Λαϊκές συνοικίες. Φτώχια, συμμορίες, ναρκωτικά, παραβατικότητα, όπλα. Φυλακή και στο τέλος θάνατος. Ειδικά όταν ζεις σε μια τέτοια γειτονιά της Αργεντινής. Και όταν είσαι νέος, και δυστυχώς, ανακατεμένος σε αυτά, απλά περιμένεις το τέλος σου. Αν είσαι τυχερός πας στη φυλακή, αν όχι τότε βρίσκεσαι στο χώμα νεκρός. Και ακριβώς εκείνη την στιγμή, που όλα μοιάζουν και είναι χαμένα, όλοι οι πλανήτες συνωμοτούν και σώζεσαι από όλα αυτά τα τραγικά. Η σωτηρία που εναγωνίως ψάχνεις βρίσκεται στο πράσινο χόρτο ενός γηπέδου. Και το άθλημα που σου αλλάζει τη ζωή είναι τελικά αυτό… το ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο η ζωή να σου φέρεται με τον πλέον δύσκολο τρόπο και από πολύ νωρίς, στην παιδική σου ηλικία και εσύ να μη το βάζεις κάτω και εν τέλει να κερδίζεις κάτι πολύ καλύτερο, με το σπαθί σου. Ο σημερινός μας ήρωας είναι ένα άτομο που το κατάφερε και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο. Ο Αργεντινός άσσος είναι ένα τρανό παράδειγμα ότι ο άνθρωπος όταν θέλει κάτι πολύ μπορεί να τα καταφέρει και να αλλάξει την μοίρα του. Σήμερα το art of football έχει αφιέρωμα έναν ποδοσφαιριστή που γούσταρε με τρέλα αυτό που έκανε. Που τα έδινε όλα στον αγωνιστικό χώρο. Ο σπουδαίος Μπαρκέ έλεγε׃ «Ποτέ δεν πρέπει να κάνεις την προοπτική σου για το μέλλον, παίρνοντας ως πρότυπο το παρελθόν». Αυτό ταίριαζε απόλυτα στον Κάρλος Αλμπέρτο Καμπράλ Μαρτίνες. Τώρα σίγουρα όλοι εσείς που διαβάζετε αναρωτιέστε ποιος παίκτης είναι αυτός. Πάμε να σας βοηθήσουμε. Μήπως το Κάρλος Τέβες είναι καλύτερο? Ναι θα μας απαντήσετε στάνταρ καλύτερο! Σίγουρα όλοι γνωρίζουν πως πρόκειται για έναν θρύλο του ποδοσφαίρου, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν για τη ζωή του, η οποία διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα πίσω από τις ουλές. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να ξετυλίγουμε το κουβάρι της ταραχώδους ζωής του Κάρλος Τέβες που πραγματικά μοιάζει να την έγραψε ο κορυφαίος σεναριογράφος του Χόλυγουντ. Μια ζωή βγαλμένη μέσα από ταινία λες και την σκηνοθέτησε ο Μάρτιν Σκορτσέζε.

      Ο Κάρλος γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1984 στην περιοχή Σιουδαδέλα της επαρχίας του Μπουένος Άιρες. Μεγάλωσε σε μία από τις πιο σκληρές γειτονιές, την Εχερσίτο Δε Λος Άντες, μια υποβαθμισμένη περιοχή με πολύ κακή φήμη, η οποία είναι γνωστή και ως «Φουέρτε Απάτσε» (Fuerte  Apache). Από την γειτονιά του προέρχεται και το προσωνύμιο του το «Ελ Απάτσε». Το αρχικό του όνομα όπως αναφέραμε παραπάνω ήταν Κάρλος Αλμπέρτο Καμπράλ Μαρτίνες. Η αλλαγή του ονόματός του οφείλεται στην αλλαγή της οικογένειας με την οποία μεγάλωσε. Ο Χουάν Αλμπέρτο Καμπράλ που ήταν ο βιολογικός του πατέρας, πέθανε, πριν καν γεννηθεί ο Κάρλος, σε συμπλοκές συμμοριών και έπεσε νεκρός έπειτα από πυροβολισμούς. Αυτά που αναφέραμε παραπάνω. Η μητέρα του η Φαμπιάνα Μαρτίνες, ανήμπορη να τον μεγαλώσει, τον εγκατέλειψε όταν ήταν δέκα μηνών. Έτσι τον «υιοθέτησαν» ο θείος του και η θεία του, Σεγούντο Τέβες και Αντριάνα Μαρτίνες (η αδελφή της Φαμπιάνα). Στη ζωή υπάρχουν κάποιοι που είναι καλύτεροι και από τους αληθινούς γονείς. Που δίνουν τα πάντα στα παιδιά και τα κάνουν χρήσιμους ανθρώπους στην κοινωνία. Αργότερα μετά από πολλά χρόνια, όπως εξομολογήθηκε και ο ίδιος, ήρθε σε επαφή με την βιολογική του μητέρα και πλέον έχουν μία καλή σχέση. Έτσι ο πιτσιρικάς μεγαλώνοντας, σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Αργεντινής, στη γειτονιά του «Στρατού των Άνδεων», την οποία οι ντόπιοι λένε «Κάστρο των Απάτσε», οι κίνδυνοι ήταν πολλοί. Από την πρώιμη ηλικία του ο Τέβες ήταν ανελλιπώς αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο. Κολλημένος όσο δεν πάει. Οι «θετοί» του γονείς ποτέ δεν του στάθηκαν εμπόδιο. Ποτέ και σε τίποτα. Η ευρύτερη περιοχή της Σιουδαδέλα, ήταν και είναι μια πόλη, όπου η βία, τα ναρκωτικά και το υψηλό επίπεδο εγκληματικότητας είναι σημεία κατατεθέν του τρόπου ζωής. Πολλά παιδιά δε φτάνουν καν μέχρι τα 15!!! Εξαφανίζονται, σκοτώνονται, φεύγουν. Οι συμμορίες και τα ναρκωτικά κάνουν κουμάντο σε αυτή τη φτωχική περιοχή. Το Φουέρτε Απάτσε πρωτοκατοικήθηκε τον Μάιο του 1973, αλλά ο περισσότερος κόσμος μετακινήθηκε εκεί το 1978 από τη στρατιωτική χούντα, που ήθελε να εξαφανίσει τις παραγκουπόλεις κοντά από τα γήπεδα, για να μην εμφανιστεί μια άσχημη εικόνα για τη χώρα στο εξωτερικό κατά τις ημέρες του Μουντιάλ της Αργεντινής. Τα πράγματα δεν έγιναν ποτέ καλύτερα. Δεν είναι λίγες φορές που σελίδες στο «Facebook» προειδοποιούν τον κόσμο να μη βγει έξω κάποια συγκεκριμένη ημέρα. Πολλές φορές το ίδιο μήνυμα μεταφέρεται μέσω «WhatsApp» στους κατοίκους: «Όσοι μένουν στο τάδε και τάδε κτήριο, να αποφύγουν να βγουν έξω το βράδυ. Δεν θέλουμε να θρηνήσουμε αθώους». Ο ίδιος έχει πει για αυτή την περίοδο׃ «Έζησα δύσκολες στιγμές μεγαλώνοντας σε εκείνη τη γειτονιά. Όταν έπεφτε το σκοτάδι, κοίταζες έξω στο παράθυρο και τρόμαζες με ότι έβλεπες. Μετά από κάποια ώρα δεν μπορούσες να βγεις έξω στο δρόμο».

      Όπως γράφει χαρακτηριστικά η «Clarin», παλιότερα έκαναν κουμάντο οι ληστές, τώρα οι έμποροι ναρκωτικών. Μοναδικοί διέξοδοι, το ποδόσφαιρο και ο χώρος των τεχνών. Ο Τέβες είχε εστιάσει στο όνειρο, το οποίο έγινε στην συνέχεια στόχος ζωής, να αγωνιστεί επαγγελματικά σε ομάδα ποδοσφαίρου. Ακολούθησε έτσι τον δρόμο της επιτυχίας, ο οποίος συνάμα ήταν η διαφυγή από τη μοίρα της πόλης του. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος για τις στιγμές του ως παιδί στην γειτονιά, τα παιδιά έπαιζαν στον δρόμο και γύρω τους ακούγονταν πυροβολισμοί, εκτοξεύονταν σφαίρες που περνούσαν ξυστά από τα κεφάλια τους. Τα παιδιά είναι παιδιά, γελούσαν, το διακωμωδούσαν, νόμιζαν ότι αυτή είναι η ζωή, ότι δεν υπάρχει άλλη. Η πλειοψηφία των παιδιών πνίγηκε στη θάλασσα αυτού του κόσμου, έμεινε στον πάτο, δίχως να γνωρίσει διαφορετικές πραγματικότητες. Δυστυχώς, οι άνθρωποι και εκείνοι οι «μεγάλοι» που παίρνουν τις αποφάσεις δεν νοιάζονται για αυτές τις ψυχές. Ο Αργεντινός παικταράς δείχνει την ψυχοσύνθεση εκείνων των παλληκαριών με ένα εκπληκτικό περιστατικό. Όλοι γνωρίζετε το έγκαυμα τρίτου βαθμού που είναι ορατό στον λαιμό του. Το οποίο είναι ένα χαρακτηριστικό σημάδι στο σώμα του. Το (σημάδι) εκτείνεται από το πρόσωπο, τον λαιμό και φτάνει μέχρι το στήθος του. Ήταν μόλις 10 μηνών όταν έπεσε στο προσωπάκι του βραστό νερό, το οποίο προοριζόταν για το «αγαπημένο» ρόφημα για τους Αργεντινούς, το «Μάτε». Το αποτέλεσμα ήταν κάψιμο τρίτου βαθμού, από το οποίο προήλθε σοβαρότατο έγκαυμα και απέκτησε τα χαρακτηριστικά σημάδια. Για περίπου δύο μήνες, χρειάστηκε να μείνει στην εντατική. Ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να κάνει κάποια πλαστική επέμβαση ώστε να κρύψει αυτά τα σημάδια καθώς του θύμιζαν το παρελθόν του. Δήλωσε με δυναμισμό׃ «Τα πάντα συμβαίνουν για κάτι, και όταν κοιτάζω στον καθρέφτη, θυμάμαι από πού ήρθα και ποιος είμαι. Θυμάμαι επίσης τα παιδικά μου χρόνια. Ήμουν πολύ χαρούμενος και χωρίς μνησικακία. Το επέλεξα». Μέχρι και σήμερα, η ουλή, συντροφεύει τον «Απάτσε» και έχει γίνει μέρος της επιτυχίας του. Από τα εφηβικά του χρόνια, αποφάσισε να κρατήσει τα σημάδια του και δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά τις συμβουλές των ειδικών, για χειρουργική επέμβαση, η οποία θα τα είχε αφαιρέσει προ πολλού. Κάπου εδώ, να σημειωθεί πως είχε απορρίψει όλες τις πλήρεις δαπάνες που του πρότειναν οι ομάδες που είχε παίξει στο παρελθόν για κάλυψη των χειρουργικών εξόδων. Όπως είχε πει στους συλλόγους που αγωνίστηκε, και μάλιστα με περηφάνια κατά το παρελθόν׃ «Οι ουλές μου είναι τα τατουάζ μου. Με παίρνεις όπως είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω».

      Πάμε να δούμε βήμα-βήμα την τεράστια πορεία της ζωής του. Το καλοκαίρι του 1989, ένας σκάουτερ της Ολντ Μπόις επισκέφθηκε τη γειτονιά του Τέβες στα πλαίσια αναζήτησης νέων ταλέντων. Ο Κάρλος τότε ήταν μόλις πέντε ετών αλλά η δίψα του για το ποδόσφαιρο ήταν ήδη μεγάλη. Ήθελε να πάει να δοκιμαστεί όμως δεν είχε παπούτσια… Ευτυχώς για εκείνον αλλά και για όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου, τελικά του δάνεισαν ένα ζευγάρι και ένα υπέροχο ταξίδι είχε ήδη αρχίσει. Τα λόγια του που δείχνουν ότι το ποδόσφαιρο ήταν ένα θείο δώρο για εκείνον προκαλούν ανατριχίλα׃ «Χωρίς το ποδόσφαιρο θα ήμουν κι εγώ ένα ακόμη πρεζάκι ή σε μια συμμορία, νεκρός ίσως ή στη φυλακή». Ξεχωρίζει με το ταλέντο και την θέλησή του και στα 13 του εντάσσεται στα τμήματα υποδομής της Μπόκα Τζούνιορς. Τότε ήταν που υιοθετήθηκε και επίσημα το Τέβες από τον θείο του (στην ουσία τον πατέρα του). Τέσσερα χρόνια αργότερα θα πάρει την πρώτη γεύση από το χορτάρι του θρυλικού « Λα Μπομπονέρα» ενώ θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με την αντρική ομάδα σε έναν εκτός έδρας αγώνα κόντρα στην Ταγέρες. Το παιχνίδι έγινε στην Κόρντοβα στις 21 Οκτωβρίου του 2001. Μια μέρα σταθμός για εκείνον. Ο προπονητής της Μπόκα τότε, Κάρλος Μπιάνκι, έριξε τον μικρό Κάρλος κατευθείαν στα βαθιά, ξεκινώντας τον ως βασικό. Η πρώτη συμμετοχή του ως βασικός σημαδεύτηκε, όμως, από ένας «λάθος». Εκείνη την ημέρα ήταν η γιορτή της μητέρας. Οι ιθύνοντες της Μπόκα αποφάσισαν οι φανέλες των παικτών να γράφουν από πίσω τα ονόματα των μητέρων τους. Το λάθος όμως έγινε στην φανέλα του Καρλίτος. Η φανέλα έγραφε το όνομα της βιολογικής του μητέρας Φαμπιάνα, και όχι της θείας του που τον μεγάλωσε και τον υιοθέτησε, της Αντριάνα. Ο Τέβες παρόλα αυτά ξεκαθάρισε μετά τον αγώνα, πως η Αντριάνα για εκείνον είναι κάτι παραπάνω από μια μητέρα! Όταν οι άντρες είναι άντρες και ξέρουν να εκτιμούν. Εξομολογείται για τον σύλλογο της καρδιάς του με καμάρι׃ «Εμένα η Μπόκα με έχει καταβροχθίσει. Είναι πολλά περισσότερα από μια ομάδα, είναι η οικογένειά μου, το σπίτι μου. Η Μπόκα είναι συναίσθημα». Το 2004 έγινε το επόμενο μεγάλο ποδοσφαιρικό βήμα. Από την Αργεντινή στη Βραζιλία. Η Κορίνθιανς τον απέκτησε με 15.000.000. Και πραγματικά υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε, από την μετακίνηση του στη Βραζιλία και πόσο ψηλά είχε την οικογένεια του. Βασικά η οικογένεια πιο σωστά ήταν το παν. Είναι η δήλωση του στον Αλεχάντρο Φαντίνο πως όταν πήρε τα πρώτα του χρήματα από την Κορίνθιανς, αγόρασε δέκα σπίτια, για να τα δώσει στους συγγενείς του που έμεναν στην γειτονιά τους. Ήταν συναρπαστικό συμπλήρωσε, καθώς ζήτησε από τον πατέρα του να τα αγοράσει και να τα φτιάξει εκείνος με τα λεφτά της μεταγραφής του. Κανόνισαν μια Κυριακή για «ασάδο» και τους παρέδωσε τα κλειδιά σε καθέναν από αυτούς. Επειδή πολλοί αναρωτιέστε για αυτό το «ασάδο» εδώ είμαστε να σας τα εξηγούμε πάντα όλα. Το «Asado» είναι η τεχνική και το κοινωνικό γεγονός της εκδήλωσης ή της παρακολούθησης μπάρμπεκιου σε διάφορες χώρες της Νότιας Αμερικής. Αργεντινή, Χιλή, Παραγουάη και Ουρουγουάη όπου είναι επίσης ένα παραδοσιακό γεγονός. Ένα asado αποτελείται συνήθως από βόειο κρέας, χοιρινό, κοτόπουλο, chorizo ​​και morcilla, τα οποία μαγειρεύονται σε ανοιχτή φωτιά ή μια σχάρα, που ονομάζεται parrilla. Συνήθως, κόκκινο κρασί και συνοδευτικά όπως σαλάτες συνοδεύουν τα κύρια κρέατα, τα οποία παρασκευάζονται από έναν καθορισμένο μάγειρα που ονομάζεται asador ή parrillero.

      Μετά την Κορίνθιανς, ακολούθησε το ταξίδι του στα μεγάλα «σαλόνια» του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Πρώτη στάση Αγγλία και στα «σφυριά» της Γουέστ Χαμ. Μια επεισοδιακή μεταγραφή μαζί με τον Μασεράνο, η οποία οδήγησε σε υπέρογκο πρόστιμο τον σύλλογο λόγω εμπλοκής τρίτου ατόμου στη συμφωνία. Στο Λονδίνο κάθισε ένα χρόνο. Έκανε φανταστικές εμφανίσεις και η ομάδα τερμάτισε στην έβδομη θέση, πάνω μάλιστα από τη Λίβερπουλ. Έτσι ο τεράστιος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον παίρνει μαζί του στο Μάντσεστερ. Με τη φανέλα των «κόκκινων διαβόλων» σαρώνει. Όμως το πράγμα στράβωσε.  Ο «Απάτσε» έμεινε δυσαρεστημένος, από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε από του ανθρώπους της Γιουνάιτεντ σχετικά με την ανανέωση του συμβολαίου του. Όταν πια του έγινε πρόταση εκείνος δεν ήθελε να συνεχίσει στην ομάδα. Με τις φήμες να φουντώνουν, ο Τέβες παίρνει μία ιστορική απόφαση. Διαβαίνει και περνάει στην απέναντι όχθη του Ρουβίκωνα. Μετακομίζει στη μισητή συμπολίτισσα Μάντσεστερ Σίτι. Φοράει τη «γαλάζια» μπλούζα και γίνεται ο πρώτος παίκτης μετά τον Τέρι Κουκ το 1999, που κάνει το εν λόγω δρομολόγιο. Η ομάδα μόλις είχε περάσει στα χέρια των Αράβων και ξημέρωνε για αυτήν μια νέα εποχή. Αξέχαστη η στιγμή όταν ο Αγκουέρο λυτρώνει τη «γαλάζια» πλευρά της πόλης μετά από 44 ολόκληρα χρόνια, με το θρυλικό πια γκολ κόντρα στην Κ.Π.Ρ. Ο Κάρλος ήταν μέλος και έζησε την ανακούφιση και τη λύτρωση. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Μάντσεστερ, ο Τέβες ενημερώνεται ότι ο Χουάν Αλμπέρτο, ο αδερφός του πατέρα του με τον οποίο είχε κρατήσει επαφή και ο κουνιάδος του Κάρλος Άβαλος, είχαν συλληφθεί για επίθεση σε θωρακισμένο βαν. Τότε αποφάσισε να κόψει κάθε σχέση με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, αφού θεώρησε ότι του κάνουν κακό. Οι δεσμοί με την ανάδοχη οικογένεια από την άλλη παρέμειναν ισχυροί και είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μεγάλωσαν και ανέθρεψαν τον Κάρλος Τέβες. Αυτό δείχνει και πόσο ακέραιος χαρακτήρας ήταν. Μετά το Μάντσεστερ έρχεται το Τορίνο και τα «ασπρόμαυρα» της Γιουβέντους. Και εκεί φυσικά έδωσε τα πάντα. Έφτασε ως τον τελικό του «Τσάμπιονς Λιγκ» αλλά η Μπαρτσελόνα του περίφημου «MSN» (Μέσι, Νεïμάρ, Σουάρεζ) του έκοψε τον δρόμο. Το καλό με αυτόν τον παικταρά ήταν ότι όποια φανέλα φορούσε την τιμούσε. Δεν ήταν ποτέ παίκτης που κορόιδευε.

      Και φτάνουμε στο 2015. Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο ποδοσφαιρικό του σπίτι. Έλειπε έντεκα ολόκληρα χρόνια. Και όμως, 65.000 άνθρωποι ήταν εκεί στην επιστροφή του, για να τον προϋπαντήσουν, να τον αποθεώσουν, να επιβραβεύσουν την ίδια τους την υπομονή. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ανθρώπων στην Αργεντινή, μία αξέχαστη εκδήλωση, με δεδομένο ότι δεν παίχτηκε καν ποδόσφαιρο. Ο Κάρλος βγήκε στον αγωνιστικό χώρο μαζί με τα παιδιά του και την γυναίκα του. Φορούσε τη φανέλα με το «10», έσκυψε, φίλησε το χορτάρι κι ενώθηκε με τον κόσμο. Σε προχωρημένη ηλικία ξανάνιωσε παιδί. Σε προχωρημένη ηλικία αποφάσισε επιτέλους να διαδραματίσει πραγματικά ηγετικό ρόλο και να προστατεύσει την Μπόκα Τζούνιορς και όχι τον εαυτό του. Το μισό Μπουένος Άιρες τότε, είχε πέσει να κατασπαράξει την ομάδα. Ακόμα και ο Ρικέλμε επί μήνες επέκρινε και κατέκρινε τον σύλλογο. Αυτή είναι η διάσταση του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή και γενικότερα στην Νότια Αμερική. Δεν το καταλαβαίνουμε οι Ευρωπαίοι, ποτέ δεν θα το καταλάβουμε. Και επειδή, αυτό το έζησα με τα μάτια μου, εκεί το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα, αλλά θρησκεία στα όρια της τρέλας. Όλα έμοιαζαν ιδανικά, παραμυθένια. Ο Κάρλος στο χώρο του, στο σπίτι του, στο γήπεδο του. Μέχρι που έγινε το αδιανόητο. Υπήρχε μια χώρα που ήθελε να ταράξει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η Κίνα που έδινε τρελά παλαβά λεφτά. Και έτσι έσκασε η «βόμβα». Η Σένχουα από τη Σαγκάη, χτύπησε την πόρτα της Μπόκα και του Καρλίτος. Τελικά τα χρήματα αγοράζουν την ευτυχία? Και αυτό το λέμε γιατί του έδιναν 40 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο!!! Ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, σε όλες τις ηπείρους μέχρι πέρσι, που έσπασε το ρεκόρ ο Κριστιάνο Ρονάντο με την Αλ Νασρ και φέτος με τον Λιονέλ Μέσι και τους Αμερικάνους της Ίντερ Μαϊάμι. Μέχρι και από την Μπόκα του είπαν πήγαινε. Είναι ευκαιρίες ζωής, τρέλες που συμβαίνουν μια φορά στα εκατό χρόνια. Πήγε στην Κίνα, ξεκαθαρίζοντας ότι θα κάνει απλώς ένα διάλειμμα. Δεν άντεξε παρόλα αυτά, δείχνοντας στην πράξη πως τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Μάλιστα, μιλώντας στο αργεντίνικο τηλεοπτικό δίκτυο «TyC Sports» είπε׃ «Ήμουν σε διακοπές για επτά μήνες στην Κίνα. Είναι εντάξει για τον προπονητή και τον πρόεδρο της Σαγκάη Σενχούα να μου ασκούν κριτική. Δεν ξέρω τι έκανα εκεί. Από τη στιγμή που έφτασα στη χώρα ήξερα ότι δεν είναι για μένα και ήθελα να φύγω. Την ώρα των αγώνων αναρωτιόμουν γιατί ήρθα». Κορυφαίο το σκηνικό που καθόταν στο κέντρο του γηπέδου, ενώ ο αγώνας διεξάγονταν και φαινόταν η βαρεμάρα του. Φυσικά έχει μείνει και η δήλωση του ότι οι Κινέζοι δεν ξέρουν μπάλα και δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο. Ο Τέβες μετά από επτά μήνες επέστρεψε άμεσα στην αγαπημένη του Μπόκα. Ο Δαλάι Λάμα λέει׃ «Πηγαίνω μπροστά σημαίνει επιστρέφω». Και αυτό έκανε. Τούτη τη φορά, στην επιστροφή δεν χύθηκαν δάκρυα, η συγκινησιακή φόρτιση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ο ίδιος έπρεπε να αποδείξει ότι το χρήμα δεν είναι ο στόχος του, έπρεπε να πείσει τους πρώην πιστούς του ότι δεν τους πρόδωσε. Και τα κατάφερε πανηγυρικά το 2020! Η ανιδιοτελής αγάπη του για την ομάδα φυσικά δεν μπορούσε να διαψευστεί και έκλεισε με ένα μεγάλο τρόπαιο. Αυτό του πρωταθλητή. Μπροστά στα μάτια του Ντιέγκο Μαραντόνα χάρισε το πρωτάθλημα στην αγαπημένη του Μπόκα! Με έναν απίστευτα δραματικό τρόπο. Στην τελευταία αγωνιστική επικράτησε 1-0 της Χιμνάσια με τον Κάρλος Τέβες να σκοράρει με φοβερό σουτ εκτός περιοχής στο 72’ λεπτό. Το τέρμα αυτό αποδείχτηκε «χρυσό», καθώς η Ρίβερ Πλέιτ έμεινε στο 1-1 με την Ατλέτικο Τουκουμάν και με δύο ισοπαλίες στις τελευταίες ισάριθμες αγωνιστικές «αυτοκτόνησε».

      Μετά από αυτόν τον θρίαμβο και την αποκατάσταση των σχέσεων με τους οπαδούς ο Κάρλος είχε πολλές προτάσεις. Είτε να συνέχιζε στην ομάδα που λάτρευε είτε να πήγαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες με αμύθητα ποσά. Όμως ένα γεγονός τον έκανε να τα κάνει όλα πέρα. Αυτό ήταν ο θάνατος του Σεγούντο τον Φεβρουάριο του 2021. Από εκείνη την στιγμή ο Κάρλος τελείωσε την καριέρα του και αποσύρθηκε. Όπως είπε׃ «Σταμάτησα να παίζω γιατί έχασα τον Νούμερο 1 θαυμαστή μου». Συνέχισε με τις πλουσιοπάροχες προσφορές που απέρριψε από τις ΗΠΑ τονίζοντας׃ «Μου έδωσαν πολλά πράγματα, αλλά αυτό ήταν. Τα έδωσα όλα». Συνολικά αγωνίστηκε σε 649 αγώνες, πετυχαίνοντας 262 γκολ και μοίρασε 112 ασίστ!! Οι τίτλοι που κατέκτησε αυτός ο μεγάλος παίκτης, ήταν σημαντικοί, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Με την Μπόκα Τζούνιορς κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, ένα Κόπα Σουνταμερικάνα, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, ένα Σούπερ Κόπα Αργεντινής και ένα Κόπα ντε λα Λίγκα Προφέσιοναλ. Με την Κορίνθιανς πήρε ένα πρωτάθλημα. Με τους «κόκκινους διάβολους» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σήκωσε δύο πρωταθλήματα, ένα Λιγκ Καπ, δύο Σούπερ Καπ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Με τους γαλάζιους της Μάντσεστερ Σίτι ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ. Με τη Γιουβέντους δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ. Ακόμα και στην Κίνα που βαριόταν κατέκτησε τρόπαιο. Το Κύπελλο με την ομάδα της Σενχούα. Πάμε τώρα στις ατομικές κατακτήσεις. Πάρτε ανάσα και διαβάστε. Καλύτερος Νοτιαμερικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 2003, το 2004, το 2005, μέλος στην Ομάδα της χρονιάς Νότιας Αμερικής το 2003, το 2004, το 2005, βραβείο MVP Κόπα Λιμπερταδόρες το 2003, παίκτης της χρονιάς της Αργεντινής το 2003 και το 2004, Αργεντινός αθλητής της χρονιάς το 2004, πρώτος σκόρερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, καλύτερος παίκτης στο πρωτάθλημα της Βραζιλίας το 2005, μέλος στην καλύτερη ενδεκάδα της Βραζιλίας το 2005, βραβείο Bola de Ouro το 2005, βραβείο Bola de Prata ξανά το 2005, βραβείο καλύτερου παίκτη της χρονιάς της Γουέστ Χαμ, Καλύτερος παίκτης της Μάντσεστερ Σίτι το 2010, πρώτος σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ μαζί με τον Μπερμπάτοφ τη σεζόν 2010-11, μέλος της Ομάδας της χρονιάς 2010–11 στην Πρέμιερ Λιγκ, Καλύτερος παίκτης του μήνα τον Δεκέμβριο του 2009 στην Αγγλία, παίκτης του μήνα τον Μάρτιο του 2010 από την PFA Fans στη Πρέμιερ Λιγκ, Βραβείο Guerin d’Oro το 2014 και το 2015, παίκτης της σεζόν της Γιουβέντους: 2013–14, 2014–15, μέλος στην καλύτερη Ομάδα της χρονιάς το 2013–14 και το 2014–15, μέλος στην Ομάδα της σεζόν ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ το 2013–14, καλύτερος Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ιταλία το 2014–15. Ε δεν τα λες και λίγα!!! Το αντίθετο μάλιστα! Ο σεβασμός που έδειχνε για όλους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Ειδικά για το ίνδαλμα όλων των συμπατριωτών του τον «Θεό» Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Είπε χαρακτηριστικά׃ «Ο Ντιέγκο είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που είχαμε ποτέ στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Ο πιο ανθρώπινος θεός με αξίωσε να τον γνωρίσω, να τον χαιρετήσω μέσα σε αυτό γήπεδο, να τον αγκαλιάσω, να του δώσω τη φανέλα μου, το περιβραχιόνιο, τα πάντα.  Και όλα αυτά με τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε να παρακολουθεί από την εξέδρα, με το γήπεδο κατάμεστο και την επίγνωση ότι ο Ντιέγκο μας έκανε ευτυχισμένους, εμάς και τους πατεράδες μας στις δυσκολότερες στιγμές μας, όπως ήταν οι ημέρες του πολέμου για τα νησιά Φόκλαντς».

      Πονεμένη ιστορία υπήρξε σε αντίθεση με τις δόξες του Μαραντόνα, και για τον Τέβες η εθνική ομάδα. Παρότι ξεκίνησε νικηφόρα όταν το 2003, στην εθνική U20 κατέκτησε το τρόπαιο Νότιας Αμερικής και το 2004 το Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας… Η συνέχεια ωστόσο μαρτυρική και σκληρή. Κανένα τρόπαιο και πολύ κλάμα για πολλά χρόνια. Η γενιά του Τέβες και των υπόλοιπων παικταράδων που έβγαλε η Αργεντινή εκείνα τα χρόνια υπήρξε καταραμένη. Συνολικά αγωνίστηκε με τη φανέλα της «Αλμπισελέστε» 76 φορές και σκόραρε 13 γκολ. Στην προσωπική του ζωή πέρασαν πολλές εντυπωσιακές γυναίκες. Το 2010 ήταν σε σχέση με την ηθοποιό-τραγουδίστρια Μπρέντα Ασνικάρ, η οποία διήρκησε ένα χρόνο. Τελικά στις 22 Δεκεμβρίου του 2016, παντρεύτηκε την επί χρόνια σύντροφο του, Βανέσα Μανσίγια. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο κόρες την Φλορένσια και την Κάτια και έναν γιο τον Λίτο. Ήταν τόσο τεράστια προσωπικότητα που μέχρι στο Netflix έχει γυριστεί σειρά για εκείνον! Αυτή τη στιγμή δεν ασχολείται με κάτι. Απολαμβάνει τις στιγμές με την οικογένεια του. Αν και πριν λίγο καιρό ήταν προπονητής στη Ροσάριο Σεντράλ. Όμως η θητεία του κράτησε μόλις τέσσερις μήνες. Ο Αργεντινός παραιτήθηκε από το πάγκο του συλλόγου, με τον οποίο είχε αρχικά υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας διάρκειας ενός έτους. Αυτή ήταν η ζωή του «Απάτσε». Του τεράστιου αυτού ανθρώπου και ποδοσφαιριστή. Μια ζωή σκληρή, δύσκολη αλλά με περηφάνια και πίστη. Το ποδόσφαιρο του έδωσε μία δεύτερη ζωή και εκείνος όχι μόνο ήταν ευγνώμων αλλά την άρπαξε και ανέβηκε στα ύψη. Με ύψος μόλις 1.71 έφτασε όσο πιο ψηλά μπορούσε, τρυπώντας όχι απλά ταβάνια αλλά ουρανοξύστες. Ναι μπορεί, κάποιες στιγμές να δίχασε οπαδούς, όμως πήρε και έδωσε στο ποδόσφαιρο πολλά, πάρα πολλά και όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι τον ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερε και μας δίδαξε. Το σίγουρο είναι ότι από το μηδέν εξελίχτηκε σε ήρωα! Gracias, amigo!!

 

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό                                                                                                                                                                                                                                                                                    

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ