Όλοι μας ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο μόνοι. Αντικρίζουμε το πρώτο φως του ήλιου με τα δικά μας μάτια. 
Στη συνέχεια αποκτάμε φιλίες, κάνουμε οικογένεια και δενόμαστε με αγαπημένα πρόσωπα. Και κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει η μοίρα. Λένε ότι ουδείς μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του. Και είναι μια τεράστια αλήθεια αυτό. Ξαφνικά μπορεί να βρεθούμε στην άλλη άκρη του κόσμου. Και εκεί τελικά να είναι το μέρος που θα μεγαλουργήσουμε. Να είναι εκεί που θα δείξουμε την αξία μας, θα κερδίσουμε εμπιστοσύνη, σεβασμό και τελικά να κατακτήσουμε τους πάντες και τα πάντα. Το σημερινό αφιέρωμα αναδεικνύει μια τέτοια περίπτωση. Έναν άνθρωπο που έφυγε από την πατρίδα του, πέρασε τον Ατλαντικό και σε μια ξένη χώρα και ήπειρο έζησε την απόλυτη δόξα και αναγνώριση.
Ο Άντερσον Λουίς ντα Σίλβα. Μπερδευτήκατε έτσι? Μεγάλο όνομα και άγνωστο στους περισσότερους, αν όχι όλους. Και επειδή εδώ είμαστε για να διαφωτίζουμε, σας παρουσιάζουμε πολύ απλά, τον μοναδικό Λουιζάο. Γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1981. Στην τοποθεσία Αμπάρο, στο Σάο Πάολο. 
Από μικρός κόλλησε το «μικρόβιο» του ποδοσφαίρου. Η πρώτη ομάδα που αγωνίστηκε ήταν η Ατλέτικο Γιουβέντους. Αγωνίστηκε εκεί το 1999. Σε ηλικία 17 ετών. Μην σας ξεγελάει το όνομα είναι καθαρά βραζιλιάνικη. Μετά από μια σεζόν στα «βυσσινί», αλλάζει χρώμα φανέλας και βάζει τα «μπλε» της μεγάλης Κρουζέιρο. Ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στη χώρα της σάμπα.
Εκεί θα καθίσει κοντά στα τέσσερα χρόνια. Θα μάθει να κάνει πρωταθλητισμό, και να αντέχει στην πίεση που υπάρχει στις μεγάλες ομάδες. Κατέκτησε τέσσερα τρόπαια με την ομάδα του Μπέλο Οριζόντε. Το πρωτάθλημα το 2003, δύο Κύπελλα το 2000 και το πρωτάθλημα «Μινέιρο» το 2003. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς πήρε τη μεγάλη απόφαση. Μετακόμισε στην Ευρώπη για να υπογράψει με την πορτογαλική Μπενφίκα. Μία από τις κορυφαίες της χώρες. Μάλλον πιο σωστά η κορυφαία και μεγαλύτερη. Το ποσό της μεταγραφής ήταν 890.000 λίρες. Το ντεμπούτο έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου. Στο υπέροχο «Ντα Λουζ» κόντρα στην Μπελενένσες. Μάλιστα σκόραρε στο ισόπαλο 3-3. Όμως αντιμετώπιζε δυσκολίες. Η προσαρμογή, δεν ήταν καθόλου εύκολη, και σκεφτόταν μέχρι και να επιστρέψει πίσω στη Βραζιλία. 
Δεν μπορούσε να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες.
Τελικά όμως με το πείσμα, τον ηγετικό του ρόλο και το δέσιμο που απέκτησε πήρε ότι άξιζε. Για 15 ολόκληρα χρόνια ήταν η «ψυχή» της άμυνας. Ολοκλήρωσε την πρώτη του χρονιά κερδίζοντας το Κύπελλο Πορτογαλίας. Στο μεγάλο τελικό, οι «αετοί» επικράτησαν με 2-1, απέναντι στους «δράκους» της Πόρτο, στο τεράστιο ντέρμπι. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–2005, ήταν η «κολόνα» της άμυνας. Μαζί με τον Ρικάρντο Ρότσα έκαναν ένα τρομερό δίδυμο. 
Η συνεισφορά του ήταν στο μέγιστο βαθμό, και με αυτόν πρωτοπόρο, ο σύλλογος κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από 11 ολόκληρα χρόνια. Στις 24 Απριλίου του 2005, σε μια εκτός έδρας νίκη με 2–1 επί της Εστορίλ, σημείωσε το πρώτο του γκολ στη σεζόν. Στις 14 Μαΐου, πέτυχε με κεφαλιά το μοναδικό γκολ του αγώνα. Στο «αιώνιο» ντέρμπι της πρωτεύουσας, εναντίον της Σπόρτινγκ. Με αυτή την ήττα μάλιστα, τα «λιοντάρια» είχαν βγει οριστικά από τη διεκδίκηση του τίτλου.
Τον επόμενο χρόνο ο σύλλογος δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο. 
Ωστόσο, η ομάδα έκανε τρομερές εμφανίσεις στην Ευρώπη. Στη φάση των «16» απέκλεισε την κάτοχο Λίβερπουλ. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2006, πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα στο «Ντα Λουζ». Νέα νίκη με 2-0 στο «Άνφιλντ», και πανηγυρική πρόκριση στα προημιτελικά. Εκεί έκανε δύο μεγάλες εμφανίσεις, αλλά «λύγισε» από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα. Το πρώτο παιχνίδι εντός έδρας έληξε ισόπαλο με 0-0. Ενώ στη Βαρκελώνη έχασε με 2-0 μετά από μεγάλη «μάχη».
Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, έγινε και αρχηγός σε κάποια παιχνίδια. Και αυτό γιατί ο Νούνο Γκόμες και ο Πετίτ είχαν συχνούς τραυματισμούς. Στο τέλος της σεζόν έγινε κάτι παράδοξο. Ο ατζέντης του είπε ότι׃ «Ο Λουιζάο θέλει να φύγει από τον σύλλογο». Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε και τελικά παρέμεινε. Τον Ιανουάριο του 2008, ήταν πρωταγωνιστής σε επεισόδιο που σπάνια βλέπουμε. Ενεπλάκη σε διαμάχη μέσα στο γήπεδο όχι με αντίπαλο, όπως συνήθως γίνεται αλλά με συμπαίκτη του!! 
Συγκεκριμένα με τον Έλληνα Κώστα Κατσουράνη, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Βιτόρια Σετούμπαλ. Η λογομαχία προέκυψε μετά την άστοχη πάσα του Κατσουράνη, που ανάγκασε τον Βραζιλιάνο να κάνει φάουλ για να σταματήσει το παιχνίδι. Μετά την κίτρινη κάρτα για το φάουλ, ο Λουιζάο άσκησε κριτική στον Κατσουράνη, ο οποίος απάντησε με παρόμοιο τρόπο. Οι δύο παίκτες ήταν στο σημείο να πιαστούν στα χέρια, αλλά τους πρόλαβαν και τους χώρισαν οι συμπαίκτες τους. Στη συνέχεια, και οι δύο αντικαταστάθηκαν γρήγορα και τους επιβλήθηκε ποινή από τον σύλλογο. Το θέμα έληξε όταν ζήτησαν συγγνώμη ο ένας στον άλλον. Το 2010 έκανε την καλύτερη σεζόν του ως επαγγελματίας. Αγωνίστηκε σε 45 συνολικά παιχνίδια και πέτυχε και έξι γκολ.
Η Μπενφίκα σάρωσε και κατέκτησε το νταμπλ ενώ και στην Ευρώπη έφτασε στα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί όμως η Λίβερπουλ πήρε τη ρεβάνς και με το 4-1 στο «Άνφιλντ» ανέτρεψε την ήττα με 2-1 στην Πορτογαλία.
Ένα άσχημο περιστατικό συνέβη στις 11 Αυγούστου του 2012. Η ομάδα έπαιζε φιλικό με τη Φορτούνα Ντύσσελντορφ. Στο τέλος του ημιχρόνου ο Λουιζάο έσπρωξε και σώριασε τον διαιτητή Κρίστιαν Φίσερ στο έδαφος. Ο λόγος ήταν ότι ετοιμαζόταν να αποβάλει τον συμπαίκτη του Χάβι Γκαρσία. Μετά το απαράδεκτο γεγονός, ο διαιτητής αρνήθηκε να συνεχίσει τον αγώνα και τον διέκοψε. Η τιμωρία του ήταν δύο μήνες αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση με τους «αετούς». Έχασε φυσικά και τους αγώνες με Σέλτικ και Μπαρτσελόνα για το Τσάμπιονς Λιγκ. Στις 13 Μαρτίου του 2014, ενώ συμμετείχε στον 117ο αγώνα του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Λουιζάο σημείωσε δύο γκολ, και βοήθήσε την Μπενφίκα να κερδίσει εκτός έδρας, με 3-1 την Τότεναμ στον πρώτο αγώνα της φάσης των 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Την επόμενη σεζόν, «έγραψε» ιστορία αφού ισοφάρισε τον Εουσέμπιο με συνολικά 440 επίσημες εμφανίσεις στην Μπενφίκα.
Ο αγώνας έγινε στις 18 Ιανουαρίου του 2015 και ήταν κόντρα στη Μαρίτιμο στη νίκη με 4-0.
Στις 26 Απριλίου του 2015, νέο ρεκόρ από τον Βραζιλιάνο. Με 229 αγώνες, ξεπέρασε τον Μάριο Κολούνα ως ο μακροβιότερος αρχηγός της Μπενφίκα. Και συνέβη μια μέρα αφού έκλεισε τα 36 του χρόνια. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2017, έκανε την 500η του εμφάνιση με τα «κόκκινα» των «αετών». Στη νίκη με 1-0 εναντίον της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Μόνο ο Νενέ, ο Αντόνιο Βελόσο και ο Κολούνα πριν είχαν φτάσει σε αυτό τον αριθμό για το σύλλογο. Το 2017 με την κατάκτηση του Σούπερ Καπ, έγινε ο μόνος παίκτης με 20 τίτλους στο σύλλογο, ξεπερνώντας τον Νενέ που είχε 19. Αγωνίστηκε σε 538 επίσημους αγώνες με τα «κόκκινα», κατέχοντας το ρεκόρ του συλλόγου για τους περισσότερους διεθνείς αγώνες με 127, τους περισσότερους τίτλους με 20 (πήρε 6 πρωταθλήματα, 7 λιγκ καπ, 3 κύπελλα και σούπερ καπ) ενώ είχε και τη μεγαλύτερη διάρκεια ως αρχηγός με 414 παιχνίδια!! Μόνο ένα δεν μπόρεσε να πετύχει. Να πάρει ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Πήγε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ δύο φορές. 
Με την Τσέλσι και με τη Σεβίλλη. Αλλά εκεί η κατάρα του Μπέλα Γκούτμαν δεν σπάει. Η πρώτη με γκολ στο τελευταίο λεπτό και η δεύτερη στα πέναλτι συνεχίζουν, να διατηρούν τα λόγια του Γκούτμαν. Μέχρι το 2062 ακόμα έχουμε. Συνολικά στην καριέρα του είχε 706 συμμετοχές και πέτυχε 62 γκολ. Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2018, στο «Ντα Λουζ», ο Λουιζάο ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Μεγάλο κομμάτι έπαιξε και η εθνική Βραζιλίας. Κλήθηκε για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων της FIFA του 2001, αλλά η Γκάνα με 2-1 τη σταμάτησε στους προημιτελικούς. 
Είχε παίξει μόλις τέσσερα παιχνίδια με τους μικρούς. Το ντεμπούτο του με την αντρική ομάδα έγινε στις 23 Ιουλίου του 2001. Ήταν εναντίον της Ονδούρα, στους προημιτελικούς του Κόπα Αμέρικα της ίδιας χρονιάς. Κατέκτησε με την εθνική τρία τρόπαια. Το Κόπα Αμέρικα του 2004 και το Κύπελλο Συνομοσπανδίας το 2005 και το 2009. Ενώ ήταν ακόμα στην αποστολή της «Σελεσάο» στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2006 και 2010. Συνολικά είχε 46 συμμετοχές και σκόραρε 3 φορές. Ατομικά το 2009 πήρε το βραβείο «Κόσμε Νταμιάο» (Cosme Damião). Ο συγκεκριμένος ήταν Πορτογάλος ποδοσφαιριστής και προπονητής του συλλόγου. Τα ετήσια βραβεία της Μπενφίκα, που απονέμονται στους αθλητές της για εξαιρετική απόδοση, φέρουν το όνομά του: Βραβείο (Galardão) «Cosme Damião». Το μουσείο της Μπενφίκα ονομάζεται επίσης προς τιμήν του!
Στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος με την Μπρέντα Μάταρ και έχουν δύο υπέροχα κορίτσια. Και τα αδέρφια του Λουιζάο, ο Άλεξ και ο Αντρέι είναι ποδοσφαιριστές. Ακόμα είναι Ευαγγελιστής και ανήκει στους Αθλητές του Χριστού (Atletas de Cristo), όπως ο Κακά, ο Εντμίλσον και ο Κρις. Αυτή τη στιγμή παραμένει στους αγαπημένους του «αετούς» και είναι ο τεχνικός διευθυντής. Όπως έλεγε ο «αθάνατος» Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων: «Την ειμαρμένην ουδ’ αν εις εκφύγοι» (Κανείς δεν ξεφεύγει από το πεπρωμένο του). Ένας τεράστιος ηγέτης που ήρθε από τη Βραζιλία και κατέκτησε την καρδιά κάθε οπαδού της Μπενφίκα. Που μπήκε αιώνια στην ψυχή τους και όλοι, για πάντα θα του λένε ευχαριστώ (Obrigado)…
Από τον Ευστράτιο Φωτεινό
