Όταν ξεκινήσαμε το site μας το κάναμε με μεγάλη λαχτάρα και χαρά. Μας αρέσει πολύ να γράφουμε τα άρθρα μας, και να σας κάνουμε να περνάτε ευχάριστα διαβάζοντας τα. Σήμερα έχουμε μια ειδική κατηγορία. Έχουμε ένα ποίημα στην τοπική διάλεκτο του χωριού που κατοικώ. Το έγραψε ένας υπέροχος, καλλιεργημένος και φανταστικός άνθρωπος. Ένας εξαίρετος οικογενειάρχης και σπουδαίος άντρας. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι ένας από τους ελάχιστους (ανθρώπους) που τιμάει τις παραδόσεις και είναι πιστός στην τέχνη και στη δημιουργία. Έχει κάνει απίστευτα έργα με τα χέρια του, που πραγματικά είναι όλα, αληθινά διαμάντια. Ασχολήθηκε και με την τοπική αυτοδιοίκηση, και τις δύο τετραετίες που έκανε πρόεδρος στο χωριό του Παλαιοκήπου, το έκανε αγνώριστο με τα έργα του. Μακράν του δεύτερου ήταν ο καλύτερος που πέρασε από αυτή τη θέση. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με το ποδόσφαιρο, ούτε υποστηρίζει κάποια ομάδα. Αλλά το ποίημα που θα διαβάσετε στη συνέχεια, είναι ένας φωτεινός φάρος για το πως πρέπει όλοι μας, να βλέπουμε το ποδόσφαιρο και γενικά τον αθλητισμό. Σας παρουσιάζουμε με μεγάλη τιμή, συγκίνηση και περηφάνια τον Ευστράτιο Κατζουρίδη του Δημητρίου. Είναι ο αδερφός της γιαγιάς μου και ειλικρινά τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας, που μας επέτρεψε να ανεβάσουμε το υπέροχο ποίημα του.

Άψυχου είμι ένα ον

Σώμα τσι μλιά δεν έχου

Τρώγου κλουτσιές συνέχεια

Τσι όμως ακόμα αντέχου

Είμι η μπάλα η στρογγυλή

Πηχνίδι του γηπέδου

Χρόνια μέσα στα γήπηδα

Θέαμα προσφέρου

Χαρά χαρίζου στ’ ουπαδοί

Στα δίχτυα σα τρυπώνου

Φίλαθλ πανειγυρίζειν

Τσ’ ιγού του καμαρώνου

Στου κόσμου όλα τα γήπηδα

Ψυχαγωγού προσφέρου

Ζητουκραυγές ακούγουντι

Γκολ άμα καταφέρου

22 μαντραχαλέοι

Ούλου μι κλουτσούν

Τσι προσπαθούν μι μένα

Αυτοί να δοξαστούν

Ιγώ τρώγου τσ’ κλωτσιές

Αυτοί πανειγυρίζειν

Τσι κάθι λίγου τσι λιγάκι

Ούλου τσι καυγαδίζειν

Σ’ αυτές τσ’ ομάδοις που νικούν

Δίνειν συγχαρητήρια

Μένα πητούν συ μια γουνιά

Μέσα στ’ αποδυτήρια

Πέρνην τα προυταθλήματα

Τσι του διασκιδάζειν

Ιμένα τ’ φουκαριάρα

Καθόλ δε λουγαριάζειν

Γράβγειν γι’ φημερίδες

Τσι μλουν σ’ τηλιουράσεις

Ποιος κέρδιση ποιος έχασε

Τσι δώστου ακροάσεις

Τρώγου κλουτσιές τσι τσιφαλιές

Παράπουνου κανένα

Όμους κανείς δεν έγραψε

Δυο λόγια τσι για μένα

Δεν έπρεπε τσι μένα

Άγαλμα να μι στήσην?

Ήρουα πάνου στου πλανήτ

Να μι χαρακτηρίσειν?

Ας είνι όμους δε πιράζ

Γω τώρα θέλου άλλου

Να σταματείς η βία

Του λέγου να προλάβου

Όχι βία μες στα γήπηδα

Γιατί ρηζίλ μας κάνειν

Τσι τ’ ηλλάδα μας γοι ξεν

Δυσμηνώς σχολιάζειν

Μη ξαναγένην τέτοιο κακό

Σαν τότε με τον Άλκη

Που τον φαγαν οι αλήτες

Και μας πότισαν φαρμάκι

Την οικογένεια του βύθισαν

Αγιάτρευτα στο πένθος

Μα τσι ρηζίλ γινήκαμε

Ολόκληρο το έθνος

Τέτοιου είδος θλιβερά

Να μην ξανασυμβούν

Είναι ντροπή την Ελλάδα μας

Να την κατηγορούν

Μόνου μι πνεύμα αθλητικό

Γι’αγώνοις να γινόντιν

Τσι γι’ ουπαδοί είνι ντροπή

Να αλληλοβριζώντι

Να είσαστι πουλιτισμέν

Ξηχάστι ούλα τ’άλλα

Να χείτη την υγεία σας

Υπογραφή η μπάλα

      Αυτό ήταν το αριστούργημα ενός (το ξαναλέω και τα λόγια βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου) πολύ σημαντικού ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης είχε πει׃ «Ο καθένας αγαπά περισσότερο ότι απέκτησε με κόπο». Ταιριάζει απόλυτα σε σε αυτόν τον άντρα. Κύριε Στρατή να είσαι πάντα γερός, να χαίρεσαι την οικογένεια σου και να συνεχίσεις να δημιουργείς με τα χέρια σου κομψοτεχνήματα. Ήταν μεγάλη μας τιμή που μας έδωσες την άδεια σου, για να έχουμε στο site μας το ποίημα σου. Σε ευχαριστούμε θερμά. Αγαπημένοι και πιστοί μας αναγνώστες ελπίζουμε, (αν και βασικά είμαστε βέβαιοι) ότι απολαύσατε και εσείς, πίνοντας τον καφέ και κάνοντας το τσιγάρο σας το παράπονο της μπάλας. Συνεχίζουμε και δεν σταματάμε ποτέ…

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό