Πιστοί εδώ ξανά στο ραντεβού μας για το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος μας. Εκτός Μεγάλης Βρετανίας τώρα και συγκεκριμένα στη Μεσόγειο και στην Ιταλία. Ο τραγουδιστής του έρωτα Eros Ramazzotti έχει πει ότι το ποδόσφαιρο είναι μουσική και είναι πιστός οπαδός της «Μεγάλης Κυρίας».
Η Γιουβέντους στις 26 Μαρτίου 2012 τον τίμησε απονέμοντας του το προσωπικό αστέρι από τα χέρια του Pavel Nedved. Ο «αθάνατος» Luciano Pavarotti παρότι ήταν αγαπητός σε όλους τους Ιταλούς συμπαθούσε τη Μόντενα, την ομώνυμη ομάδα από τον τόπο καταγωγής του. Μάλιστα είχε παίξει και τερματοφύλακας όταν ήταν έφηβος. Μένουμε στη χώρα της φινέτσας και πάμε στην «καρδιά» της μόδας. Στο Μιλάνο και στην ομάδα της Ίντερ που λατρεύει ο «μαγευτικός» Andrea Bocelli. Ο οποίος εξαιτίας του ποδοσφαίρου, έχασε και τη λίγη όραση που είχε στην ηλικία των 12 ετών.
Είχε πάει να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Κάθισε στη θέση του τερματοφύλακα. Κάποια στιγμή η μπάλα έπεσε με δύναμη στο πρόσωπό του και στο δεξί του μάτι, από το οποίο μπορούσε να δει το φως και τα χρώματα. Από το χτύπημα προκλήθηκε εγκεφαλική αιμορραγία. Ο μικρός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της υγείας του σταθεροποιήθηκε, αλλά το μάτι του είχε υποστεί μεγάλη ζημιά. Οι γιατροί προσπάθησαν να επαναφέρουν την όρασή του, ακόμη και με βδέλλες αλλά δεν τα κατάφεραν! Παρόλα αυτά ποτέ δεν σταμάτησε να στηρίζει το μπλε και το μαύρο. Μάλιστα σε μια συνέντευξη του είπε׃ «Το πάθος μου για την Ίντερ ξεκίνησε από τα φοιτητικά μου χρόνια όταν κέρδιζε όλα τα πρωταθλήματα στην Ιταλία και στον κόσμο. Όταν κέρδισε το Champions League το 2010, ήμουν με φίλους και άκουγα το παιχνίδι από το ραδιόφωνο, τα πάντα κυλούσαν γρήγορα και πανηγύριζα πριν από τους άλλους.
Την ίδια νύχτα ξέσπασα σε δάκρυα χαράς». Όμως δεν έχει μείνει μόνο εκεί, αφού συχνά πηγαίνει στο γήπεδο, συναντάει τους παίκτες και έχει τραγουδήσει μέσα από τον αγωνιστικό χώρο. Μετακομίζουμε στην Ισπανία και στη Shakira που είναι φανατική με την Μπαρτσελόνα. Το σύλλογο της Βαρκελώνης υποστηρίζει και ο σπουδαίος τενόρος Jose Carreras.
Στη Μαδρίτη τώρα και στη μεγαλύτερη ομάδα παγκοσμίως τη Ρεάλ. Οπαδοί και μάλιστα πιστοί είναι ο τεράστιος Julio Iglesias ο οποίος ήταν και τερματοφύλακας της και λόγω ενός φρικτού τροχαίου, σταμάτησε την καριέρα του, και έμεινε για δύο χρόνια στο αναπηρικό καροτσάκι.
Ο γιος του και αστέρι της ποπ εδώ και δεκαετίες Enrique Iglesias είναι και αυτός κολλημένος με τη «Βασίλισσα». Η απίστευτα όμορφη, «καυτή» και επιθυμία όλων μας Jennifer Lopez είναι και αυτή οπαδός της.
Ο μοναδικός Placido Domingo, είναι εδώ και χρόνια επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα έχει γράψει και τραγουδήσει το νέο ύμνο αριστούργημα της ομάδας.
Να επισημάνουμε σε αυτό το σημείο πως το ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 που διεξήχθη στην Ιταλία ένωσε τα δύο ιερά «τέρατα» της όπερας. Ο Pavarotti με τον Domingo, «αιώνιοι» αντίζηλοι για πολλά χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουν τους αγώνες. Βλέπετε ήταν φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι. Έτσι μπροστά στις κάμερες συμφιλιώθηκαν και στη συνέχεια μαζί με το Jose Carreras η «Aγία» τριάδα της όπερας «έγραψε» παγκόσμια ιστορία.
Έχουμε και την ειδική περίπτωση του Snoop Dogg ο οποίος δεν ξέρει και αυτός τι ομάδα είναι. Μέχρι στιγμής έχει υποστηρίξει Νόργουιτς Σίτι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Κάρντιφ, Λίβερπουλ και τελευταία είναι η Μπέρνλι. Γενικώς ότι του έρθει και ανάλογα τι έχει καπνίσει εκείνη τη στιγμή. Η θολούρα είναι μόνιμη έτσι και αλλιώς. Δε θα μπορούσαμε ποτέ να παραλείψουμε τον Drake. Τον καλύτερο ράπερ για πολλούς αυτή τη στιγμή παγκοσμίως και την «τρέλα» που έχει με την ομάδα της πόλης του, το Τορόντο. Εννοείται δε θα ξεχνούσαμε το «θρύλο» της reggae Robert Nesta «Bob» Marley. Πάντα με μια μπάλα ποδοσφαίρου στο πόδι και αν δε γινόταν ο ειρηνιστής reggae man όλων των εποχών θα γινόταν σίγουρα ποδοσφαιριστής και θα έπαιζε στην αγαπημένη του Τότεναμ. Αν και είχε κάνει δήλωση ότι το ποδόσφαιρο φέρνει βία (πόσο μπροστά προφήτης των πάντων ήσουν Bob). Πάντως όταν ταξίδευε απαιτούσε να υπάρχει πάντα γήπεδο ποδοσφαίρου για να παίζει μπάλα με δημοσιογράφους, τεχνικούς και όποιοι ήταν εκεί και τον συνόδευαν. Φανταζόμαστε ότι πριν φύγει σίγουρα θα κάπνιζε κ λίγο πράσινο «χορταράκι» από το γρασίδι και θα έβαζε γκολ και αλλού. Την αγάπη του πατέρα της για το «βασιλιά των σπορ» ακολούθησε και η κόρη του Cedella. Με την καμπάνια, την τεράστια προσπάθεια και με τη βοήθεια της έστειλε την εθνική ομάδα γυναικών της Τζαμάικα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μια πρωτοφανής επιτυχία για τη χώρα. Όπως διαβάσατε παραπάνω η μουσική όλων των ειδών με το ποδόσφαιρο είναι μια σχέση εξάρτησης. Όμως υπάρχουν και άλλες πραγματικές ιστορίες που έχουν τη σημασία τους. Ο Beckham έχει κυκλοφορήσει πολλές φορές με μπλουζάκια των Iron Maiden, The Cult, Exodus και Metallica. Η «τρέλα» του Paul Gascoigne, είχε φτάσει να ακολουθήσει τους Iron Maiden σε όλο το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας «Somewhere Back In Time» το 2008. Καταναλώνοντας δεκάδες λίτρα μπύρας τη μέρα. Φήμες λένε για 45 λίτρα!! Ο πρώην αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Gary Neville, έχει δηλώσει την «τρέλα» του για τους Saxon και τους Motorhead. Φανατικός με το ποδόσφαιρο έχει δηλώσει και ο Mark E. Smith που έχει γράψει και τρία κομμάτια. Το «England Heartbeat», το «Kicker Conspiracy» και το «Theme From Sparta». Το συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής Saint Etienne πήραν το όνομα τους από τη γνωστή γαλλική ομάδα μόνο και μόνο επειδή τους άρεσε το όνομα. Η μπάντα Super Furry Animals έγραψαν το «Bing Bong» για το Euro 2004. Το κομμάτι έμεινε καβάτζα και το 2016 που η Ουαλία τα κατάφερε και προκρίθηκε στα γήπεδα της Γαλλίας, το έβγαλαν ξανά μαζί με ένα φοβερό βίντεο κλιπ.
Τα τελευταία ειδικά χρόνια τα τραγούδια που είναι αποκλειστικά για το ποδόσφαιρο είναι πολλά και «ξεσηκώνουν» τα πλήθη στα γήπεδα, στους δρόμους ακόμα και στο καναπέ του σπιτιού μας με τα ποδοσφαιρικά videogames. Πριν από κάθε τελικό του «Champions League», τον τελευταίο καιρό γίνεται ένα τεράστιο σόου με διάσημους τραγουδιστές όπως είναι η Dua Lipa, o Sean Paul και συγκροτήματα παγκόσμιας φήμης σαν τους Imagine Dragons.
Tο διαχρονικό «Samba De Janeiro» των Bellini είναι πια το τραγούδι της Βραζιλίας σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο. Χορεύεται και ακούγεται παντού και είναι ο ύμνος του βραζιλιάνικου καρναβαλιού.
Παραμένουμε στη χώρα της Κόπα Καμπάνα και σε ένα ακόμα τραγούδι που έχει γίνει παγκόσμια επιτυχία. Στον Gustavo Lima και στην «Balada (Tche Tche Rere)» την οποία τραγουδάει και χορεύει με το Neymar και γίνεται χαμός!!
Το αξέχαστο «Rise Up» των Yves La Rock που κάθε φορά που το ακούς, θες να σηκωθείς να παίξεις κ να σκοράρεις.
Το τραγούδι που ακούγεται εδώ και μεγάλο διάστημα στα γήπεδα της «Bundesliga» και όχι μόνο, κάθε φορά που μπαίνει γκολ, είναι το «Seven Nation Army» των The White Stripes. Δε χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο για αυτή την κομματάρα.
Έχουμε και ποδοσφαιρικό κομμάτι που τραγουδούσαν οι φίλαθλοι της Βόρειας Ιρλανδίας και που έφτασε στο νούμερο 1 στα Charts το 2016 στα γήπεδα της Γαλλίας.
Το υπέροχο «ξεσηκωτικό» μοναδικό «Will Grigg’s Οn Fire» που έπαιξε παντού. Στα γήπεδα, σε μπαράκια, σε παμπ, σε καφετέριες σε όλο τον πλανήτη. Το συγκεκριμένο ήταν μια παραλλαγή του «Freed From Desire» που τραγουδάει η GALA.
Φυσικά η αγαπημένη μας «Misirlu» που στη διαφήμιση στα κύματα με τους Thierry Henry, Roberto Carlos, David Beckham και Ronaldinho «άφησε εποχή».
Το καταπληκτικό σποτάκι της Pepsi, με μουσική γουέστερν και με πρωταγωνιστές τους Iker Casillas, Rivaldo, David Beckham και άλλους παίκτες να είναι καουμπόηδες στο σαλούν.
Το «Endless Summer» που τραγουδούσε η Oceana για το Euro 2012 στα γήπεδα της Πολωνίας.
Υπάρχουν κ άλλα όπως το «Whaka Whaka» που ερμήνευσε με το δικό της ξεχωριστό τρόπο η Shakira, για το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που οργάνωσε η «μαύρη ήπειρος», και συγκεκριμένα η Νότιος Αφρική.
Για την ίδια διοργάνωση το «Wavin’ Flag» που τραγουδούσε και «ξεσήκωνε» τους πάντες ο K’ NAAN.
Τον «Θρύλο» Ennio Morricone που «έφυγε» από τη ζωή πριν λίγο καιρό, αν και οι «θρύλοι» δε σβήνουν ποτέ, που συνέθεσε με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Μπουένος Άιρες, το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978. Το περίφημο «El Mundial».
Το 1962 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το «El Rock Del Mundial» από τους Los Ramblers.
To φανταστικό άλλου επιπέδου «Anthem» που έγραψε ο δικός μας Vangelis (Βαγγέλης Παπαθανασίου) για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 που διοργάνωσαν από κοινού η Ιαπωνία με τη Νότια Κορέα.
Το «We Are One» (Ola Ola) που τραγούδησαν οι Pitbull, Jennifer Lopez και Claudia Leitte για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Ποιος θα ξεχάσει ποτέ το «The Cup Of Life» του Ricky Martin για το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Γαλλίας το 1998, που για τον υπογράφων είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο.
Φανταστικό και το «Ai Se Eu Te Pego» του Michel Telo που μας ξεσήκωνε και γίνονταν χαμός.
Το εκπληκτικό μοναδικό «Hall Of Fame» των The Script που αναφέρεται γενικά στους πρωταθλητές όλων των αθλημάτων, ομαδικών και ατομικών και φυσικά δεν μπορούμε να μη το βάλουμε στο «βασιλιά των σπορ».
Τα δικά μας παιδιά οι Locomondo με το «Πίνω μπάφους και παίζω Pro» και με το άλλο υπέροχο τραγούδι το «Goal».
Ο Αλέκος Κιτσάκης ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές στο δημοτικό και παραδοσιακό τραγούδι. Το «αηδόνι της Ηπείρου» ήταν το παρατσούκλι του. Αυτή η «θρυλική» μορφή που «έφυγε» το 2015, είναι ο στιχουργός και ερμηνευτής του ύμνου του ΠΑΣ Γιάννινα. Το ωραίο και το αγνό είναι ότι σαν ομάδα συμπαθούσε την ΑΕΚ. Ένας υπέροχος άνθρωπος.
Ο «ψηλός» του ελληνικού ποδοσφαίρου Αντώνης Αντωνιάδης, χάρη στη μουσική και στο μπαλέτο έγινε καλύτερος παίκτης. O τεράστιος Μίμης Παπαϊωάννου, ο καλύτερος Έλληνας παίκτης όλων των εποχών που τραγουδούσε με το «μύθο» Στέλιο Καζαντζίδη.
Tο καταπληκτικό «Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω πέρασε η μπόρα» του Νίκου Ζιώγαλα και της Αναστασίας Μουτσάτσου, που έγινε το τραγούδι της ΑΕΚ. Τους συντρόφευσε στα δύσκολα χρόνια της «Ένωσης».
Ο εξαιρετικός Ανδρέας Στάμος το 2007, στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο τραγούδησε τον ύμνο του Αστέρα. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ο κορυφαίος ύμνος ελληνικής ομάδας. Ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζε στη μεγάλη κατηγορία ο σύλλογος. Η συνέχεια γνωστή. Ο Αστέρας καθιερώθηκε και θεωρείται πια, μια μεγάλη με οικονομική υγεία ομάδα και με παρουσία στην Ευρώπη.
Ένα φανταστικό γεμάτο αναμνήσεις τώρα τραγούδι, για το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Ο σύλλογος που αντιπροσωπεύει φυσικά τον Πειραιά είναι ο Ολυμπιακός. Το κομμάτι η «θάλασσα του Πειραιά» έχει μεγάλη ιστορία. Τους στίχους έγραψε ο Γιώργος Μητσάκης, που ήταν οπαδός της ΑΕΚ, και την ερμηνεία την έκανε ο Γιάννης Πάριος οπαδός του Παναθηναϊκού. Στην αρχή ο Πάριος, είχε αντιρρήσεις και δεν ήθελε να το πει, αλλά ως άψογος επαγγελματίας τελικά, το τραγούδησε και το «εκτόξευσε».
Δεν μπορούμε φυσικά να ξεχάσουμε τον ύμνο του ΟΦΗ. Τους στίχους έγραψε ο μεγάλος Μανώλης Ρασούλης, το 1987 μετά την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας νικώντας τον Ηρακλή στα πέναλτι.
Ο «αθάνατος» Νίκος Ξυλούρης παρότι φίλαθλος της κρητικής ομάδας, τραγούδησε για το αήττητο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και το Γιάννη Βογιατζή, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού, και το 1962 ερμήνευσε τον ύμνο της ομάδας. Ο πρώτος που το τραγούδησε ήταν ο Λέανδρος Παπαθανασίου. Αλλά η φωνή του Βογιατζή θα είναι αυτή, που πάντα θα ξεσηκώνει τον πράσινο λαό.
Ο Απόστολος Νικολαΐδης ήταν ένας «άρχοντας» του λαïκού και ρεμπέτικου τραγουδιού για πάνω από σαράντα χρόνια. Το τραγούδι που ερμήνευσε με το δικό του μοναδικό τρόπο το 1998 αγγίζει την καρδιά κάθε οπαδού του ΠΑΟΚ.
Τους πετυχημένους τραγουδιστές Αντώνη Ρέμο και Λευτέρη Πανταζή που ήταν πρόεδροι δύο ιστορικών ομάδων. Του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και του Πανιωνίου. Μάλιστα είχαν τραγουδήσει και τους ύμνους των ομάδων τους. Δυστυχώς και οι δύο, έφυγαν από το ποδόσφαιρο και οι συγκεκριμένοι ύμνοι αντικαταστάθηκαν από νέους.
Στην ομάδα του Άρη θα κάνουμε μια εξαίρεση, και δε θα βάλουμε ποδοσφαιρικό τραγούδι, αλλά μπασκετικό και όλης της Ελλάδας. Καμία ομάδα δεν ένωσε τον ελληνικό λαό όσο η «αρμάδα» του αυτοκράτορα Άρη. Και για καμία ομάδα δεν έκλειναν τα πάντα κάθε Πέμπτη την ώρα που έπαιζε. Η Μαρινέλλα ντυμένη στα κίτρινα, ως οπαδός του συλλόγου, το γνώριζε καλά αυτό, όταν άλλαζε τους στίχους του τραγουδιού, «με το στόμα γεμάτο φιλιά» του Λεωνίδα Βελή για αυτό που τραγουδούσε όλη η Ελλάδα.
Ο «μυθικός» Τζίμης Πανούσης που ήταν πολλές δεκαετίες μπροστά με το «Κάγκελα παντού».
O Λουκιανός Κηλαηδόνης με το κλασικό «Αρχίζει το ματς» και ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος με το «Τούμπα Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου».
Τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή που το 1969, έγραψε τη μουσική που πήγαινε για άλλη εκπομπή στο ραδιόφωνο, και τελικά κατέληξε να την ακούμε στη μακροβιότερη εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης την Αθλητική Κυριακή.
Έχουμε και τη νέα «φουρνιά» καλλιτεχνών, με τον Ypo και το κομμάτι «Maradona». Καταλαβαίνετε ότι για αυτό το «αλάνι» δε χρειάζονται σχόλια!!
Το συγκρότημα Goin’ Through είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμπορικά στη χώρα. Έχουν γράψει και τραγουδήσει μεγάλες επιτυχίες. Υπάρχει ένα κομμάτι όμως που είναι εντελώς underground κατάσταση και μάλιστα είναι ύμνος μιας μικρής ομάδας της πρωτεύουσας!!
Καταπληκτικό που «τα σπάει» είναι και το τραγούδι «Every Υou Every Me» των Placebo που το ακούγαμε και από το σαλόνι του σπιτιού μας, κάθε φορά που τα χειριστήρια, έπαιρναν «φωτιά» με τις ποδοσφαιρικές «μάχες» που δίναμε στο Fifa και στο Pro.
Το «Played A Live» των Safri Duo. Μιλάμε για απίστευτο «κόλλημα». Τραγούδια που έδιναν άλλη δύναμη στα δάχτυλα μας πριν παίξουμε.
Όπως το «Rockafeller Shank» από τον Fatboy Slim.
To «Young Folks» από τους Peter Bjorn and John. Το «Helicopter» των BlocParty. Το μοναδικό «Myxomatosis» των Radiohead. Αλλά κανένα καλύτερο τραγούδι στα videogames πιστεύει ο υποφαινόμενος σαν το «Song 2» το γνωστό σε όλους μας «Woo-Hoo» των Blur. Έχει στιγματίσει εκατομμύρια κόσμου η κομματάρα αυτή.
Υπάρχει και πάντα θα υπάρχει το τραγούδι των πρωταθλητών από τους Queen. Το «We Are The Champions» ήταν είναι και θα είναι η απόλυτη δόξα που θα συντροφεύει τους παίκτες τη στιγμή που θα σηκώνουν οποιοδήποτε τρόπαιο.
Είδαμε ότι από την κλασική μουσική, τους συνθέτες, το Rock, τη Heavy Metal, και την ποπ μέχρι την όπερα η σχέση ποδοσφαίρου και μουσικής είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Είναι η «μαγική» κλωστή που δε θα σπάσει ποτέ. Ο ιερός δεσμός. Πάθος, συγκίνηση, λατρεία, κλάμα, έκσταση, έκρηξη. Όλα τα συναισθήματα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Όσο υπάρχει μουσική θα υπάρχει ποδόσφαιρο και όσο υπάρχει το γκολ θα υπάρχει το «ξεσήκωμα», ο ρυθμός και ο ήχος των ντραμς. Μέχρι το τέλος των πάντων. The Show Must Go On…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
