Ρουμανία μια χώρα με μύθους και τέρατα. Εκεί που ο μύθος συναντάει την παράδοση και η ιστορία του Κόμη Δράκουλα, ζωντανεύει σε ένα μεσαιωνικό σκηνικό. 
Εκεί που ήταν ο Κόμης Δράκουλας με τις τρομακτικές αληθινές ιστορίες του. Εκεί που το 1986 μια ομάδα της χώρας η Στεάουα έγραψε ιστορία, φέρνοντας το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Βουκουρέστι. Εκεί που ένας ποδοσφαιριστής με το παρατσούκλι «τέρας» άφησε εποχή. Τι πιο ταιριαστό άλλωστε σε αυτή τη χώρα? Το σημερινό μας αφιέρωμα είναι για τον Μάριους Λάκατους (Marius Mihai Lăcătuș). Τον άνθρωπο που γεννήθηκε στην πόλη του Κόμη Δράκουλα, το περιβόητο Μπρασόβ!! Τον ποδοσφαιριστή «θρύλο». Τον πιο πετυχημένο και πολυνίκη Ρουμάνο παίκτη μέχρι σήμερα!
Γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1964, στο Μπρασόβ της κεντρικής Ρουμανίας. 
Ως γνήσιος κριός με τη φωτιά να καίει μέσα του σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Εγωιστής, ηγέτης, βεντέτα και πάνω απ’ όλα νικητής. Έμαθε τα μυστικά της μπάλας, στις ακαδημίες της Μπρασόβ, στις οποίες βρισκόταν από το 1977 μέχρι το 1981, ενώ το επαγγελματικό του ντεμπούτο στη κορυφαία ρουμάνικη κατηγορία, ήταν ένα παιχνίδι στις 28 Φεβρουαρίου του 1982 εναντίον της Ταργκοβίστε. Έμεινε δύο σεζόν στον σύλλογο της γενέτειράς του και χάρη στις πολύ καλές εμφανίσεις που πραγματοποίησε (45 ματς/5 γκολ), προκάλεσε το ενδιαφέρον ισχυρότερων συλλόγων, με την Στεάουα Βουκουρεστίου να είναι αυτή που τελικά κέρδισε τη «μάχη» για την υπογραφή του. Η πρώτη του θητεία στους «κυανέρυθρους» διήρκεσε ως το 1990 και σ’ αυτό το διάστημα πέτυχε 59 γκολ σε 200 αναμετρήσεις, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ρουμανίας! 
Η αλησμόνητη στιγμή της καριέρας του, ήταν φυσικά η κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986. Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Αγωνίστηκε και στα 120’ λεπτά της κανονικής διάρκειας του τελικού με τη Μπαρτσελόνα που διεξήχθη επί ισπανικού εδάφους και συγκεκριμένα στη Σεβίλλη. Ο αγώνας έληξε δίχως σκορ και στη διαδικασία των πέναλτι που ακολούθησε, σκόραρε το ένα (το πρώτο) από τα δύο πέναλτι που έδωσαν τον τίτλο στην Στεάουα. Το περιβόητο 2-0 στη ρώσικη ρουλέτα και οι αποκρούσεις του Ντουκαντάμ! Κατέκτησε επίσης και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ της ίδιας χρονιάς απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου στη νίκη με 1-0 με το γκολ του Χάτζι. Ενώ ήταν φιναλίστ στο χαμένο τελικό του Διηπειρωτικού την ίδια πάντα χρονιά από τη Ρίβερ Πλέιτ με 1-0.
Είναι μέχρι στιγμής o πιο επιτυχημένος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής, πάντα με τη Στεάουα. 
Αγωνίστηκε και στον τελικό του 1989 απέναντι στη διαστημική Μίλαν των τριών Ολλανδών (Γκούλιτ, Βαν Μπάστεν, Ράικαρντ) στην ήττα με 4-0. Αφού κατέκτησε μαζί της, ούτε λίγο ούτε πολύ 21 εθνικούς και διεθνείς τίτλους!! Ενώ είναι ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για τον σύλλογο με 16 γκολ στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Το 1990 ήταν στη Φιορεντίνα και ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε για δύο χρόνια για να Ρεάλ Οβιέδο, πριν επιστρέψει στην Στεάουα Βουκουρεστίου, όπου έπαιξε μέχρι το 1999, διατελώντας και αρχηγός της ομάδας. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση με τα χρώματα της Νασιονάλ Βουκουρεστίου, τη σεζόν 1999-2000. Σε 84 διεθνείς αγώνες για την εθνική ομάδα της Ρουμανίας, σκόραρε 13 γκολ, συμμετέχοντας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1990 και του 1998 και στο Euro του 1996. Γρήγορος επιθετικός, με αίσθηση του γκολ, άψογο τελείωμα και ιδιαίτερα επικίνδυνος σε ανοικτό χώρο, ενώ διέθετε και στόφα ηγέτη, εμπνέοντας τον σεβασμό σε όλους!
Στα μειονεκτήματά του, συγκαταλέγονται η αστάθεια σε απόδοση, αλλά και οι τάσεις ατομισμού που επιδείκνυε, σαν μια αληθινή βεντέτα που ήταν!
Λίγες εβδομάδες μετά τη λήξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990, υπέγραψε στη Φιορεντίνα, όπου έμεινε μόλις μία σεζόν, συμμετέχοντας σε 21 ματς με 3 γκολ. Εντάχθηκε στην ισπανική Ρεάλ Οβιέδο και για μία διετία αποτέλεσε χρησιμότατο μέλος της, πετυχαίνοντας 7 γκολ σε 51 ματς. Όταν ο κύκλος του στους «καρμπαγιόνες» έκλεισε, το 1993, επέστρεψε στην αγαπημένη του Στεάουα.
Πήρε αμέσως το περιβραχιόνιο του αρχηγού και φανέλα βασικού, βοηθώντας αποφασιστικά με την εμπειρία του τον ιστορικό σύλλογο να κάνει δικά του 5 ακόμη πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και ισάριθμα ρουμανικά Σούπερ Καπ. Το 2000 κι αφού είχε πάρει μέρος σε άλλα 157 παιχνίδια της Στεάουα, με 39 τέρματα, αποδεσμεύθηκε και μετακόμισε στη συμπολίτισσα Νασιονάλ. Ως ποδοσφαιριστής της τελευταίας, αποσύρθηκε μερικούς μήνες αργότερα από τα γήπεδα.
Έπαιξε συνολικά 483 παιχνίδια πετυχαίνοντας 113 γκολ. Πιο αναλυτικά αγωνίστηκε σε 414 παιχνίδια στη ρουμανική «Divizia A», σκοράροντας 103 γκολ, 21 αγώνες στην ιταλική «Serie A» όπου σκόραρε 3 φορές και επίσης 51 παιχνίδια στην ισπανική «La Liga», σκοράροντας 7 γκολ. 
Έπαιξε επίσης 72 παιχνίδια και στις 3 ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις (Κύπελλα Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων και UEFA), σκοράροντας 16 γκολ. Είναι ο Ρουμάνος ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους εθνικούς τίτλους, αφού με τον 10ο εθνικό τίτλο του, το 1998, έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ του Μπάλας Χόκσαρι (Balázs Hoksary) από το 1936 με 9 τίτλους!!! Αναδείχθηκε 10 φορές πρωταθλητής Ρουμανίας, το οποίο είναι ένα εθνικό ρεκόρ (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998). Ακόμα έξι Κύπελλα Ρουμανίας (1985, 1987, 1989, 1996, 1997, 1999) και τρία Σούπερ Καπ Ρουμανίας (1994, 1995, 1998). 
Ήταν και παραμένει ένας από τους αγαπημένους παίκτες για τους οπαδούς της Στεάουα. Ακόμα και τώρα, πολλά χρόνια μετά την αποχώρηση του συνεχίζουν να φωνάζουν το όνομά του στα εντός έδρας παιχνίδια. Τον αγάπησαν για το θεαματικό τρόπο παιχνιδιού του, καθώς και για το πάθος του κατά τη διάρκεια των αγώνων. Είχε το παρατσούκλι «Fiara» (Το Τέρας). Στις 25 Μαρτίου του 2008 παρασημοφορήθηκε από τον πρόεδρο της Ρουμανίας, Τραïάν Μπασέσκου με το παράσημο «Ordinul Meritul Sportiv» (Τάγμα Αθλητικής Αξίας) κατηγορίας II για τη συμμετοχή του στη νίκη του Τελικού Ευρωπαϊκού Κυπέλλου του 1986. Μια ύψιστη τιμή που ελάχιστοι παίρνουν στη συγκεκριμένη χώρα. Στις 7 Ιουλίου του 2021, η Στεάουα απέσυρε τη φανέλα του με το νούμερο 7 στον αγώνα εγκαινίων του νέου της υπερσύγχρονου σταδίου το «National Arena».
Έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο ανδρικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του, το 1986.
Υπήρξε βασικότατο στέλεχος της εθνικής του ομάδας για 14 χρόνια, συμπληρώνοντας με τα χρώματά της 84 συμμετοχές, σημειώνοντας 13 γκολ. Σκόραρε το 700ο γκολ για την εθνική ομάδα της Ρουμανίας. Συμμετείχε, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, σημειώνοντας δύο γκολ, καθώς επίσης στο Euro του 1996 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Σήμερα, έχει αφοσιωθεί στην προπονητική. Στο παρελθόν εργάστηκε στις Στεάουα Βουκουρεστίου (ως πρώτος, αλλά και ως βοηθός προπονητή), στη Νασιονάλ Βουκουρεστίου, την εθνική Παναμά (βοηθός), την Οτελούλ Γκαλάτι, τη Μπρασόφ, τη εθνική Ρουμανίας (βοηθός), Τσεαχλαούλ Πέτρα Νεάμτ, Ίντερ Γκαζ Βουκουρεστίου, UTA Αράντ, Βασλούι, Τάργκου Μούρες και στην CSM του Ιασίου, στη Β’ κατηγορία του ρουμανικού πρωταθλήματος.
Στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος με την Μαριάννα και έχουν μια κόρη, την πανέμορφη ηθοποιό Αλεξάνδρα-Ντομινίκ, η οποία μάλιστα είχε μιλήσει για τον διάσημο πατέρα της και την οικογένειά τους στην τηλεοπτική εκπομπή «Antena Stars Matinal». Ανέφερε׃ «Ήμουν περήφανη γι’ αυτόν για όλα όσα έκανε. Όντας ήδη προπονητής. Αλλά μερικές φορές θέλαμε να κάνουμε διακοπές και να φάμε με την ησυχία μας. Ο πατέρας μου έκανε πολλές θυσίες, απομακρύνθηκε από την οικογένειά του για την καριέρα του». Τελικά όπως είδαμε υπάρχουν και καλά τέρατα! Ο Μάριους ήταν ένα από αυτά!!
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
