Ναι καταλαβαίνω, έχετε πάθει ένα σοκ και μια περιέργεια βγαίνει από μέσα σας. Και σίγουρα η Λομάς και η Αλούμνι σας φαίνονται άγνωστες λέξεις, που μάλλον χρειάζεστε μετάφραση. Εδώ είμαστε εμείς για να σας τα εξηγήσουμε όλα. Το ποδόσφαιρο δεν ήρθε χτες στη ζωή μας. Έχει ιστορία χιλιετιών πίσω του όπως έχουμε δει. Και σήμερα, το art of football ξεθάβει το παρελθόν, και βγάζει από τη ναφθαλίνη τις δύο ιστορικές, κάποτε υπερδυνάμεις της Αργεντινής. Όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα δεν υπήρχε πουθενά η Μπόκα Τζούνιορς και η Ρίβερ Πλέιτ. Αυτές που υπήρχαν και όχι μόνο υπήρχαν, αλλά σάρωναν ήταν η Λομάς και η Αλούμνι!! Αυτές ήταν οι κυρίαρχες ομάδες της χώρας. Στα πρώτα 20 χρόνια του πρωταθλήματος  κατέκτησαν 16 φορές την κορυφή!! Στις άλλες 4, σήκωσε το τρόπαιο 3 η Μπελγράνο και μία η Πορτένιο! Όπως διαβάζετε πουθενά η Μπόκα, η Ρίβερ, η Ιντεπεντιέντε, η Ρασίνγκ, η Εστουντιάντες και η Σαν Λορέντσο. Μόνο Λομάς και Αλούμνι υπήρχαν!

   Ας γνωρίσουμε όμως αναλυτικά τους δύο «γίγαντες» της εποχής. Το site μας θα είναι πάντα θεματοφύλακας των αξιών, των παραδόσεων και θα τιμάει το ένδοξο παρελθόν.  Η Λομάς Αθλέτικ Κλαμπ (Lomas Athletic Club), είναι ένας αθλητικός σύλλογος της Αργεντινής από την περιοχή Λομάς ντε Ζαμόρα (Lomas de Zamora) του Ευρύτερου Μπουένος Άιρες. Ένας από τους παλαιότερους συλλόγους της Αργεντινής που υπάρχουν ακόμα. Μάλιστα η Λομάς είναι μία από τις τέσσερις πρώτες ομάδες που ίδρυσαν το «River Plate Rugby Championship» (σημερινή Ένωση Ράγκμπι Αργεντινής) το 1899. Η ομάδα της ένωσης ράγκμπι παίζει αυτήν τη στιγμή στην «Primera A», τη δεύτερη κατηγορία του συστήματος «URBA league». Θεωρείται επίσης η πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα της Αργεντινής, έχοντας κερδίσει έξι συνεχόμενους τίτλους μεταξύ 1893 και 1898. Όμως η ομάδα αποκλείστηκε από την Ένωση το 1909 και το άθλημα δεν ασκείται πλέον στον σύλλογο. Είχε επίσης κυρίαρχο ρόλο στο χόκεϊ επί χόρτου, με το γυναικείο τμήμα να είναι η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα στη χώρα με 18 πρωταθλήματα. Το τελευταίο το κατέκτησε το 2006. Ένα ρεκόρ που μοιράζεται με την Κίλμες. Παρόλα αυτά, το 2014 η πρώτη ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Οι ομάδες χόκεϊ επί χόρτου του συλλόγου διαγωνίζονται σε τουρνουά που διοργανώνει η Ένωση Χόκεϊ του Μπουένος Άιρες (AHBA). Τώρα εκτός από το ράγκμπι και το χόκεϊ, άλλα αθλήματα που έχει η Λομάς είναι το μπριτζ, το κρίκετ, το γκολφ, η κολύμβηση και το τένις. Το παρατσούκλι της είναι «τρίχρωμοι» (Tricoloured). Επειδή είχε πράσινο που κυριαρχούσε πάνω της, κίτρινο και κόκκινο.

   Πώς όμως ιδρύθηκε αυτός ο σπουδαίος σύλλογος? Όταν έχουμε να κάμουμε με ράγκμπι, φαντάζεστε ότι έχει βάλει το «χεράκι» της η Αγγλία. Και έτσι ήταν. Η άφιξη Άγγλων μεταναστών στην Αργεντινή, έλαβε χώρα την περίοδο μετά την ανεξαρτησία της Αργεντινής από την Ισπανία έως τον 19ο αιώνα. Σε αντίθεση με πολλά άλλα κύματα μετανάστευσης στην Αργεντινή, οι Άγγλοι μετανάστες συνήθως δεν εγκατέλειπαν την Αγγλία λόγω φτώχειας ή δίωξης, αλλά πήγαν στην Αργεντινή ως βιομήχανοι και μεγάλοι γαιοκτήμονες. Όταν οι Άγγλοι εγκατασταινόντουσαν σε ένα χωριό, συνήθως ίδρυαν ένα κλαμπ. Έτσι ακολουθώντας αυτούς τους μη γραπτούς κανόνες, η αγγλική κοινότητα που ζούσε τότε στο «Lomas de Zamora» ίδρυσε το «Lomas Cricket Club», το πρώτο κλαμπ στην περιοχή, αποκλειστικά για την εξάσκηση αυτού του αθλήματος. Ο πρωτοπόρος του ποδοσφαίρου Τζέιμς Χογκ ήταν μεταξύ των ιδρυτών του. Στις 15 Μαρτίου του 1891 ιδρύουν και τον «Αθλητικό Όμιλο Ακαδημίας Λομάς» (προερχόμενο από το ομώνυμο σχολείο). Τα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Τζον Κόουες  (John Cowes), ο Τόμας Ντοντς (Thomas Dodds ο οποίος ήταν και ο πρώτος πρόεδρος) και ο Τζέιμς Γκίμπσον (James Gibson). Τους βοήθησαν οι διευθυντές του «Lomas Academy School», Ρ.Λ Γκουντφέλλοου (RL Goodfellow) και Χέιγουορντ (WW Hayward). Ο σύλλογος άλλαξε το όνομά του σε «Lomas Athletic Club» δύο χρόνια αργότερα. Τα αθλήματα που ασκήθηκαν αρχικά ήταν το κρίκετ, το ράγκμπι, το ποδόσφαιρο, το γκολφ και το τένις. Η Λομάς είχε δύο διαφορετικά γήπεδα, ένα για κρίκετ και τένις και άλλο ένα αποκλειστικά για ράγκμπι. Το 1892 ο σύλλογος άλλαξε το όνομά του σε «Lomas Athletic Club» και μετακόμισε σε άλλο γήπεδο, που βρίσκεται δύο τετράγωνα από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Απέκτησε μια σταθερή δική της γη τοποθετημένη στις οδούς Αρενάλες και Αλμπέρτι το 1897, όπου μετακόμισε. Ο σύλλογος παραμένει εκεί από τότε!!! Ο Σκωτσέζος καθηγητής Αλεξάντερ Γουάτσον Χάτον (Alexander Watson Hutton) μάλιστα, αναγνωρίζεται γενικά ως ο «πατέρας» του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Αφού ίδρυσε το «English High School» όπου οι μαθητές έφτιαξαν τη δική τους ομάδα, την Αλούμνι (Alumni). Την ίδια περίοδο, ο Άγγλος Χέιγουορντ (WW Hayward), ιδρυτής της «Lomas Academy» δίδασκε να παίζουν ποδόσφαιρο στους μαθητές του. Αυτοί οι απόφοιτοι θα σχημάτιζαν αργότερα την ομάδα «Lomas Athletic». Ο πρώτος αγώνας ράγκμπι που έπαιξε η νέα ομάδα ήταν τον Αύγουστο του 1891 εναντίον της Κίλμες. Το ματς κέρδισε η Λομάς με εντυπωσιακή ανατροπή. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1893 δημιουργήθηκε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αργεντινής (με πρόεδρο τον Αλεξάντερ Γουάτσον Χάτον) προκειμένου να συνεχιστεί η διοργάνωση τουρνουά ποδοσφαίρου. Όπως είχε κάνει η παλιά «Association Argentine Football League» το 1891, αν και διαλύθηκε την ίδια χρονιά. Η Λομάς κέρδισε το πρωτάθλημα του 1893 με συνολικά 15 πόντους σε 8 παιχνίδια που παίχτηκαν. Ακολούθησαν πέντε τίτλοι, το 1894, το 1895, το 1897 και το 1898. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, η ομάδα κέρδισε 46 αγώνες από τα 60 που παίχτηκαν, δημιουργώντας ρεκόρ για το αργεντίνικο ποδόσφαιρο.

   Το 1895 η «Lomas Athletic», κατέβασε και δεύτερη ομάδα από τα σπλάχνα του συλλόγου. Την «Lomas Academy» (τιμώντας το πρώτο όνομα του θεσμού), η οποία τερμάτισε δεύτερη την ίδια σεζόν και κέρδισε τον τίτλο ένα χρόνο αργότερα. Υποβιβάζοντάς τη μεγάλη «αδερφή»  Λομάς στη δεύτερη θέση. Τα τουρνουά του 1895 και του 1896 ήταν τα μόνα επίσημα πρωταθλήματα που έπαιξε η Ακαδημία Λομάς. Αν και δεν σώζονται αρχεία, πιστεύεται ότι η ομάδα διαλύθηκε αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου. Παρά το γεγονός ότι ήταν ο πιο επιτυχημένος σύλλογος κατά τα πρώτα χρόνια του ποδοσφαίρου της Αργεντινής, η Λομάς «υπέφερε» από την αργή άνοδο του ράγκμπι εντός του θεσμού. Το 1909 το ράγκμπι έγινε το κυρίαρχο άθλημα και το ποδοσφαιρικό τμήμα διαλύθηκε αφού υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία την ίδια χρονιά. Τερμάτισε τελευταία με μόλις 8 πόντους σε 18 ματς που παίχτηκαν, έχοντας κερδίσει μόνο ένα παιχνίδι. Οι μεγαλύτερες ήττες κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος ήταν από τη Σαν Ισίδρο με 7-1 και την Αλούμνι με 8-1. Η τελευταία εμφάνιση της ποδοσφαιρικής ομάδας ήταν στις 9 Ιουλίου του 1909, κατά τη διάρκεια του «Copa de Competencia Jockey Club». Έχασε τον αγώνα κόντρα στην Εστουντιάντες με 18-0. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ήττα που υπέστη μια ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής μέχρι σήμερα (συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής εποχής). Ήταν όμως και η τελευταία μέρα που η Λομάς έπαιξε επίσημα ποδόσφαιρο. Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε μόνο σε 17 πρωταθλήματα, η Λομάς Αθλέτικ εξακολουθεί να είναι η 8η σε κατακτήσεις ομάδα της «Πριμέρα Ντιβιζιόν» με 5 κερδισμένα πρωταθλήματα, εκτός από τον τίτλο που απέκτησε το 1896 η θυγατρική της ομάδα, η Ακαδημία Λομάς. Με αυτόν μαζί σύνολο έξι πρωταθλήματα! Δεν τα λες και λίγα! Το 1899, μαζί με το Μπουένος Άιρες, την Μπελγκράνο, το Ροζάριο και το Φλόρες, η Λομάς έγινε ιδρυτικό μέλος του «Πρωταθλήματος Ράγκμπι Ρίβερ Πλέιτ», το οποίο θα γινόταν η σημερινή Ένωση Ράγκμπι Αργεντινής. Την ίδια χρονιά ο σύλλογος κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα που διοργάνωσε η ένωση. Ο τελικός έγινε στις 23 Ιουλίου και ήταν ένας θρίαμβος για τους «πράσινους». Νίκησε με 16-0 την Μπελγκράνο. Το 1913 η ομάδα κέρδισε τον δεύτερο τίτλο της στο ράγκμπι, τον τελευταίο μέχρι σήμερα. Από τη δεκαετία του 1930 το χόκεϊ επί χόρτου έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό το κυρίαρχο άθλημα του συλλόγου, υποβιβάζοντας το ράγκμπι σε δευτερεύουσα θέση. Γενικά η Λομάς «Lomas Athletic Club» είναι επίσης γνωστό ως ιδρυτικό μέλος όλων των αθλητικών ενώσεων όπου ο σύλλογος έχει ομάδα. Συμπεριλαμβανομένων των γκολφ (Asociación Argentina de Golf), τένις (Asociación Argentina de Tenis), ράγκμπι (Unión Argentina de Rugby), κρίκετ (Asociación de Cricket) χόκεϊ επί χόρτου (Αsociación de Amateur Argentina Césped). Αυτή ήταν η Λομάς. Πάμε να δούμε τώρα την άλλη υπερδύναμη της εποχής. Τους «ερυθρόλευκους» της Αλούμνι!

   Η Αλούμνι (Alumni Athletic Club) ήταν μια ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής, που δραστηριοποιήθηκε κατά τα πρώτα χρόνια του αθλήματος σε αυτή τη λατρεμένη χώρα. Αν και επίσημα ιδρύθηκε το 1898, η ομάδα είχε δημιουργηθεί ήδη από το 1893. Όταν μια ομάδα μαθητών από το αγγλικό γυμνάσιο του Μπουένος Άιρες, ενώθηκαν με τον Αλεξάντερ Γουάτσον Χάτον (Alexander Watson Hutton) για να σχηματίσουν μια ομάδα προκειμένου να συμμετάσχουν, στο πρωτάθλημα που διοργάνωσε η «Αργεντινή Ομοσπονδία Football League» (τότε λέγονταν Αργεντινή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία είχε δημιουργηθεί εκείνη τη χρονιά). Η στολή του αγγλικού γυμνασίου βασίστηκε σε αυτό που φορούσαν οι μαθητές στο σχολείο: ένα λευκό μπλουζάκι με οριζόντιες κόκκινες ρίγες. Όταν η ομάδα άλλαξε το όνομά της το 1901, η στολή άλλαξε σε κάθετες κόκκινες ρίγες. Το σορτς ήταν λευκό στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά οι «Απόφοιτοι» χρησιμοποίησαν επίσης μαύρο μοντέλο και άλλο σε μπλε ναυτικό. Η ομάδα ήταν ενεργή μέχρι το 1911 και διαλύθηκε το 1913 λόγω εσωτερικών προβλημάτων. Κατά τη διάρκεια των ετών που ήταν ενεργοί οι «Απόφοιτοι» κέρδισαν συνολικά 22 τίτλους, συμπεριλαμβανομένων 15 εγχώριων τίτλων (10 πρωταθλήματα και 5 εθνικά κύπελλα). Σε διεθνές επίπεδο, σήκωσαν ψηλά 7 τίτλους και έγιναν ένας από τους σημαντικότερους συλλόγους στην ιστορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Ας τα πιάσουμε όμως όλα από την αρχή. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1882, ο Σκωτσέζος καθηγητής έφτασε στο Μπουένος Άιρες. Ο Χάτον, που θεωρείται «πατέρας» του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, είχε προσληφθεί ως Διευθυντής της Σχολής Σκωτίας του Αγίου Ανδρέα αλλά παραιτήθηκε λίγο αργότερα επειδή το ίδρυμα δεν είχε κεφάλαια για την απόκτηση αθλητικών εγκαταστάσεων, οι οποίες θεωρήθηκαν από τον ίδιο, ως βασικό συστατικό των μεθόδων διδασκαλίας του. Στη συνέχεια, δημιούργησε το «Αγγλικό Λύκειο του Μπουένος Άιρες» (BAEHS) για να εφαρμόσει τις ιδέες του για την εκπαίδευση, με ιδιαίτερη προτίμηση στο ποδόσφαιρο. Το «BAEHS» άνοιξε την 1η Φεβρουαρίου του 1884. Για να ξεκινήσει με την πρακτική του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή, ο δραστήριος καθηγητής έφερε τον Γουίλιαμ Γουότερς (William Watters) από την Σκωτία για να εργαστεί ως προπονητής. Ήταν ο Γουότερς που έφερε τα πρώτα ποδοσφαιράκια από το Ηνωμένο Βασίλειο. Μέχρι το 1890, το ποδόσφαιρο στο Μπουένος Άιρες δεν είχε ακόμη ρυθμιστεί από οποιαδήποτε ομοσπονδία, αν και υπήρχαν πολλά ιδρύματα στα οποία ασκούνταν το παιχνίδι, όπως το «Αγγλικό Γυμνάσιο του Μπουένος Άιρες», το «Σχολείο Σκωτίας St. Andrew», το «Flores Collegiate», το «Flores English College», το «Old Caledonians Football Club», το «Saint John’s Football Club», το «Scotch Club» και το «Buenos Aires Football Club».

   Το 1891 ιδρύθηκε η «Αργεντινή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία», η πρώτη ποδοσφαιρική ομοσπονδία εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου, με σκοπό τη διοργάνωση ενός πρωταθλήματος, γεννώντας την «Πριμέρα Ντιβιζιόν» (Primera División), την παλαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση στη Νότια Αμερική. Τότε εγγράφηκαν οι ακόλουθες ομάδες: «St. Andrew’s Scots School», «Old Caledonians», «Buenos Aires and Rosario Railway», «Belgrano Football Club» (προκάτοχος της σημερινής Μπελγκράνο Αθλέτικ Κλαμπ) και «Buenos Aires Football Club». Ωστόσο, αυτό το νέο τουρνουά επικρίθηκε άσχημα και μποϊκοτάρεται από τους περισσότερους συλλόγους. Τον τίτλο κέρδισε το «St. Andrew’s», που θεωρείται έως και σήμερα ως ο πρώτος πρωταθλητής της «Πριμέρα Ντιβιζιόν». Αναγνωρίζεται ακόμη και από την «AFA» (Argentine Football Association), αν και η Ένωση διοργάνωσε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1893. Η «AAFL» διαλύθηκε μετά τη σεζόν του 1891. Ως αποτέλεσμα, το 1892 δεν διεξήχθη κανένα πρωτάθλημα. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1893, ο Γουάτσον Χάτον δημιούργησε ένα νέο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα με το ίδιο όνομα (σημερινή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αργεντινής), με τον ίδιο να διορίζεται πρόεδρος. Το πρώτο πρωτάθλημα που διοργανώθηκε από τη νέα Ένωση ήταν το τουρνουά του 1893, με πέντε ομάδες να συμμετάσχουν:  η «Lomas AC» (η οποία θα ήταν η πρωταθλήτρια όπως είδαμε πάνω), η «Flores», η «Quilmes Rowers», η «Buenos Aires al Rosario Railway» και το «Buenos Aires English High School» έκαναν το ντεμπούτο της. Η «BAEHS» αποφάσισε να μην λάβει μέρος στο πρωτάθλημα του 1894, γεγονός που έκανε πολλούς από τους παίκτες της να μετακινηθούν σε άλλες ομάδες όπως η «Lobos AC» και η «Lanús Athletic Club». Η ομάδα «BAEHS» επέστρεψε στην «Πριμέρα Ντιβιζιόν» για το πρωτάθλημα του 1895, που κέρδισε η Λομάς. Η ομάδα έκανε μια κακή πορεία, τερματίζοντας στην τελευταία θέση. Η «BAESH» δε θα λάβει μέρος σε τουρνουά της πρώτης κατηγορίας μέχρι το 1900. Όπως είχαν κάνει και το 1894, οι μαθητές της σχολής έπαιξαν σε άλλες ομάδες αυτή την περίοδο. Το 1898 ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Οδηγίας αποφάσισε, ότι η διδασκαλία των σωματικών ασκήσεων θα ήταν υποχρεωτική για όλα τα εθνικά σχολικά προγράμματα. Επιπλέον, απαιτήθηκε κάθε σχολείο να δημιουργήσει έναν αθλητικό σύλλογο που θα δημιουργούσαν οι σημερινοί και πρώην μαθητές του. Ως αποτέλεσμα, στις 3 Οκτωβρίου του 1898 ιδρύθηκε ο «Αγγλικός Αθλητικός Όμιλος Λυκείου». Το σχολείο αγόρασε την πρώτη του εγκατάσταση στην περιοχή Κόγκχλαν (Coghlan) του Μπουένος Άιρες, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, με σκοπό την άσκηση σωματικών δραστηριοτήτων όπως απαιτούνταν.

   Το 1899 η ομοσπονδία ποδοσφαίρου της Αργεντινής δημιούργησε τη δεύτερη κατηγορία, όπου ο σύλλογος αγωνίστηκε. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Μπάνφιλντ. Ο «Αγγλικός Αθλητικός Όμιλος Λυκείου» (English High School AC) ήταν ο δεύτερος. Το 1900 ο σύλλογος αποφάσισε να αγωνιστεί ξανά στα τουρνουά της «Πριμέρα Ντιβιζιόν». Έτσι μερικοί από τους παίκτες του επέστρεψαν στην ομάδα. Ο Γουόλτερ Μπούκαναν (Walter Buchanan), ο Χουάν Μακένι (Juan McKechnie), ο Γκιγιέρμο (Guillermo) και ο Χεριμπέρτο (Heriberto) Τζόρνταν (Jordán) προέρχονταν από τη Lobos AC ενώ τα αδέρφια Τόμας (Tomás), Κάρλος και Χόρχε Μπράουν (Carlos και Jorge Brown) κατάγονταν από τη «Lanús AC». Ο σύλλογος κέρδισε τον πρώτο του τίτλο το 1900, με συνολικά 11 πόντους σε 6 παιχνίδια που παίχτηκαν. Ξεκίνησε τη μεγάλη συνεχόμενη κατάκτηση τίτλων (10 στα 11 πρωταθλήματα πήρε) που κέρδισε η ομάδα κατά τη σύντομη ύπαρξη της στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Στο τέλος της σεζόν, η εφημερίδα «Buenos Aires Herald» αποφάσισε να απονείμει ένα τρόπαιο (με το όνομα «Herald Trophy») στην πιο δημοφιλή ομάδα της Αργεντινής. Για να το διαπιστώσει αυτό, η «Herald» έκανε μια έρευνα μεταξύ των αναγνωστών της, οι οποίοι έπρεπε να στείλουν ένα κουπόνι που έδειχνε την αγαπημένη τους ομάδα. Η έρευνα ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου του 1900 και ο «Αγγλικός Αθλητικός Όμιλος Λυκείου» βραβεύτηκε ως «η πιο δημοφιλής ομάδα» με 6.942 ψήφους, ακολουθούμενη από την Κίλμες (3.467 ψήφους) και την Μπελγκράνο Αθλέτικ (3.358). Το 1901 ο Σύνδεσμος απαγόρευσε στις ποδοσφαιρικές ομάδες να χρησιμοποιούν ονόματα Σχολών, έτσι η «BAEHS» έπρεπε να καταχωρίσει ένα νέο όνομα για να παίξει σε ποδοσφαιρικά τουρνουά. Ένα από τα μέλη του συλλόγου και πρώην μαθητής Κάρλος Ράουερς (Carlos Rowers), σκέφτηκε το όνομα Αλούμνι (Alumni) που σημαίνει «Απόφοιτοι» το οποίο εγκρίθηκε αμέσως. Επομένως η ομάδα άλλαξε σε Αλούμνι Αθλέτικ Κλαμπ (Alumni Athletic Club). Με το νέο της όνομα, θα κέρδιζε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1901, 1902 και 1903). Η ομάδα του 1901 κέρδισε όλα τα παιχνίδια της, σημειώνοντας 12 γκολ και δέχτηκε μόνο 1 στους 6 αγώνες που παίχτηκαν. Κέρδισε επίσης τον πρώτο του διεθνή διαγωνισμό, το «Tie Cup» όπου συμμετείχαν ομάδες από το Μπουένος Άιρες, το Ροζάριο και το Μοντεβιδέο. Η ομάδα νίκησε τη Ροζάριο Αθλέτικ με 2-1 στον τελικό.

   Το 1902 οι «Απόφοιτοι» τερμάτισαν ξανά αήττητοι, κερδίζοντας 7 από τα 8 παιχνίδια, σημειώνοντας 24 γκολ (κατά μέσο όρο 3 ανά παιχνίδι). Η ομάδα του 1903 κέρδισε 9 από τους 10 αγώνες, με μόνο μία ήττα από την Μπελγκράνο με 1-0. Ήταν μια «μηχανή» των γκολ, αφού σημείωσαν 40 γκολ στο τουρνουά (κατά μέσο όρο 4 ανά παιχνίδι), με μεγάλες νίκες επί των Λομάς (3-0, 4-2), Φλόρες (6-0, 10-0), Κίλμες (4-0, 3-0) και Μπαράκας (4-0). Η ομάδα του 1903 κέρδισε επίσης το δεύτερο «Tie Cup» της, νικώντας ξανά τη Ροζάριο Αθλέτικ με 3-2. Το 1904 τερμάτισαν δεύτεροι πίσω από την Μπελγράνο, κερδίζοντας μόνο 5 από τους 10 αγώνες με 2 ήττες. Την επόμενη χρονιά κέρδισαν άλλο ένα πρωτάθλημα, με την προσθήκη του τερματοφύλακα Χοσέ Μπουρούκα Λαφόρια (José Buruca Laforia) και του επιθετικού Κάρλος Λετ (Carlos Lett), ο οποίος θα ήταν και ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 12 γκολ. Κέρδισαν 10 από τους 12 αγώνες έχοντας χάσει μόνο έναν και σκοράροντας 43 γκολ. Η ομάδα πέτυχε επίσης μερικά από τα πιο εντυπωσιακά σκορ.  Όπως δύο νίκες κόντρα στη Λομάς (7-1 και 11-1), και ένα καταστροφικό ισοπεδωτικό 14-0 έναντι της Ρεφόρμερ Αθλέτικ. Φυσικά οι επιτυχίες συνεχίζονταν. Το 1905 οι «Απόφοιτοι» κέρδισαν επίσης το πρώτο τους εγχώριο κύπελλο, το «Copa de Honor Municipalidad de Buenos Aires» που γίνονταν για πρώτη φορά. Η ομάδα απέκλεισε την Εστουντιάντες  και την Μπελγκράνο πριν νικήσει την Κίλμες με 1-0 στον τελικό, με το γκολ να σημειώνεται στην παράταση. Για τη σεζόν του 1906, το τουρνουά της Αργεντινής άλλαξε μορφή, με όλες τις ομάδες του να χωρίζονται σε δύο ξεχωριστούς ομίλους. Οι ομάδες που τερμάτισαν πρώτες σε κάθε όμιλο, θα έπαιζαν στον τελικό για να αναδειχθεί πρωταθλητής. Η Αλούμνι και η Λομάς (τι… παράξενο άραγε) κέρδισαν τις δύο πρώτες θέσεις και αντιμετώπιζαν στον τελικό η μία την άλλη. Όμως εκεί οι «Απόφοιτοι» έδωσαν παράσταση και επικράτησαν εύκολα με 4-0. Κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, μάλιστα πέτυχαν τις μεγαλύτερες νίκες  κόντρα σε Μπελγκράνο (3-0, 4-0) και Κίλμες (4-0). Οι «Απόφοιτοι» όχι μόνο κέρδισαν το 6ο αλλά τα πήραν όλα. Τον τίτλο της «Πριμέρα Ντιβιζιόν», το δεύτερο συνεχόμενο «Copa de Honor Municipalidad de Buenos Aires» κόντρα στην Εστουντιάντες με 3-1, το «Tie Cup» «κατεδαφίζοντας» την Μπελγκράνο με 10-1 και το «Copa de Honor Cousenier» κόντρα στη Νασιονάλ από την Ουρουγουάη σε δύο αγώνες. Ο πρώτος έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου στο Μοντεβιδέο και έληξε ισόπαλος με 2-2. Ο δεύτερος έγινε στις 14 Οκτωβρίου ξανά στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης και η Αλούμνι θριάμβευσε με 3-1. Το ημίχρονο ήταν 3-0 με γκολ των Χάτον στο 8’ λεπτό, του Ερνέστο Μπράουν στο 20’ λεπτό και του Ελισέου Μπράουν στο 39’ λεπτό. Και η θρυλική ενδεκάδα του τελικού ήταν׃ τερματοφύλακας José Buruca Laforia, αμυντικοί Juan Brown, Jorge Brown, μέσοι Andrés Mack, Carlos Buchanan, Patricio B. Browne και πέντε επιθετικοί (!!!), Gottlob E. Weiss, Carlos Lett, Arnold Watson Hutton, Eliseo Brown, Ernesto Brown. Συνοψίζοντας, κέρδισαν όλα τα τουρνουά που διαγωνίστηκαν εκείνη τη χρονιά!!!

   Στις 24 Ιουνίου πριν τους τελικούς θριάμβους που είδαμε πάνω, έκαναν κάτι απίστευτο και πρωτόγνωρο εκείνα τα χρόνια. Έπαιξαν με την εθνική ομάδα της Νότιας Αφρικής στο στάδιο «Sociedad Sportiva Argentina» (όπου βρίσκεται το σημερινό «Campo Argentino de Polo»). Η ομάδα της Νότιας Αφρικής είχε προσχωρήσει ξανά στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και σχηματίστηκε αποκλειστικά από λευκούς παίκτες, με επτά από αυτούς να γεννήθηκαν στη Νότια Αφρική και 8 να προέρχονταν από την Αγγλία και τη Σκωτία. Τουλάχιστον 12.000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα, με τον πρόεδρο της Αργεντινής, Χοσέ Φιγκερόα Αλκόρτα (José Figueroa Alcorta) ανάμεσά τους. Το παιχνίδι έληξε 1-0 με ένα γκολ που σημείωσε ο Αλφρέντο Μπράουν στο 51’ λεπτό. Η νίκη πανηγυρίστηκε σε μεγάλο βαθμό και έξαλλα από τα μέσα ενημέρωσης καθώς ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα της Αργεντινής νίκησε μια βρετανική ομάδα. Η τοπική εφημερίδα «La Nación» έγραψε: «Για το εθνικό μας ποδόσφαιρο, ο αγώνας Αλούμνι εναντίον Νότιας Αφρικής ήταν ένας μεγάλος θρίαμβος που θα μείνει στη μνήμη όλων για πολύ καιρό, λειτουργώντας ως παράδειγμα και ερέθισμα για το μέλλον». Eνώ η βρετανικής προέλευσης εφημερίδα «The Η Standard» έγραψε׃ «Ήταν μια ένδοξη νίκη και αυτό που συνέβη στη «La Sportiva» είναι πολλά υποσχόμενο για το αργεντίνικο ποδόσφαιρο». Παρόλα αυτά, ο Αλφρέντο Μπράουν, που σημείωσε το μοναδικό γκολ του αγώνα, παραδέχτηκε την ανωτερότητα της βρετανικής ομάδας όταν είπε: «Δεν ήταν οι επιθετικοί που κέρδισαν τη Νότια Αφρική. Ήταν ο Λαφόρια ο τερματοφύλακας μας που δεν επέτρεψε ήττα ή ισοπαλία. Ήταν αξεπέραστος, εξαιρετικός. Η Νότια Αφρική έπαιξε καλύτερα από εμάς. Δεν εκμεταλλεύτηκα παρά μια εξαιρετική πάσα του Βάις, πιάνοντας την μπάλα σε απόσταση 6 ή 7 μέτρων από την εστία. Έπρεπε μόνο να τοποθετήσω το πόδι μου. Έκανα προσομοίωση για να σουτάρω με το δεξί, αλλά άφησα να περάσω τη μπάλα και να την κλωτσήσω με το αριστερό, όταν ο τερματοφύλακας ήταν εντελώς αναποφάσιστος και μπερδεμένος».

   Την επόμενη σεζόν το 1907 σήκωσαν άλλο ένα πρωτάθλημα. Η ομάδα τερμάτισε αήττητη, έχοντας συνολικά 37 βαθμούς με 17 νίκες. Πέτυχαν μεγάλες νίκες σε έκταση έναντι των αντιπάλων, όπως οι Σαν Μαρτίν (7-0), Ρεφόρμερ (7-0 και 4-0), Κίλμες (7-2),  Μπαράκας και Σαν Ισίδρο αμφότεροι με (5-0 ), Λομάς  (4-0 και 5-0), Αργεντίνο ντε Κίλμες (5-1 και τις δύο φορές) και Μπελγκράνο (4-0). Λόγω αυτής της εξαιρετικής απόδοσης στο γήπεδο, η ομάδα έφτασε σε ρεκόρ 76 γκολ σε 20 αγώνες (3,8 γκολ ανά παιχνίδι). Εκείνη τη χρονιά κέρδισαν ένα άλλο εγχώριο κύπελλο, το «Copa de Competencia Jockey Club» νικώντας την Μπελγκράνο στον τελικό ενώ πήραν και το τέταρτο πρωτάθλημα «Tie Cup», νικώντας το CURCC (Club Cricket Railway Central Uruguay) με 3-1 στο γήπεδο «Ferro Carril Oeste». Παρόλο που το 1908 δεν πήραν το πρωτάθλημα, αφού τερμάτισαν στη δεύτερη θέση πίσω από την πρωταθλήτρια Μπελγκράνο δεν έμειναν με αδειανά τα χέρια. Άλλωστε για την Αλούμνι μιλάμε! Η ομάδα πήρε τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του «Copa Jockey Club», νικώντας εύκολα Την Αργεντίνο ντε Κίλμες με 5-0 στον τελικό. Σε διεθνές επίπεδο, οι κέρδισαν επίσης μια άλλη έκδοση του «Tie Cup», κερδίζοντας εύκολα τη Μοντεβιδέο Γουόντερερς με 4-0 στο Μπουένος Άιρες. Το διάλειμμα της προηγούμενης χρονιάς τελείωσε και το 1909 ο τίτλος του πρωταθλητή επέστρεψε στην τροπαιοθήκη. Με 32 συνολικά πόντους σε 18 αγώνες που παίχτηκαν και μόνο 1 ήττα. Σημείωσαν 74 γκολ (πέτυχαν τον υψηλότερο μέσο όρο τους: 4,11 γκολ ανά παιχνίδι), με μερικές μεγάλες νίκες επί των Σαν Ισίδρο (με ένα καταστροφικό 9-0), Μπελγκράνο Αθλέτικ (6-2), Λομάς (8-1 και 4-0), Ρεφόρμερ (7-1) και Εστουντιάντες (6-1). Οι «Απόφοιτοι» νίκησαν επίσης τη Ρίβερ Πλέιτ (η οποία έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη κατηγορία) με 3-1 και ήταν η πρώτη φορά που έπαιξαν αντίπαλες οι δύο ομάδες. Αυτός δεν ήταν ο μόνος τίτλος που κέρδισε η ομάδα. Το τρίτο συνεχόμενο «Copa Jockey Club», κατεδαφίζοντας την ομάδα των Νιούελς Ολντ Μπόις με 5-1 στον τελικό. Η ομάδα κέρδισε επίσης για τέταρτη συνεχόμενη φορά το «Tie Cup», νικώντας εύκολα ξανά το CURCC με 4-0. Θα ήταν ο 7ος και τελευταίος διεθνής τίτλος που θα κατακτούσε η Αλούμνι.  Και το επόμενο πρωτάθλημα του 1910 βάφτηκε «ερυθρόλευκο». Η ομάδα πήρε 25 πόντους σε 16 αγώνες, με 42 γκολ (μειώνοντας το μέσο όρο των τερμάτων της σε 2,62). Νίκησε εύκολα τη Ρίβερ Πλέιτ (3-0 και τις δύο φορές), και πέτυχε μεγάλες νίκες επί των Αργεντίνος ντε Κίλμες (6-1), Κίλμες (5-0) και Χιμνάσια Εσγκρίμα (6-0).

   Η σεζόν του 1911 ήταν η τελευταία φορά που η Αλούμνι έπαιξε επίσημους αγώνες. Από εκεί και πέρα, η ομάδα θα επανενωνόταν περιστασιακά για κάποιους φιλικούς αγώνες ή εκθέσεις για να κρατήσει ζωντανό τον «θρύλο». Με τον τίτλο του 1911, οι «Απόφοιτοι» κέρδισαν το δεύτερο τριπλό πρωτάθλημα μετά την πρώτη επιτυχία του 1900-1902. Αυτή τη σεζόν έκαναν τις περισσότερες ήττες (4) σε 16 αγώνες. Μοιράστηκαν επίσης την πρώτη θέση με την Πορτένο.  Έτσι οι δύο ομάδες έπρεπε να παίξουν τον τελικό αγώνα. Το παιχνίδι έγινε στο στάδιο «Gimnasia y Esgrima de Buenos Aires ». Μετά από μεγάλη μάχη επικράτησαν με 2-1, και έτσι ολοκλήρωσαν το θρίαμβο. Οι Αλφρέντο Μπράουν και Λετ ήταν οι σκόρερ. Κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, τα αποτελέσματα τους ήταν οι νίκες με Κίλμες (7-0), Ρίβερ Πλέιτ (3-0 και 5-1), Χιμνάσια Εσγκρίμα (5-1), Ρασίνγκ Κλαμπ (5-1, αν και η Ρασίνγκ είχε νικήσει με 3-1 στον πρώτο γύρο), την Εστουδιάντες (ΒΑ) (6-0) και τη Σαν Ισίδρο (5-0). Οι «Απόφοιτοι» ολοκλήρωσαν την τελευταία τους σεζόν σε επίσημα τουρνουά κερδίζοντας το δέκατο τους πρωτάθλημα. Ήταν μακράν η πιο επιτυχημένη ομάδα της Αργεντινής μέχρι τότε με 22 επίσημα τρόπαια (10 πρωταθλήματα, 5 εθνικά κύπελλα και 7 διεθνείς τίτλους). Αυτή τη στιγμή με πάνω από έναν αιώνα να έχει περάσει, κατατάσσεται στην 6η θέση στην κατάταξη όλων των εποχών στις κατακτήσεις πρωταθλημάτων!! Είναι μαζί με τη Βελέζ Σάρσφιλντ με 10 τίτλους.

   Παρά το γεγονός ότι ήταν εγγεγραμμένη στο τουρνουά του 1912, η ​​ομάδα δεν έπαιξε κανένα αγώνα. Έχασαν τα παιχνίδια στα χαρτιά τους ενάντια στις Εστουντιάντες, Κίλμες και Ρασίνγκ Κλαμπ αντίστοιχα. Μετά από αυτές τις «ήττες» και με βάση τους κανόνες του διοργάνωσης, η Ένωση απέκλεισε τους «Απόφοιτους». Τότε πολλοί από τους παίκτες του συλλόγου μετακόμισαν στην Κίλμες. Μια άλλη ομάδα με βρετανική καταγωγή, που τελικά θα αποκτούσε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά. Τώρα με τόσες επιτυχίες και αναγνώριση πώς έγινε αυτός ο λαμπρός σύλλογος να διαλύθηκε? Δύο ήταν οι κύριοι λόγοι για τον «θάνατο» της Αλούμνι. Η πρώτη αιτία ήταν η έλλειψη παικτών λόγω του γεγονότος ότι η Αλούμνι, σπάνια δέχονταν παίκτες εκτός Αγγλικού Λυκείου. Ο δεύτερος λόγος ήταν επειδή έχανε πολλά χρήματα (λόγω του γεγονότος ότι ο σύλλογος δώριζε συχνά τα εισοδήματά του προς όφελος άλλων) και φαινόταν απίθανο η ομάδα να μπορέσει να εκπληρώσει τους αγώνες της για τη σεζόν του 1912. Η καταραμένη μέρα που αυτή η υπερομάδα διαλύθηκε ήταν η 24η Απριλίου του 1913. Παρότι όλα τα μέλη προσκλήθηκαν στη συνέλευση, μόνο 7 παρευρέθηκαν. Μόλις έσβησε η ομάδα, τα περιουσιακά στοιχεία (12.322,29 δολάρια) δωρήθηκαν σε οκτώ δημόσια ιδρύματα. Μεταξύ των οποίων το «Hospital Británico» και το «Patronato de la Infancia». Παρά το γεγονός ότι είχαν διαλυθεί, οι πρώην παίκτες των «Απόφοιτων» συνήθιζαν να επανενώνονται για να παίξουν φιλικούς αγώνες. Το 1951 το «Αγγλικό Γυμνάσιο-Λύκειο» ζήτησε από τους πρώην μαθητές του άδεια για να αποκαταστήσει το όνομα «Alumni» για μια ομάδα ράγκμπι. Το αίτημα εγκρίθηκε αμέσως με πολύ χαρά και έτσι ιδρύθηκε η «Ένωση Αλούμνι» (Asociación Alumni) που παραμένει μέχρι σήμερα.

   Ας δούμε και τους ηγέτες του συλλόγου. Τους ανθρώπους που έγραψαν με μεγάλα «χρυσά» γράμματα το όνομα τους. Ο πιο σημαντικός παίκτης ήταν ο Χόρχε Μπράουν, ο οποίος ήταν αρχηγός της ομάδας σε δύο περιόδους. Πρώτα από το 1903 έως το 1906 και στη συνέχεια από το 1910 μέχρι τη διάλυσή της. Ήταν επίσης αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αργεντινής μεταξύ 1908 και 1914! Ο Ελισέου Μπράουν είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών των «Αποφοίτων» με 68 γκολ. Επειδή διαβάζετε πολλές φορές το επώνυμο Μπράουν να σας διαφωτίσουμε. Συνολικά υπήρχαν επτά Μπράουν!! Ο Χόρχε, ο Ελισέου, ο Αλφρέντο, ο Κάρλος, ο Χουάν και ο Ερνέστο. Όλοι αυτοί ήταν αδέρφια! Και ο έβδομος ήταν ο Χουάν Ντομίνγκο που ήταν ξάδερφος τους!! Ένας άλλος αξιοσημείωτος παίκτης ήταν ο τερματοφύλακας Χοσέ Μπουρούκα Λαφόρια, ο οποίος έφτασε στον σύλλογο το 1905 και παρέμεινε μέχρι το 1907. Ο Χουάν Μακένεï (1891-94, 1900-04) ήταν ένας άλλος αξιόλογος τερματοφύλακας που έδωσε πολλά στην ομάδα. Φυσικά ήταν και η κορυφαία ομάδα στους επιθετικούς. Πολλοί από αυτοί ήταν οι πρώτοι σκόρερ των πρωταθλημάτων της πρώτης κατηγορίας. Ανάμεσά τους ήταν τρία από τα αδέρφια Μπράουν (Αλφρέντο, Ελισέου, Κάρλος) καθώς και οι Ερνέστο Λετ και Αρνόλντο Γουάτσον Χάτον.

    Φυσικά εξυπακούεται πως οι ποδοσφαιριστές του συλλόγου, καλούνταν να παίξουν για την εθνική ομάδα της Αργεντινής. Επιπλέον, τέσσερα από τα αδέρφια Μπράουν κλήθηκαν επανειλημμένα μαζί για έναν αγώνα, ενώ πέντε από τα ξαδέρφια Μπράουν συμμετείχαν στην ομάδα «Αποφοίτων» για την περιοδεία στη Βραζιλία από τις 2 Ιουνίου έως τις 14 Ιουλίου του 1907. Μάλιστα χάρη σε αυτούς η εθνική ομάδα της Αργεντινής κέρδισε το «Copa Lipton» τέσσερις συνεχόμενες φορές: 1906 (8 παίκτες από Αλούμνι), 1907 (7 παίκτες), 1908 (5 παίκτες) και 1909 (7 παίκτες). Η ομάδα απέκτησε επίσης το «Copa Newton» το 1906 (με 7 παίκτες από τους αποφοίτους), το 1907 (4 παίκτες), το 1908 (7 παίκτες) και το 1909 (3 παίκτες). Η Αργεντινή κέρδισε επίσης το «Copa de Honor Gran Premio de Argentina» το 1909 (7 παίκτες) και το 1911 (6 παίκτες). Όπως είδαμε αναλυτικά η Αλούμνι ήταν παντού. Αυτό ήταν το αφιέρωμα μας για τις δύο πραγματικά υπερδυνάμεις της εποχής. Είναι πραγματικά πολύ κρίμα που έτσι άδοξα χάθηκαν από το ποδοσφαιρικό στερέωμα. Όμως η ανάμνηση τους θα μείνει για πάντα. Έστω και μέσα από ασπρόμαυρες εικόνες ή ακόμα και από άλλα σπορ… Όπως το ράγκμπι… Γιατί η ιστορία και το σήμα στη φανέλα ποτέ δε σβήνει…

https://www.youtube.com/watch?v=R5Nr6FKgJ6k

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό