Πειθαρχία, τιμή, προσήλωση, θάρρος, μεθοδικότητα, πείσμα, επιμονή, δύναμη. Όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ηγέτης. Στην τεράστια πορεία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, το δικό του όνομα θα μνημονεύεται αιώνια. Σήκωσε την κούπα ψηλά στον ουρανό, ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης. Στα δεύτερα άντα, 40 ετών! Ο καταπληκτικός Ντίνο της «σκουάντρα ατζούρα». Αφού το 1968 πήρε το πρώτο Euro με τη γειτονική μας χώρα, 14 χρόνια αργότερα κατακτάει το Μουντιάλ στην Ισπανία. Ήταν  η διοργάνωση που έδειξε ότι την Ιταλία δεν πρέπει να την υποτιμάς ποτέ. Ακόμα και αν περνάει τον όμιλο με τρεις ισοπαλίες!  Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, που έγινε μπεστ σέλερ «Dura Solo un Attimo la Gloria» (Η δόξα διαρκεί μόνο μια στιγμή), την οποία έγραψε τον Σεπτέμβριο του 2014 λέει׃ «Ένιωθα πως ήμουν υπεύθυνος για μια θέση την οποία έπρεπε να προστατέψω και με τη σειρά της με προστάτεψε. Ήταν η θέση μου στον κόσμο». Αναφερόταν στην ίσως πιο ιδιαίτερη θέση του ποδοσφαίρου, αυτή του τερματοφύλακα. Πολλές οι καλές στιγμές που είχε αλλά η κορυφαία του ήταν στον ημιτελικό με τη Βραζιλία. Μια ομάδα όνειρο που θα τη θυμούνται όλοι για πάντα. Εκεί που οι απανταχού Βραζιλιάνοι σηκώθηκαν να φωνάξουν γκολ στην κεφαλιά του Όσκαρ αλλά όχι ο Τζοφ. Στην ηλικία των 40 ετών έριξε το κορμί του και απέκρουσε.

   Σίγουρα ενέπνεε την αίσθηση ασφάλειας, καθώς δεν είναι εύκολο να μιλήσει έτσι για κάποιον ο Έντσο Μπεαρζότ: «Ήταν ένας ισορροπημένος τερματοφύλακας, ικανός να παραμείνει ψύχραιμος στις πιο δύσκολες και έντονες στιγμές. Τον διέκρινε η σεμνότητα και ο σεβασμός για τους αντιπάλους. Στο τέλος του αγώνα απέναντι στη Βραζιλία ήρθε να μου δώσει ένα φιλί στο μάγουλο χωρίς να πει ούτε λέξη. Για μένα αυτή η φευγαλέα στιγμή ήταν η πιο έντονη σε όλο το Παγκόσμιο Κύπελλο». Οι δηλώσεις που έχουν κάνει για εκείνον τα λένε όλα.

Πάολο Ρόσι׃ «Ο Ντίνο ήταν ο πιο σημαντικός ποδοσφαιριστής της Ιταλίας το 1982. Ήταν αυτός που εκπροσώπησε πραγματικά την ομάδα. Αποτέλεσε παράδειγμα για όλους μας, για τον εαυτό που περισσότερο από οποιονδήποτε».

Τζιανλουίτζι Μπουφόν׃ «Ο Τζοφ προστάτευε την εστία με απόλυτη προσοχή. Είναι ένας πραγματικός θρύλος».

   Έκανε ρεκόρ που παραμένουν και άλλα που δύσκολα καταρρίφτηκαν. Στο διάστημα 1972 έως 1974 ο Ντίνο Τζοφ κάνει ρεκόρ 1142′ λεπτών σε  12 διεθνείς αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ. Ήταν αρχηγός σε τελική φάση Μουντιάλ 14 φορές. Το συγκεκριμένο ρεκόρ το έσπασε ο «Θεός» Ντιέγκο Μαραντόνα. Με την εθνική ομάδα είχε 112 συμμετοχές. Στη συνέχεια τον ξεπέρασαν ο Μπονούτσι (114), ο Κιελίνι (114), ο Πίρλο (116), ο Ντε Ρόσι (117), ο Μαλντίνι (126), ο Καναβάρο (136) και ο Μπουφόν (176). Μέχρι τα 41 του χρόνια που κρέμασε τα γάντια του, ο Ντίνο Τζοφ ήταν ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής της Σέριε Α, με τις περισσότερες συμμετοχές (570), τις περισσότερες συνεχόμενες εμφανίσεις (332) και το μεγαλύτερο σερί χωρίς να δεχτεί γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα (903′ λεπτά). Μέχρι σήμερα είναι ο μοναδικός γκολκίπερ που πλησίασε το ρεκόρ του Λεβ Γιασίν, για να πάρει και εκείνος τη «χρυσή μπάλα». Τερμάτισε όμως στη δεύτερη θέση. Το 1984 τιμήθηκε από τη ΦΙΦΑ μαζί με τον Πελέ, τον Μπόμπι Τσάρλτον και τον Φραντς Μπεκενμπάουερ με την ανώτατη διάκριση του αθλήματος, το Τάγμα Αξίας!! Το 2003 επιλέχτηκε από την ιταλική ομοσπονδία ως ο «χρυσός παίκτης» της χώρας για τον εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ. Ψηφίστηκε ως ο τρίτος κορυφαίος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική. Το 2000 ήταν ο τεχνικός της εθνικής Ιταλίας και έφτασε δευτερόλεπτα μακριά από την κατάκτηση και ως προπονητής του Euro. Αλλά εκεί «μίλησε» ο Βιλτόρ και στη συνέχεια ο Τρεζεγκέ αποτέλειωσε την κατάσταση.

   Το εκπληκτικό είναι ότι πριν από όλα αυτά ξεκίνησε κάπως… έτσι. Σε ηλικία 14 ετών ο Ντίνο Τζοφ απορρίφθηκε από την Ίντερ και τη Γιουβέντους λόγω ύψους. Ο πατέρας του μικρού Ντίνο, τον προέτρεψε να γίνει μηχανικός. Ευτυχώς η γιαγιά του είχε άλλη άποψη, προτείνοντας μια ιδιαίτερη λύση στο θέμα ύψους του Τζοφ. Του είπε να τρώει 8 αυγά την ημέρα! Ναι καλά διαβάσατε!! Ο μικρός Ντίνο ακολούθησε την ειδική διατροφή που πρότεινε η γιαγιά του με τα αυγά από τη φάρμα της, καταφέρνοντας να ψηλώσει απότομα στα εφηβικά του χρόνια. Τελικά την πρώτη ευκαιρία σε επαγγελματικό επίπεδο την πήρε στην Ουντινέζε το 1961. Κάθε αρχή και δύσκολη, με τον Ντίνο Τζοφ να δέχεται πέντε γκολ στο ντεμπούτο του, αλλά αυτό να μην πτοεί τον Ιταλό να γίνει εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Επόμενοι σταθμοί του η Μάντοβα, η Νάπολι και φυσικά η Γιουβέντους η οποία τον είχε απορρίψει στο παρελθόν. Κι όμως, με τους «μπιανκονέρι» κατέκτησε έξι πρωταθλήματα και ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στο βιβλίο του Τζόναθαν Γουίλσον׃ «The Outsider: A History of the Goalkeeper», ο Ντίνο Τζοφ λέει πως ήταν άριστος στο να μαθαίνει. Όπως αποκαλύπτει, αγωνίστηκε μέχρι τα 41 του διότι εκμεταλλευόταν τις εμπειρίες που αποκτούσε στους αγώνες με αποτέλεσμα να βελτιώνεται συνεχώς. Σύμφωνα με τον Τζοφ, ο Μπουφόν σε νεαρή ηλικία ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών, αλλά κατά τη διάρκεια της καριέρας του δεν εξελίχθηκε όσο ο ίδιος, με αποτέλεσμα στα 30 του να είναι σε καλύτερο επίπεδο από αυτό που ήταν σε αντίστοιχη ηλικία ο Μπουφόν. Από την απόρριψη σε ηλικία 14 ετών, μέχρι την κορυφή του κόσμου, με οδηγό τη σκληρή δουλειά και την εξέλιξη. Γιατί αυτός ήταν ο Ντίνο όλης της Ιταλίας! Ο Τζοφ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου!!

https://www.youtube.com/watch?v=9jis544p2CM

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό