προσωπικότητα, μία σκληραγωγημένη ιδιοσυγκρασία, που έμαθε να ξεπερνάει τις δυσκολίες, βγάζοντας από τα πλην τα συν, όπως γράφει και ο ίδιος σε ένα από τα εκατοντάδες ποιήματα του. Η προσπάθεια χρειάστηκε να γίνει υπερπροσπάθεια, το αδύνατο δυνατό, και η απογοήτευση πείσμα για να φτάσει κάθε φορά στο στόχο του. Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του θυμάται πως ο αθλητισμός μπήκε αναγκαστικά στη ζωή του, καθώς το κρύο στην Τρίπολη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ήταν τσουχτερό, ενώ η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική ευχέρεια για ανέσεις. Λέει χαρακτηριστικά׃ «Γεννήθηκα στην Τρίπολη και μεγάλωσα εκεί και στο χωριό και στην πόλη. Τελείωσα εκεί δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο και παράλληλα έκανα αθλητισμό. 
Στην αρχή, στο δημοτικό, έκανα μήκος, στη συνέχεια μπάσκετ. Συστηματικά, άρχισα στα 16 μου να κάνω προπόνηση με πρόγραμμα και να ενταχθώ σε αγώνες μεσαίων αποστάσεων, κυρίως 1.800 μέτρα, 1.500 και στη συνέχεια σε μεγαλύτερες αποστάσεις 3 χιλιόμετρα και 5.
Οι δρόμοι στη ζωή μου μπήκαν αναγκαστικά θα έλεγα, διότι στην Τρίπολη, μιας και ο χειμώνας εκεί είναι πολύ κρύος, έκανα αθλητισμό κυρίως για να ζεσταίνομαι, να διατηρώ τον εαυτό μου ζεστό. Στην πορεία όμως, με επέλεξε ο γυμναστής μου ανάμεσα σε άλλα ταλέντα, συμμαθητές και συναθλητές, και άρχισα να κατεβαίνω σε αγώνες, ακόμα και πριν καν αρχίσω συστηματικά να προπονούμαι». 
Μετά το Λύκειο, ο Γιάννης Κούρος μετακόμισε στην Αθήνα και αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από τον αθλητισμό καθώς χρειαζόταν να βιοπορισθεί. Στα 20 του, όμως, επανήλθε στον αθλητισμό ως μαραθωνοδρόμος, κάτι που συνεχίστηκε και ενώ υπηρετούσε την 30μηνη θητεία του στην Αεροπορία. Και συνεχίζει με περηφάνια׃ «Αφοσιώθηκα στο αγώνισμα του μαραθωνίου, που είδα ότι μου ταιριάζει περισσότερο επειδή είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Απαιτούσε μάλλον υπομονή και εγκράτεια. Και αυτά τα είχα καλλιεργήσει από τον τρόπο ζωής που ζούσα στα παιδικά μου χρόνια».
Ο πρώτος μαραθώνιος που έτρεξε ήταν ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας, το 1977 σε ηλικία 21 ετών. 
Η επίδοση του ήταν 2 ώρες 43 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα. Ο υπεράνθρωπος λέει τι έγινε μετά׃ «Από εκεί και μετά η Ομοσπονδία του Στίβου με έστειλε στην Πολωνία και έκανα κυρίως μαραθωνίους, για μια επταετία. Μέχρι που άρχισα να κάνω τα πολύ μεγάλα, ήμουν 27-28 χρονών πια. Και εκεί μπήκα σε ένα άλλο δρόμο, πολύ πιο απαιτητικό». Μέχρι το 1982 βελτίωνε διαρκώς το χρόνο του κάνοντας εκείνη τη χρονιά, την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά. Άφησε το σπίτι του και ζούσε μόνος του στην Αθήνα και επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του εργαζόμενος ως φύλακας του σταδίου της πόλης. Ακολούθησαν συμμετοχές σε αγώνες μαραθωνίου έως το 1982, όταν διάβασε σε ένα γαλλικό περιοδικό για αγώνες δρόμου σε αποστάσεις κατά πολύ μεγαλύτερες από εκείνες του μαραθωνίου. Δοκίμασε μόνος του μια διαδρομή 100 χιλιομέτρων γύρω από την Τρίπολη, την οποία ολοκλήρωσε σε 7 ώρες και 35 λεπτά, επίδοση αρκετά καλή. Αυτή ήταν και η ανεπίσημη αρχή της σταδιοδρομίας του ως υπερμαραθωνοδρόμος.
Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1983 έτρεξε τον πρώτο του υπερμαραθώνιο, το 1ο Σπάρταθλον, σε χρόνο 21 ώρες και 50 λεπτά. 
Μάλιστα όταν μπήκε στη Σπάρτη τα ξημερώματα δε βρήκε κάποιον να τον περιμένει, καθώς οι διοργανωτές υπολόγιζαν ότι θα κατέφθανε μετά τις 10 π.μ! Τερμάτισε 3 ώρες και 15 λεπτά μπροστά από το δεύτερο δρομέα!!! Έχει κερδίσει το Σπάρταθλον συνολικά τέσσερις φορές (1983, 1984, 1986, 1990), ο μόνος που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Το 1984 σημείωσε και το ρεκόρ διαδρομής με 20 ώρες και 25 λεπτά, το οποίο καταρρίφθηκε από τον Φώτη Ζησιμόπουλο ο οποίος τερμάτισε το 2023 σε 19:55:02. Έχει κάνει τόσα ρεκόρ που πραγματικά κάποια θα μείνουν για πάντα αιώνια. Ποιος ήταν όμως ο κορυφαίος αγώνας στην καριέρα του? 
Δίνει την απάντηση με αυτό το γλυκό χαμόγελο που τον διακατέχει׃ «Το πιο σημαντικό αγωνιστικό γεγονός για την καριέρα μου και τη ζωή μου ήταν το εξαήμερο της Νέας Υόρκης που έκανα το 1984, όπου κατέρριψα 16 παγκόσμια ρεκόρ τα οποία δεν είχαν καταρριφθεί από το 1888, δηλαδή επί 100 χρόνια περίπου. Και αυτό άνοιξε το δρόμο σε περαιτέρω προσκλήσεις και άλλες διαδρομές. Αλλά αυτό ήταν το πιο σημαντικό που θεωρώ ως εφαλτήριο της μετέπειτα καριέρας μου». Κι όμως, το να τρέχει αδιαλείπτως επί 6 ημέρες και νύχτες δεν είναι ότι δυσκολότερο έχει κάνει στη ζωή και την αθλητική του διαδρομή ο Γιάννης Κούρος. 
Ο ίδιος αναγνωρίζει ως πιο δύσκολη τη διαδρομή από το Σύδνεϋ στη Μελβούρνη, στη μακρινή Αυστραλία: «Πιο δύσκολη και μεγάλη διαδρομή είναι το Σύδνεϋ-Μελβούρνη, διότι άρχιζε από το Σύδνεϋ σε επίπεδο θάλασσας, τελείωνε στη Μελβούρνη σε επίπεδο θάλασσας πάλι, αλλά ενδιάμεσα υπήρχαν λόφοι, κατηφόρες όπου το ύψος το ξαναέχανες και με πάρα πολλές διακυμάνσεις καιρικές, δηλαδή είχε καύσωνα, είχε και παγωνιά και αέρα. Ακόμα και η άσφαλτος ήταν πολύ άγρια, με αποτέλεσμα να λιώνουν σχεδόν όλα τα παπούτσι και θαρρώ πως είναι ο πιο δύσκολος αγώνας που έχω κάνει».
Ο μεγαλύτερος αγώνας σε διάρκεια, όμως, ήταν τα 1.600 χιλιόμετρα, πάλι στη Νέα Υόρκη, όπου επέστρεψε το 1988: «Αυτός ο αγώνας μού πήρε 10 μέρες, 10 ώρες και 35 λεπτά να διανύσω την απόσταση και κατέρριψα το τότε παγκόσμιο ρεκόρ». 
Πέρα από τις αντικειμενικές συνθήκες κάθε αγώνα όμως, ο Γιάννης Κούρος αναγνωρίζει άλλον έναν ίσως σημαντικότερο παράγοντα που κρίνει τη δυσκολία κάθε εγχειρήματος: «Εγώ, επειδή κυνηγούσα επιδόσεις, τον κάθε μου αγώνα, ακόμα και τον εύκολο και σε επίπεδη διαδρομή, τον καθιστούσα δύσκολο, γιατί έσπρωχνα τον εαυτό μου στα άκρα μέχρι θανάτου, θα έλεγα». Τώρα αρκετοί αναρωτιέστε πώς μπορεί να αντεπεξέλθει όμως ένας οργανισμός σε αυτού του είδους την καταπόνηση? Απαντάει και σε αυτό και μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό׃ «Το σώμα υπόκειται σε φυσικούς νόμους και εννοείται ότι έχει και κόπωση. Υπάρχουν προβλήματα οστικά, μυϊκά, τα οποία ταλαιπωρούν τη φυσική οντότητα του ανθρώπου. 
Ωστόσο, ένας δρομέας υπερμαραθωνίων αποστάσεων, αν υπακούσει σε αυτές τις εντολές που στέλνει το σώμα προς τον εγκέφαλο, εγκαταλείπει. Από εκεί και πέρα υπάρχουν βαθμίδες ανοχής και αντοχής ως προς τον πόνο και την κούραση. Επομένως, αυτός που κυρίως διακρίνεται είναι αυτός που εγκεφαλικά και ψυχολογικά είναι ο πιο δυνατός, όχι ο αυτός που είναι σε φυσική κατάσταση ο πιο καλός. Γιατί έχει φανεί σε πάρα πολλές διοργανώσεις όπου εγώ κλήθηκα να συμμετάσχω σχεδόν απροετοίμαστος ή ημιτελώς προπονημένος και διακρίθηκα επειδή η προσέγγισή μου ήταν τέτοια, ήταν μεταφυσική, ήμουν ο ψυχολογικά πιο δυνατός και ξεπέρασα τα τυχόν ελαττώματα ή ατέλειες που είχα από την προπόνησή μου». 
Αυτού του είδους η ψυχική προετοιμασία, τονίζει ο Γιάννης Κούρος «πηγάζει από τον τρόπο ζωής μας. Άρα, ο άνθρωπος που έχει υποστεί περισσότερα δεινά ή εμπόδια, αν θέλετε, είναι αυτός που είναι πιο ευλογημένος θα έλεγα, διότι έχει πλημμυριστεί από τέτοια χαρίσματα αντοχής, υπομονής, τα οποία είναι άκρως απαραίτητα στον αγώνα των υπερμαραθωνίων αποστάσεων. Αισθάνομαι και προετοιμάζομαι ψυχολογικά πως θα αντιμετωπίσω τυχόν προβλήματα που όντως έρχονται. Και σχεδιάζω εναλλακτικές λύσεις. Αλλά κυρίως οφείλεται στην έμπνευση. Η έμπνευση είναι που κάνει τη διαφορά. Δηλαδή, αν έχουμε πράγματα που να μας εμπνέουν από την προσωπική μας ζωή ή από παραδείγματα άλλων ανθρώπων, κακουχίες που τυχόν έχουμε περάσει, γίνεται μια σύγκριση στον εγκέφαλό μας. Και αυτές οι συγκρίσεις είναι απαραίτητες, δηλαδή να θυμηθούμε στο παρελθόν πόσο πιο δύσκολα είχαμε περάσει, ώστε όταν αντιμετωπίζουμε το (τωρινό) πρόβλημα, το διαχειριζόμαστε σε καλύτερο τρόπο», εξηγεί. 
Με τη δύναμη της ψυχής και του νου λέμε εμείς.
Αυτό που επισημαίνει ο Γιάννης Κούρος είναι πως οι δρομείς υπερμαραθωνίων αποστάσεων, αμέσως μόλις ολοκληρώσουν τον άθλο τους, «προσγειώνονται» στην πραγματικότητα και κάθε αίσθηση «έπαρσης» ή «μεγαλείου», εγκαταλείπεται׃ «Ότι και να πετύχεις στο αγώνισμά μας, την επόμενη μέρα είσαι σχεδόν νεκρός, δεν μπορείς δηλαδή να λειτουργήσεις με τυχόν ταλέντο που τυχόν έχεις. Επιστρέφεις στο έδαφος, προσγειώνεσαι, σε προσγειώνει λέει το αγώνισμα αυτό και αρχίζεις πάλι να προπονείσαι. 
Θέλω να πω ότι τα άλλα αγωνίσματα που από τη φύση τους απαιτούν ταχεία αντίδραση όπως τα σπριντ ή οι αγώνες αντοχής, οι άνθρωποι δεν χάνουν την ικανότητά τους. Δηλαδή και την επόμενη μέρα να πηδήσει κάποιος ύψος, ας πούμε, θα είναι σε θέση να το κάνει. Εγώ την επόμενη μέρα μετά από ένα αγώνισμα δεν μπορώ να τρέξω. Επίσης στην Τέχνη, ένας καλός τραγουδιστής ή ζωγράφος, κάθε μέρα μπορεί να αποδώσει το μέγιστο σε εμάς, δεν ισχύει αυτό. Δηλαδή ότι κι αν έχουμε πετύχει, όσο μεγάλες είναι οι επιδόσεις μας, επιστρέφουμε και προσγειωνόμαστε στην αφετηρία».
Η αναγνώριση στο πρόσωπο του Γιάννη Κούρου ήταν διεθνής και καθολική. 
Τόσο από τον Τύπο, όσο και από τους συναθλητές του όσο και από τον απλό κόσμο, καθώς έχει καθιερωθεί στη συλλογική μνήμη ως ένας σύγχρονος «υπεράνθρωπος» που ξεπερνούσε, κάθε φορά, τα ανθρώπινα όρια. Γυρνώντας πίσω, στις κορυφαίες στιγμές της πορείας του, ο ίδιος ξεχωρίζει δύο πολύ σημαντικές «κορυφές»: «Η πιο ευχάριστη στιγμή της καριέρας μου θα έλεγα πως ήταν όταν τερμάτισα για πρώτη φορά το Σύδνεϋ-Μελβούρνη, τα 960 χιλιόμετρα. Ήταν η πρώτη φορά, αργότερα ήταν μεγαλύτερη απόσταση. Διότι στον τερματισμό ήρθαν χιλιάδες Έλληνες με λάβαρα, με ελληνικές σημαίες, που τραγουδούσαν Ελλάς-Κούρος -Ελλάς… Θα έλεγα ότι ήταν πιο συγκινητική και όμορφη στιγμή. 
Επίσης έχω άλλη μια στιγμή που είναι η δικαίωση για μένα, όταν το 2000 το Runners World, το παγκόσμιο περιοδικό, με ανακήρυξε ως τον καλύτερο ultra runner όλων των εποχών. Και αυτή ήταν πολύ όμορφη στιγμή».
Αυτό που έχει θέσει ως στόχο τώρα ο Γιάννης Κούρος είναι η δημιουργία ενός χώρου, που θα φιλοξενήσει όλα τα ενθυμήματα της πλούσιας αθλητικής του ζωής. Ένας χώρος που θα είναι επισκέψιμος για κάθε ενδιαφερόμενο, ιδίως για νέα παιδιά, με στόχο να εμπνεύσει με τις αξίες του και τα επιτεύγματά του και όπου θα φιλοξενούνται άρθρα, βίντεο, στιγμιότυπα, βιβλία που γράφει. 
Ο ίδιος ομολογεί πως θα ήθελε να το είχε δρομολογήσει νωρίτερα, όπως επίσης θα ήθελε να είχε καταφέρει να συνδυάσει την αθλητική του υπόσταση με την καλλιτεχνική, που αφορά στη μουσική και τη ζωγραφική. Αυτή είναι και η παρακαταθήκη που θέλει να αφήσει στις επόμενες γενιές, μαζί με ένα μήνυμα για την ανάγκη αυτογνωσίας: «Αυτή είναι η παρακαταθήκη μου και οι στίχοι μου οι μουσικοί, φυσικά. Αυτό που περιμένω και θα έλεγα ότι χρειάζεται η νεότερη γενιά είναι αυτογνωσία. Λείπει η αυτογνωσία, δηλαδή να κάνουμε μια εσωτερική ανασκόπηση του εαυτού μας, για να διαπιστώσει ο καθένας πού πραγματικά ανήκει. 
Γιατί υπάρχει ένας παραλογισμός, θα έλεγα, όπου πολλοί από τους νέους δεν αντιλαμβάνονται πού πραγματικά ανήκουν. Όταν γνωρίζουμε ότι είμαστε εδώ, έχουμε γερές βάσεις, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να πάμε κάπου αλλού και πιο πάνω. Πάντα ήθελα να είμαι αγγελιαφόρος μηνυμάτων, να εμπνέω και να μεταφέρων παντού την άποψη ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και δοσμένο, μάλλον. Δηλαδή, πρέπει να κατακτάμε πράγματα, να μην μας δωρίζονται. Η νεολαία μας σήμερα βασίζεται στην τεχνολογία. Γιατί είναι δοσμένα αυτά τα πράγματα. Θα ήθελα να τα ανακαλύψουμε, να τα ανοίξουμε. 
Υπάρχουν μέσα μας δυναμικές ανθρώπινες με απέραντες δυνατότητες, αλλά πρέπει να τις ανακαλύψουμε και να τις βάλουμε σε εφαρμογή. Άρα δεν θέλω τον οχαδερφισμό, δεν θέλω την εύκολη λύση».
Σας δείξαμε με τα δικά του λόγια πως αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο αθλητή όλων των εποχών στον υπερμαραθώνιο. Έχει καταρρίψει μέχρι τώρα πάνω από 160 παγκόσμια ρεκόρ τα οποία παραμένουν όλα ακατάρριπτα μέχρι σήμερα. Μερικά από τα απίστευτα ρεκόρ του είναι ήδη καταγεγραμμένα στο βιβλίο Guinness, και ο ίδιος είναι ένας θρύλος για όλους τους δρομείς υπεραποστάσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Γιάννης Κούρος έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς με διάφορα προσωνύμια όπως «Τρέχων Θεός», «χρυσός Έλληνας», «σύγχρονος Φιδιππείδης», «ασταμάτητος», «κυρίαρχος του πόνου» και πολλά άλλα. 
Παρόλα αυτά, όποιος έχει την τύχη να τον γνωρίσει από κοντά, βλέπει έναν άνθρωπο απλό, ευγενικό, σεμνό, αληθινό που σε κερδίζει απλά με ένα χαμόγελο του.
Για τα επιτεύγματα και τις δραστηριότητες του Γιάννη Κούρου θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες επί σελίδων, και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να τα καλύψουμε όλα, λόγω της πολύπλευρης προσωπικότητας του. Ο σκοπός του άρθρου μας είναι να γνωρίσει ο αναγνώστης τον Γιάννη Κούρο, τις αξίες και τις ιδέες που πρεσβεύει μέσω των αγώνων του, των ποιημάτων του, της μουσικής του, των διαλέξεων που δίνει, αλλά και του προσωπικού του παραδείγματος. Δίνει μαθήματα ζωής σε όλους εμάς, μαθαίνοντας μας να αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους, να ήμαστε οι νικητές της ζωής, υπερβαίνοντας τον εαυτό μας και τις δυσμενείς καταστάσεις και γνωρίζοντας τις πραγματικές δυνατότητες μας, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος. 
Θα κκλείσουμε το αφιέρωμα μας με το εξής γεγονός. Το 2019 η Ένωση Αυστραλών Υπερδρομέων (AURA) τον εισήγαγε στο «Hall of Fame» της με τη δήλωση του προέδρου της χαρακτηριστική: «Το μπέιζμπολ έχει τον Μπέιμ Ρουθ, το μπάσκετμπολ τον Μάικλ Τζόρνταν, το χόκεϊ επί πάγου τον Γουέιν Γκρέτσκι, το κρίκετ το Ντον Μπράντμαν, το υπερτρέξιμο τον Γιάννη Κούρο»…
Μερικά από τα αμύθητα ρεκόρ του.
1) Ελλάδα, 1983, Σπάρταθλον (Αθήνα-Σπάρτη)-250 km σε 21 ώρες, 53 λεπτά, 40 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
2) Αυστρία 1984, (Δούναβης) αγώνας 3 ημερών-320 km σε 23 ώρες,16 λεπτά, 15 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
3) ΗΠΑ, 1984, Νέα Υόρκη, αγώνας 6 ημερών-1.022,8 km. Κατάρριψη 16 παγκοσμίων ρεκόρ.
4) Ελλάδα 1984, Σπάρταθλον (Αθήνα-Σπάρτη)-250 km σε 20 ώρες, 25 λεπτά, 0 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
5) ΗΠΑ 1984, Νέα Υόρκη αγώνας 24 ωρών Sri Chinmoy-177 μίλια, Κατάρριψη 3 παγκοσμίων ρεκόρ.
6) Αυστραλία 1984, Colac Vic. αγώνας 6 ημερών-1.023,20 km. Κατάρριψη 10 παγκοσμίων ρεκόρ.
7) Γαλλία 1985, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 48 ωρών-452 km, Κατάρριψη 6 παγκοσμίων ρεκόρ.
8) Αυστραλία 1985, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη-960km σε 5 μέρες, 5 ώρες, 7 λεπτά. Ρεκόρ Αγώνα. Κατάρριψη 11 παγκοσμίων ρεκόρ.
9) Βέλγιο 1985, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα,-100km σε 6 ώρες,25λεπτά, 0 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
10) ΗΠΑ 1985, Νέα Υόρκη, αγώνας 24 ωρών Sri Chinmoy-178 μίλια. Κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ.
11) Νέα Ζηλανδία 1985, αγώνας 7 ημερών Wellington-Oakland-718km σε 65 ώρες, 14 λεπτά και 5 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
12) ΗΠΑ 1986, Σικάγο, αγώνας 24 ωρών, παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Κατάρριψη 6 παγκοσμίων ρεκόρ.
13) Καναδάς 1986, Montmany, αγώνας 24 ωρών, -225km, Ρεκόρ Αγώνα.
14) ΗΠΑ 1986, Νέα Υόρκη, αγώνας 24 ωρών Sri Chinmoy -100 και 70 μίλια. Ρεκόρ Αγώνα.
15) Ελλάδα 1986, Σπάρταθλον (Αθήνα-Σπάρτη)-250 km σε 21 ώρες και 57 λεπτά.
16) Αυστραλία 1987, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη-1060km σε 5 μέρες, 14 ώρες, 47 λεπτά. Ρεκόρ Αγώνα. Κατάρριψη 9 παγκοσμίων ρεκόρ.
17) Καναδάς 1987, Montmany, αγώνας 24 ωρών, -236km, Ρεκόρ Αγώνα.
18) ΗΠΑ, 1987, Νέα Υόρκη Westport, αγώνας 24 ωρών-142 μίλια. Ρεκόρ Αγώνα.
19) Αυστραλία 1988, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη-1016km σε 5 μέρες, 19 ώρες, 14 λεπτά. Ρεκόρ Αγώνα.
20) ΗΠΑ 1988, Νέα Υόρκη, παγκόσμιο πρωτάθλημα Sri Chinmoy-1000 μίλια σε 10 μέρες, 10 ώρες, 30 λεπτά,35 δεύτερα. Κατάρριψη πολλαπλών παγκοσμίων ρεκόρ.
21) Ιαπωνία 1988, πορεία ειρήνης Χιροσίμα-Ναγκασάκι-430km σε 54 ώρες. Ρεκόρ Αγώνα.
22) Αγγλία 1989, αγώνας 24 ωρών, παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού-272,8km. Κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ.
23) Ελλάδα 1989, πορεία Ειρήνης Αθήνα – Ολυμπία, Sri Chinmoy-350km σε 34 ώρες. Ρεκόρ Αγώνα.
24) Αυστραλία 1989, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη-1011km σε 5 μέρες, 2 ώρες, 27 λεπτά. Ρεκόρ Αγώνα.
25) Αυστραλία 1990, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη-1008km σε 5 μέρες, 23 ώρες, 55 λεπτά.
26) Αυστραλία 1990, Μελβούρνη, Ολυμπιακό Πάρκο, αγώνας 24 ωρών-280,37km.
27) Ελλάδα 1990, Σπάρταθλον, (Αθήνα-Σπάρτη)-250km σε 20 ώρες και 29 λεπτά.
28) Νότια Ουαλία 1991, Wyong αγώνας 24 ωρών-258km.
29) Αυστραλία 1991, διαδρομή Σύδνευ-Μελβούρνη, Southern Motors -1070km σε 5 μέρες, 7 ώρες.
30) Ελλάδα 1994, Κρήτη αγώνας 12 ημερών «Κέλεφθος». Ρεκόρ Αγώνα.
31) Αυστραλία 1995, Μελβούρνη, αγώνας 24 ωρών, στάδιο Coburg-282.98km. 5 ρεκόρ Αυστραλίας.
32) Γαλλία 1995, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 48 ωρών-470,81km. Κατάρριψη 2 παγκοσμίων ρεκόρ.
33) Αυστραλία 1996, Μελβούρνη, αγώνας 24 ωρών, στάδιο Coburg-293,70km. Κατάρριψη 5 παγκοσμίων ρεκόρ.
34) Γαλλία 1996, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 48 ωρών-473,80km. Κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ.
35) Αυστραλία 1996, Αυστραλιανό πρωτάθλημα Sheppatron-100km σε 6 ώρες,56 λεπτά,46 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
36) Αυστραλία 1997, Καμπέρα, στάδιο AIS, αγώνας 24 ωρών (Sri Chinmoy)-295,03km. Κατάρριψη 4 παγκοσμίων ρεκόρ. 7 ρεκόρ Αυστραλίας.
37) Αυστραλία 1997, Μελβούρνη, αγώνας 24 ωρών (12-13/4/97), στάδιο Coburg-266.18km.
38) Γαλλία 1997, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 48 ωρών-422,83km.
39) Ελβετία 1997, Tenero-Rapperswil (πέρασμα Ελβετικών Άλπεων) αγώνας Peace Blossoms, Sri Chinmoy-250km σε 24 ώρες.
40) Αυστραλία 1997, Αδελαΐδα, Αυστραλιανό πρωτάθλημα, αγώνας 24 ωρών (4-5/10/97)-303,51km.Κατάρριψη 5 παγκοσμίων ρεκόρ (στα 200κμ, 150 μίλια, 250km και 24 ωρών). 3 ρεκόρ Αυστραλίας (στα 100km, 150km και 100 μίλια). Σημ. Όλα τα παραπάνω ρεκόρ είναι ρεκόρ βετεράνων.
41) Ελλάδα-Κύπρος 1997 (8-11/11/97). Ράδιο-μαραθώνιος για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Από Αρχαία Ολυμπία στην Αθήνα και μέσω πολλών χωριών της Κύπρου (Λάρνακα, Λεμεσός, Λευκωσία)-600km.
42) Αυστραλία 1998 (5/4/1998), Αυστραλιανό πρωτάθλημα, Traralgon, Vic.-100km σε 7 ώρες, 14 λεπτά, 35 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
43) Ελβετία 1998 (2-3/5/98), Βασιλεία, αγώνας 24 ωρών, Sri Chinmoy-290,23km. Κατάρριψη 4 παγκοσμίων ρεκόρ (στα 200km, 150 μίλια, 250km και 24 ωρών). 5 ρεκόρ βετεράνων.
44) Αυστραλία 1999 (30/4-1/5/99), διαδρομή Καμπέρα-Σύδνεϋ, αγώνας για την παγκόσμια ειρήνη-300km.
45) Αυστραλία 1999 (8-9/5/99), Μελβούρνη, αγώνας 24 ωρών, στάδιο Coburg-251.2km.
46) Ελλάδα 1999 (30/6-1/7/99), διαδρομή Δελφοί-Αθήνα, Απολλώνιος Δρόμος-180km σε 17 ώρες και 15 λεπτά.
47) ΗΠΑ 1999 (18-19/9/99), Toledo, Πενσυλβάνια, πρωτάθλημα Αμερικής, Olander Park, αγώνας 24 ωρών-269,47km. Ρεκόρ Αγώνα.
48) Ιταλία, 1999 (25-26/9/99), Βερόνα, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αγώνας 24 ωρών-262,3km.
49) Ελλάδα 1999 (18-24/10/ και 1-3/11/99), Ράδιο-μαραθώνιος για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες από Γιουγκοσλαβικά σύνορα (Εύζωνοι) στην Αθήνα-800km/600km σε 6 ½ μέρες και 200km σε 3 μέρες στην Κύπρο.
50) Ελλάδα 2000 (6/5/2000), διαδρομή αρχαίες Πλαταιές-Δελφοί-107km σε 8 ώρες και 43 λεπτά.
51) Γαλλία 2000 (1-3/6/00), Surgeres, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 48 ωρών-404.32km.
52) Ιταλία 2000 (23-24/9/00), Βερόνα, αγώνας 24 ωρών-265.68km.
53) Αυστρία 2000 (19-25/11/00), Colac Vic, αγώνας 6 ημερών-801.6km. Ρεκόρ Ελλάδος (βετεράνων ηλικίας 40 έως 44), στην 1η,2η,3η,4η,5η και 6η, μέρα.
54) Αυστραλία 2001 (7/4/01), Μελβούρνη, στάδιο Coburg, αγώνας 6 ωρών-73.98k.
55) Ιταλία 2001 (22-23/9/01), Βερόνα, παγκόσμιο πρωτάθλημα, αγώνας 24 ωρών-275.83km.
56) Νέα Ζηλανδία 2002 (16/2/02), Great Lake Run-100 μίλια σε 12 ώρες,35 λεπτά 48 δεύτερα. Κατάρριψη 3παγκοσμίων ρεκόρ (ηλικίας 40-49).
57) Ταιβάν 2002 (2-3/3/02), Διεθνής αγώνας 24 ωρών-284.70km. Κατάρριψη 6 παγκοσμίων ρεκόρ.
58) Γαλλία 2002 (3-5/5/02), Surgeres, Διεθνής αγώνας 48 ωρών-436.70km. Κατάρριψη 7 παγκοσμίων ρεκόρ.
59) Ουγγαρία-Ρουμανία 2002 (18-19/5/02), Υπερμαραθώνιος Bekescsaba-Arad-Bekescsaba-197km σε 14 ώρες,7λεπτά και 33 δεύτερα.
60) Μεξικό 2002 (17/8/02), στάδιο Ολυμπιακής κομητείας, αγώνας 12 ωρών-154.73km. Καλύτερη παγκόσμια επίδοση σε υψηλό υψόμετρο.
61) ΗΠΑ 2002 (14-15/9/02), Toledo, Οχάιο Πενσυλβάνια, πρωτάθλημα Αμερικής, Olander Park, αγώνας 24 ωρών-277,36km. Κατάρριψη 2 παγκοσμίων ρεκόρ (ηλικίας 45-49).
62) ΗΠΑ 2002 (14/12/02), Sunmart, Hunstvile, Χιούστον, Τέξας-50 μίλια σε 6 μέρες, 9 ώρες,0 λεπτά και 45 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα (ηλικίας 40-49).
63) Γαλλία 2003 (2-4/5/03), Surgeres, Διεθνής αγώνας 48 ωρών-438.81km. Κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ (ηλικίας 40-49).
64) Ελλάδα 2003 (21/6/03), Πάρος, Αγώνας «γύρω από την Πάρο»-53km σε 3 ώρες, 28 λεπτά και 12 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
65) Ελλάδα 2004 (17/4/04), Στάδιο Χαϊδαρίου, αγώνας 6 ωρών-84.95km.
66) Γαλλία 2004 (28-30/5/04), Surgeres, Διεθνής αγώνας 48 ωρών-443.64km. Κατάρριψη 2 παγκοσμίων ρεκόρ (ηλικιακού γκρουπ 40-49).
67) Ελλάδα 2004 (3/7/04), Πάρος, Αγώνας «γύρω από την Πάρο»-52km σε 3 ώρες, 28 λεπτά και 50 δεύτερα. Ρεκόρ Αγώνα.
68) ΗΠΑ 2004 (14/12/04), Sunmart, Hunstvile, Χιούστον, Τέξας-50 μίλια σε 6 μέρες, 11 ώρες.
69) Ελλάδα 2005, Φειδιππείδιος Άθλος (Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα) σε 53 ώρες,43 λεπτά και 11 δεύτερα .Ρεκόρ Αγώνα.
70) Αυστρία 2005, Colac Vic, αγώνας 6 ημερών-1036.85km. Κατάρριψη 3 παγκοσμίων και 6 παγκοσμίων ρεκόρ ηλικιακού γκρουπ 40-49.
71) ΗΠΑ 2005-2006 (29/12/05-1/1/06), Αριζόνα, αγώνας 3 ημερών «Across the Years»-520.5km.Κατάρριψη 2 παγκοσμίων ρεκόρ και 2 παγκοσμίων ρεκόρ ηλικιακού γκρουπ 45-49.
Μερικά από τα παγκόσμια ρεκόρ του Γιάννη Κούρου.
Χρόνοι αγώνων
12 ώρες
Road 162.543 km 13.545 km/h
12 ώρες
Track 162.400 km 13.533 km/h
24 ώρες
Road 290.221 km 12.093 km/h
24 ώρες
Track 303.506 km 12.646 km/h
48 ώρες
Road 433.095 km 9.023 km/h
48 ώρες
Track 473.797 km 9.875 km/h
6 μέρες
Road 1028.370 km 7.142 km/h
6 μέρες
Track 1038.851 km 7.214 km/h
Αποστάσεις
100 μίλια
Road 11h 46min 37s 13.665 km/h
1000 χλμ
Track 5d 16h 17min 00s 7.338 km/h
1000 χλμ
Road 5d 20h 13min 40s 7.131 km/h
1000 μίλια
Road 10d 10h 30min 36s 6.424 km/h
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
