Ανθρώπινη ζωή. Ότι πιο πολύτιμο έχει κάθε άνθρωπος. 
Όταν γεννιόμαστε και ερχόμαστε σε αυτόν τον πλανήτη όλοι θέλουμε να ζήσουμε. Να ζήσουμε καταστάσεις. Ευχάριστες, δυσάρεστες, λυπημένες και γεμάτες απόλαυση. Το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς και με τους ποδοσφαιριστές. Είναι αυτοί τους οποίους βρίζουμε, επευφημούμε, μας κάνουν να συγκινούμαστε και τραγικά αρκετοί από εμάς τους καταριούνται. Το σημερινό άρθρο μας είναι ιδιαίτερο. Και θα το χαρακτηρίζαμε «βαρύ» και «σκληρό». Αλλά είναι πολύ χρήσιμο και έστω και έναν να βοηθήσει διαβάζοντας το να αλλάξει συμπεριφορά για εμάς θα είναι ότι καλύτερο. Ότι πιο πολύτιμο. Η κατάρα που είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος σε έναν άνθρωπο. Κατάρα ή Κατάδεσμος ονομάζεται η εκφρασμένη επιθυμία πρόκλησης ατυχίας και αντιξοοτήτων σε ένα πρόσωπο. 
Πιστεύεται ότι μπορεί να προκληθεί, επίσης, από ένα πνεύμα ή μια υπερφυσική δύναμη. Στη Γένεση κεφάλαιο 3 εδάφιο 14 αναπαρίσταται ο Θεός να καταριέται το φίδι. Πολλά σήριαλ έχουν παιχτεί στην τηλεόραση, πολλά βιβλία έχουν γραφτεί και το πιο τραγικό είναι, ότι ειδικά σε κάποιες περιοχές που υπάρχουν ακόμα βεντέτες όπως η Κρήτη και η Μάνη οι κατάρες είναι πρωταγωνίστριες. Κατάρες σκληρές, εντυπωσιακές, προκλητικές, ανατριχιαστικές. Τώρα θα σας πούμε μερικά πράγματα για την κατάρα και τι λένε οι Άγιοι Γέροντες της Εκκλησίας μας.
Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης είπε׃ «Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχει στη μέση αδικία. Όταν όμως δεν υπάρχει αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σε αυτόν που την έδωσε. Με την μετάνοια και την εξομολόγηση, απαλλάσσεται κανείς από την κατάρα. Η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, ακόμη και η αγανάκτησή τους. Και να μην το καταραστεί ο γονιός το παιδί του, αλλά μόνο να αγανακτήσει μαζί του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα και η ζωή του είναι όλο βάσανα. 
Ταλαιπωρείται πολύ σ’ αυτήν την ζωή. Φυσικά, στην άλλη ζωή ξελαφρώνει, γιατί ξοφλάει εδώ μερικά. Αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον «έξω απ’ εδώ», τα τάζουν στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. Και ο διάβολος λέει׃ «Μου το έταξες». Αυτά αναφέρει ο Άγιος Παϊσιος. Και συνεχίζει׃ «Αυτός που καταράται, βασανίζεται και σ’ αυτήν την ζωή, και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθεί εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήσει και δεν εξομολογηθεί. Με την κατάρα που δίνει κανείς, είναι σαν να παίρνει το πιστόλι και σκοτώνει. Με ποιό δικαίωμα το κάνει αυτό? Ότι και αν σου έκανε ο άλλος, δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσεις. Για να καταραστεί κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέει με πάθος, με αγανάκτηση» λέει ο γέροντας και προσθέτει: «Πολλοί λένε: «Από το Θεό να το βρει», αλλά αυτό που λένε είναι κατάρα, γιατί τότε καταριέται κανείς με ευγένεια. Αυτή η ευγενική κατάρα είναι κάτω από την πνευματική βάση και δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δεν μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη. Ο Χριστός άλλα μας δίδαξε: «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν».
Μας συμβουλεύει να μην καταριόμαστε οι Χριστιανοί. 
Τα λόγια του είναι σοφά׃ «Πολλοί άνθρωποι καταριόνται αφελώς λέγοντας: «τσακίδι», «κούτσουρο να μείνεις» κλπ. Όλα αυτά θέλουν πολλή προσοχή, γιατί παραχωρεί ο Θεός, μερικές φορές και «πιάνουν», όταν λέγονται από δίκαιη αγανάκτηση, μάλιστα από γονείς! Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τί να βρουν οι γιατροί, την κατάρα? Οι κατάρες που δίνουν οι γονείς στο παιδί τους, διότι διάλεξε τον Μοναχικό βίο, δεν πιάνουν. Είναι οι μόνες κατάρες, που γίνονται ευχή. 
Η καλύτερη ευχή από όλες είναι, όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχόμαστε σιωπηλά με καλοσύνη. Τώρα να σας δώσω και εγώ μία… «κατάρα»: Να σας κάψει ο Θεός με την αγάπη Του τις καρδιές σας»!.. Και ολοκληρώνουμε με τα λόγια του Αγίου׃ «Ένας πατέρας είχε ένα παιδί που όλο γύριζε. Μια φορά του λέει αγανακτισμένος: «Να έρθεις μια και καλή». Το παιδί εκείνο το βράδυ, καθώς ερχόταν στο σπίτι, ακριβώς έξω από την πόρτα, το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και έμεινε στον τόπο! Τον πήραν οι φίλοι του σκοτωμένο και τον πήγαν μέσα στο σπίτι του. Ήρθε μετά ο πατέρας στο Καλύβι μου και έκλαιγε λέγοντας׃ «Το παιδί μου σκοτώθηκε έξω από την πόρτα του σπιτιού μου», έλεγε. Από εδώ, από εκεί, μετά μου λέει: «Του είχα πει και μια κουβέντα». «Τι του είπες»?, του λέω. «Αγανάκτησα που ξενυχτούσε και του είπα: «Να έρθεις μια και καλή! Μήπως ήταν απ’ αυτό»?«Εμ, από τι ήταν? Του λέω.
Κοίταξε να μετανοήσεις, να εξομολογηθείς. Αυτήν την φορά να έρθεις μια και καλή», του είπε, και το παιδί το έφεραν νεκρό. Άντε μετά να χτυπιέται ο πατέρας, να κλαίει»…
Τώρα ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είπε για την κατάρα׃ «Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο, ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. 
Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει»?. Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί, θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες». Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί όμως, να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζουμε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. 
Έτσι όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό. Και αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός. Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι, βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό. Εμείς μεταδίδουμε με μυστικό τρόπο την κακία μας. Δεν προκαλεί ο Θεός το κακό αλλά η κακία των ανθρώπων.
Δεν τιμωρεί ο Θεός, αλλά η δική μας κακή διάθεση μεταδίδεται στην ψυχή του άλλου μυστηριωδώς και κάνει το κακό. Είναι δυνατόν να πει κάποιος: «έτσι που φέρεται ο τάδε, θα τιμωρηθεί απ’ τον Θεό» και να νομίζει, ότι το λέει χωρίς κακία? Είναι όμως, πολύ λεπτό πράγμα να διακρίνει κανείς αν έχει ή δεν έχει κακία. Δεν φαίνεται καθαρά. Είναι πολύ μυστικό πράγμα τι κρύβει η ψυχή μας και πώς αυτό μπορεί να επιδράσει σε πρόσωπα και πράγματα. Δεν συμβαίνει το ίδιο, αν πούμε μετά φόβου, ότι ο άλλος δεν ζει καλά και να προσευχόμαστε, να τον βοηθήσει ο Θεός και να του δώσει μετάνοια. Η κακή δύναμη, μπορεί και το αυτοκίνητο να το γκρεμίσει, χωρίς να υπάρχει καμία βλάβη.
Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους»?
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε επίσης׃ «Να ευλογείς πάντα και να μην καταριέσαι, γιατί η ευλογία γεννά ευλογία και η κατηγορία, κατηγορία». Ενώ ο Ιερός Χρυσόστομος׃ «Δεν υπάρχει τίποτα το πιο βδελυρό από ψυχή που καταριέται, ούτε πιο ακάθαρτο, από μια γλώσσα που κατασπαράσσει με τέτοια λόγια. Δεν σου δόθηκε το στόμα για να δαγκώνεις, αλλά για να θεραπεύεις τα τραύματα των άλλων». 
Αντίστοιχα ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης είπε׃ «Από το στόμα που βγαίνει προσευχή, δεν πρέπει να βγαίνει κατάρα».
Θα κλείσουμε με τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας׃ «Ήταν κάποιος Επίσκοπος και με κάποιον διάκονο του, πήγαν να λειτουργήσουν σε κάποιο χωριό. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και έτσι ξεκίνησαν με τα ζώα για να φτάσουν στο χωριό. Στο δρόμο συνάντησαν κάποιον φτωχό άνθρωπο, ο οποίος καθόταν στην άκρη του δρόμου.
Ο Δεσπότης τον πλησίασε και τον καλημέρισε. Όμως ο φτωχός δεν του απάντησε׃ «Καλημέρα άνθρωπε του Θεού», ξαναείπε ο Δεσπότης, αλλά και πάλι σιώπησε ο φτωχός. Ο Επίσκοπος τον καλημέρισε και για τρίτη φορά και αφού είδε ότι δεν τον απάντησε ο φτωχός, έχασε την υπομονή του και του είπε: «Την κατάρα μου να έχεις»!. Συνέχισαν το δρόμο και έφτασαν στο χωριό. Λειτούργησαν, αλλά μετά τη Θεία Λειτουργία ο Επίσκοπος αισθάνθηκε αδιαθεσία και λέει στον διάκονό του: «Δεν αισθάνομαι καλά και μάλιστα νομίζω, ότι το έχω πάθει, από τη στιγμή που καταράστηκα εκείνον τον φτωχό άνθρωπο που είχαμε συναντήσει». 
Και ο διάκονός του, τον λέει: «Σεβασμιότατε, επιτρέψτε μου να σας πω κάτι. Όταν καταραστήκατε τον φτωχό, είδα ότι βγήκε από το στόμα σας ένα κοράκι και πήγε στον φτωχό, αλλά γύρισε πίσω και μπήκε μέσα σας»! Αναφώναξε τότε ο Δεσπότης και απαντάει׃ «Ωχ, μάλλον ήταν άδικη η κατάρα μου. Σήκω γρήγορα για να πάμε να τον βρούμε. Πήγαν λοιπόν τον βρήκαν, και διαπίστωσαν με μεγάλη έκπληξη, ότι ο φτωχός άνθρωπος ήταν κουφός και δεν είχε ακούσει το καλημέρισμα του Επισκόπου! Και όταν η κατάρα είναι άδικη, επιστρέφει πίσω, σε αυτόν που την εκστόμισε».
Είδαμε αναλυτικά τα λόγια των Αγίων και των Μοναχών. 
Πότε όμως πιάνει η κατάρα? Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχει στη μέση αδικία. Αν λ.χ. κάποια κοροϊδέψει μια πονεμένη ή της κάνει ένα κακό και η πονεμένη την καταραστεί, πάει, χάνεται το σόι της. Όταν δηλαδή κάνω κακό σε κάποιον και εκείνος με καταριέται, πιάνουν οι κατάρες του. Επιτρέπει ο Θεός και πιάνουν, όπως επιτρέπει λ.χ. να σκοτώσει ένας κάποιον άλλον. Όταν όμως δεν υπάρχει αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σε αυτόν που… την έδωσε. Υπάρχει τρόπος να απαλλαγεί κάποιος από την κατάρα? Ο Άγιος Παϊσιος μας απαντάει׃ «Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. 
Έχω υπόψιν μου πολλές περιπτώσεις. Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράστηκαν γιατί είχαν φταίξει, μετάνιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν. Αν αυτός που έφταιξε πει: «Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχώρησε με και εξομολογηθεί με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήσει. Θεός είναι». Τώρα τιμωρείται μόνον αυτός που δέχεται την κατάρα ή και αυτός που την δίνει? Αυτός που δέχεται την κατάρα, βασανίζεται σε αυτήν την ζωή, θα βασανίζεται και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθεί εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήσει και δεν εξομολογηθεί. 
Γιατί, εντάξει, μπορεί κάποιος να σε πείραξε. Εσύ όμως με την κατάρα που δίνεις, είναι σαν να παίρνεις το πιστόλι και να τον σκοτώνεις. Με ποιο δικαίωμα το κάνεις αυτό; Ότι κι να σου έκανε ο άλλος ,δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσεις. Για να καταραστεί κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέει με πάθος, με αγανάκτηση. να καταταρασθεί κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία.
Αναρωτιέστε όλοι αυτή τη στιγμή που είστε? Στο art of football ή σε κάποιο εκκλησιαστικό βιβλίο του Αγίου όρους? Όχι δεν είστε ούτε σε μοναστήρι, ούτε σε ναό. Όλα αυτά που σας αναφέραμε έχουν απόλυτη σχέση με τα γήπεδα και θα σας πούμε το γιατί. Πόσες φορές στα γήπεδα ακούμε τα «μύρια όσα» για τους αντιπάλους?
Πόσες φορές ακούμε κατάρες για θάνατο παικτών? Πόσες φορές στα γήπεδα έχουν γίνει τα χειρότερα με σκοτωμούς, ξύλο και αίμα? Πόσες φορές στα γήπεδα δεν ακούμε σεξουαλικά συνθήματα να τραγουδιούνται «εν χωρώ» από τους οπαδούς? Και μάλιστα, κάποια από αυτά, θα έκαναν και τις κοπέλες που δουλεύουν στους οίκους ανοχής (που είναι λειτούργημα αυτό που κάνουν και τις σέβεσαι απόλυτα) να κοκκινίζουν από ντροπή και αηδία. Και το χειρότερο στα γήπεδα είναι όταν βρίζουν τα Θεία, την Παναγία και τον Χριστό. Για αυτό το άρθρο μας έχει απόλυτη σχέση με τις κατάρες.
Και όταν κάποιοι παίκτες πεθαίνουν στο γήπεδο όπως ο Φέχερ, ο Φόε και στη χώρα μας όπως ο Μπάλντοκ, αλλά και φίλαθλοι όπως ο Άλκης Καμπανός, ο Χαράλαμπος Μπλιώνας στη Λάρισα, ο Μιχάλης Κατσούρης στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, ο Νάσος Κωνσταντίνου και δυστυχώς ακόμα πολλοί, τότε όλοι βγαίνουν με κροκοδείλια δάκρυα, λένε τα ψεύτικα συλλυπητήρια και σε λίγες εβδομάδες κάνουν πάλι τα ίδια. Και αναφέρομαι στους οπαδούς αλλά και στους φιλάθλους που κλαίνε τα παλληκάρια εκείνες τις μέρες. 
Αλλά την επόμενη Κυριακή ξανά καταριούνται και εύχονται θάνατο και καρκίνους στους παίκτες και στους αντιπάλους οπαδούς. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Δεν γίνεται για ένα παιχνίδι που κρατάει 90’ λεπτά να μοιράζουμε κατάρες. Και όταν συμβαίνει το κακό να γινόμαστε υποκριτές με ψεύτικα κλάματα και την επόμενη Κυριακή να κάνουμε τα ίδια.
Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ’ όλα. 
Είναι αμαρτία για ένα καταριόμαστε κάποιον επειδή έβαλε γκολ στην ομάδα μας, ή επειδή δεν σκόραρε, ή επειδή έκανε ένα λάθος. Σας αναφέραμε αναλυτικά τι σημαίνει κατάρα, Διαβάσατε τι συμβαίνει όταν άδικα και χωρίς λόγο τις δίνουμε. Δεν ξέρω αν ένα απλό κείμενο, ένα άρθρο όπως αυτό σας βοηθήσει. Όμως έστω και ένας να βρεθεί, να σταματήσει να δίνει κατάρες στους παίκτες και στους αντιπάλους για εμάς εδώ στο site θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Η μεγαλύτερη ευτυχία. Θα είμαστε τόσο χαρούμενοι που θα έχουμε συμβάλει στο να γίνει το άθλημα ομορφότερο και οι οπαδοί καλύτεροι άνθρωποι. Να χαιρόμαστε τη ζωή με αγάπη, ειρήνη, καλοσύνη. 
Το ποδόσφαιρο δεν είναι η ζωή μας. Είναι ένα άθλημα που το παρακολουθούμε γα δύο ώρες. Θα χαρούμε όταν νικήσει η ομάδα μας, θα λυπηθούμε όταν χάσει και μέχρι εκεί. Δεν είναι το σημαντικότερο που θα μας κάνει να καταριόμαστε, θα μας κάνει να βρίζουμε και να γινόμαστε απάνθρωποι. Τα σημαντικά είναι η οικογένεια μας, η υγεία μας, η ασφάλεια, τα παιδιά, η χαρά, ο έρωτας και η αγάπη. Όχι μια μπάλα. Για αυτό σταματάμε τις κατάρες και απολαμβάνουμε τη ζωή. Γιατί μόνο αυτή έχει αληθινή αξία…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
