Ιδιαίτερα λυπηρό να βλέπεις κάποιον-α που σε κάποια περίοδο έκανε σπουδαία πράγματα, ακριβή ζωή και είχε αποκτήσει φήμη να φτάνει στα όρια απώλειας της αξιοπρέπειάς του-της. Αν η παραπάνω εισαγωγή είχε την μορφή ποδοσφαιρικής ομάδας τότε θα μπορούσε κάλλιστα αυτή να είναι η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.
Η γνωστή και ως Ντέπορ είναι η ομώνυμη ομάδα της Λα Κορούνια περιοχή της Βορειοδυτικής Ισπανίας με την απογραφή του 2008 να μετρά 246 χιλιάδες κατοίκους. Η ομάδα με τις μπλε και άσπρες αποχρώσεις έως τα τέλη της δεκαετίας του 80’ είχε τις περισσότερες συμμετοχές της στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία της Ισπανίας. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι την περίοδο 1987-88 ο σύλλογος της Γαλικίας έφτασε να έχει χρέος το οποίο ανερχόταν στα 2,5 εκατομμύρια λίρες.
Κάπως έτσι οι άνθρωποι του συλλόγου έφτασαν στην απόφαση να αλλάξουν την στρατηγική τους και με την ευκαιρία των αντίστοιχων εκλογών στην ομάδα να αναδείξουν έναν πρόεδρο ο οποίος και θα έσβηνε το χρέος αλλά και θα οδηγούσε την Ντέπορ στην άνοδο και την σταθεροποίηση της ομάδας στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Ο νέος εκλεγμένος διοικητικός ηγέτης έμελλε να είναι ο Αουγκούστο Σέζαρ Λεντόϊρο ο οποίος ήταν γεννημένος στην Κορούνια και ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανασύνταξης και της ανοδικής πορείας. 
Με τα οικονομικά να είναι στενά οι μεταγραφές ήταν λίγες και η ενδέκατη θέση την επόμενη περίοδο δεν προμήνυε στο τι θα επακολουθούσε. Η σεζόν 89-90’ ήταν αυτή που η ομάδα του Λεντόϊρο άρχισε να αλλάζει επίπεδο φτάνοντας μάλιστα σε παιχνίδια πλέϊ οφ και χάνοντας την άνοδο την τελευταία στιγμή με ήττα 0-1 στην θρυλική έδρα της Ντεπορτίβο το Ριαθόρ. Η πολυπόθητη άνοδος ήρθε το 1991’ με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης και τον απευθείας προβιβασμό της ομάδας κάτι το οποίο είχε να συμβεί από το 1973!
O Λεντόϊρο όντας ενθουσιασμένος με την άνοδο αποφάσισε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να ανεβάσει τον προυπολογισμό και τις φιλοδοξίες αποκτώντας ονόματα όπως ο Λόπεζ Ρεκάρτε από την Μπαρτσελόνα, o Aντόλφο Αλντάνα από την Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και τον μετέπειτα σταρ Μπεμπέτο από την Βάσκο Ντα Γκάμα. Ωστόσο η πρώτη χρονιά στην μεγάλη κατηγορία ήταν δύσκολη και όπως συνηθίζεται απομακρύνθηκε ο προπονητής της ομάδας, Αντόνιο Μπορονάτ για να τον διαδεχθεί ο Αρσένιο Ιγκλέσιας και να κρατήσει τελικώς την ομάδα στην κατηγορία. Η επόμενη ααγωνιστική περίοδος βρήκε τους μπλε να κατακτούν την Τρίτη θέση και να παίρνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο για πρώτη φορά στην ιστορία τους! Η συνέχεια την σεζόν 94-95 ήταν στο ίδιο υψηλό επίπεδο και μάλιστα στην τελευταία αγωνιστική η Λα Κορούνια η οποία ήταν στην πρώτη θέση υποδεχόταν την Βαλένθια και η Μπαρτσελόνα που ήταν δύο βαθμούς πίσω από την Ντέπορ φιλοξενούσε την Σεβίλλη. Το όνειρο ήταν πολύ κοντά αφού στο τελευταίο λεπτό η ομάδα της Γαλικίας κέρδισε πέναλτι την εκτέλεση του οποίου ανέλαβε ο Σέρβος κεντρικός αμυντικός Μίροσλαβ Ντζούκιτς στέλνοντας όμως την μπάλα πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα και τον τίτλο στους μπλαουγκράνα!
Το πρώτο τρόπαιο για τον Λεντόϊρο και τον Ιγκλέσιας ήρθε έναν χρόνο μετά σε διπλό τελικό απέναντι στην Βαλένθια και τον έμπειρο προπονητή να ανακοινώνει την παραίτηση του από τον πάγκο της ομάδας. Η διοίκηση έδωσε τα ηνία στον πολύπειρο Τζον Τόσακ αλλά τα αποτελέσματα δεν δικαίωσαν κανέναν με τον Ουαλό προπονητή να κατηγορεί το έμψυχο δυναμικό για έλλειψη φιλοδοξίας.
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Στις αρχές του 1997’ εισήλθε στο Ισπανικό ποδόσφαιρο για πρώτη φορά η έννοια των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και ο Λεντόϊρο εξασφάλισε επταετές συμβόλαιο με πολύ υψηλές αποδοχές! Έτσι οι ακριβές μεταγραφές δεν άργησαν να έρθουν και τα ονόματα των Ριβάλντο, Τζαλμίνια και Φλάβιο Κονσεϊσάο ήρθαν για να ενισχύσουν τον… γκρινιάρη Τόσακ και τα όνειρα να μεγαλώνουν.
Ωστόσο το έμπειρο μάτι του πολύπειρου τεχνικού είδε ότι κάποια από τα χρήματα θα έπρεπε να πάνε στις προπονητικές εγκαταστάσεις και όχι σε μεταγραφές με το χάσμα ανάμεσα σε Ντεπορτίβο ( διοίκηση- κόσμος) και Τόσακ να μεγαλώνει. Mε την βοήθεια των αρνητικών αποτελεσμάτων ο Τόσακ αποτέλεσε παρελθόν ενώ ταυτόχρονα ο ανερχόμενος σταρ Ριβάλντο έφευγε για την Μπαρτσελόνα την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Έτσι ο Αλμπέρτο Σίλβα ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Τόσακ έφυγε και αυτός ως αποτυχημένος για να έρθει η χρυσή εποχή του Χαβιέρ Ιρουρέτα.
Στις 1 Ιουλίου 1998 ο Ιρουρέτα αναλαμβάνει την Ντέπορ και την αμέσως επόμενη σεζόν καταφέρνει κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο. Κατακτά το πρωτάθλημα με τους Μακάϊ, Τριστάν και Τζαλμίνια να τερματίζουν πέντε βαθμούς μπροστά από την Μπαρτσελόνα. H Ντεπορτίβο έπαιξε για πρώτη φορά και στο Τσάμπιονς Λιγκ φτάνοντας στα προημιτελικά ενώ την σεζόν 01-02 κατέκτησε για δεύτερη φορά το κύπελλο επικρατώντας της Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1.
Οι ασύλληπτες επιτυχίες συνεχίστηκαν με την Ντέπορ να φτάνει στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 03-04 και να χάνει την πρόκριση από την μετέπειτα τροπαιούχο Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο.
Όλα έμοιαζαν ιδανικά αλλά την διετία 04-06 τα πράγματα άλλαξαν. Ο Ιρουρέτα αποχώρησε από τον σύλλογο, ο Ρόϊ Μακάϊ πωλήθηκε στην Μπάγερν Μονάχου και οι Μάουρο Σίλβα και Τζαλμίνια αποτέλεσαν παρελθόν. Παρά την χρυσή περίοδο της ομάδας τα χρέη έφτασαν τα 90 εκατομμύρια και ο Λεντόϊρο υποστήριξε δημόσια ότι είχε έρθει η ώρα για νέους ποδοσφαιριστές αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι καλές εποχές έχουν τελειώσει. Έτσι φτάσαμε στο 2010 εκεί όπου η πλήρως αποδυναμωμένη Ντέπορ υποβιβάστηκε για να ακολουθήσουν κάποια σκαμπανεβάσματα μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Τον Δεκέμβριο του 2013 ο Λεντόϊρο ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος ξανά στις εκλογές ενώ υποστήριξε ότι το μεγάλο λάθος του ήταν ότι δεν πουλούσε παίκτες όταν μπορούσε αλλά αυτό έγινε γιατί υπήρχε η ψευδαίσθηση της κατάκτησης τίτλων!
Όσο για το παρών, η τρομακτική έδρα του Ριαθόρ φιλοξενεί φέτος αγώνες της τρίτης κατηγορίας του Ισπανικού πρωταθλήματος αφού η Ντέπορ δεν κατάφερε να κρατηθεί ούτε στην Σεγκούντα Ντιβιζιόν.
https://www.youtube.com/watch?v=nLxavokhgtI
Λευτέρης Παπαδόπουλος
