Κεραυνός! Kεραυνός <αρχαία ελληνική, κεραυνός <πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ḱerh (θραύω, θρυμματίζω). Ο κεραυνός είναι αρσενικό και σημαίνει στη (μετεωρολογία) ηλεκτρική εκκένωση που συνοδεύεται από εκτυφλωτική λάμψη (αστραπή) και βίαιη έκρηξη (βροντή). Το χρησιμοποιούμε και μεταφορικά για κάτι ξαφνικό, που συμβαίνει απροσδόκητα ή που είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι׃ Πχ στο άκουσμα του θανάτου του πατέρα του, του ήρθε κεραυνός στο κεφάλι. Ακόμα το λέμε για πράξεις ή ενέργειες που είναι βίαιες ή εκρηκτικές, ορμητικές, που ενέχουν απειλές. Όπως׃ Πχ με το που έλαβε το λόγο, άρχισε να πετά κεραυνούς στο αποσβολωμένο ακροατήριο.

      Στην ελληνική μυθολογία, ο κεραυνός ήταν ένα από τα όπλα του Δία, με τα οποία τιμωρούσε τους ανθρώπους, αλλά και τις θεϊκές οντότητες. Οι κεραυνοί σύμφωνα με τη μυθολογία κατασκευάζονταν από τον Ήφαιστο. Ο κεραυνός, μαζί με τη βροντή και την αστραπή χαρίστηκαν στον Δία από τους φυλακισμένους στον Τάρταρο, Κύκλωπες, τους οποίους απελευθέρωσε, για να μπορέσει να νικήσει στην τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες ώστε να πάρει την εξουσία. Σε πολλούς μύθους (ο Δίας) χρησιμοποιεί τον κεραυνό όχι για να τιμωρήσει αλλά για να δώσει λύσεις, όπως στη γέννηση του Διόνυσου. Σ’ αυτό το μύθο, ο Δίας, είχε σχέσεις με τη μητέρα του Διόνυσου, αλλά όταν το έμαθε η Ήρα, ο Δίας για να αντιμετωπίσει τη ζήλια της, αναγκάστηκε να ρίξει ένα κεραυνό και να κάψει την ερωμένη του, η οποία ήταν έγκυος. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Βασιλιάς των Θεών ήταν, να επιτρέψει να γεννηθεί πρόωρα ο γιος του, ο Διόνυσος και να τον ράψει στο μηρό του μέχρι να ολοκληρωθεί η κύηση. Ένας άλλος μύθος λέει, ότι η μητέρα του Διόνυσου ήταν η βασίλισσα του κάτω κόσμου, η Περσεφόνη, και πως μετά τη γέννησή του η Ήρα έστειλε τους Τιτάνες να τον διαμελίσουν. Όταν το αντιλήφθηκε ο Ζευς τους σκόρπισε με τους κεραυνούς του, αλλά είχαν ήδη προλάβει, να φάνε το σώμα του Διόνυσου, εκτός απ’ την καρδιά του, την οποία έδωσε τελικά ο Δίας στην πριγκίπισσα των Θηβών να την καταπιεί, για να ξαναγεννήσει τον Διόνυσο.

      Και σε άλλους πολιτισμούς πίστευαν ότι ο κυρίαρχος των κεραυνών ήταν κάποιος Θεός. Στην κέλτικη μυθολογία ο Ταράνης ήταν ο θεός των κεραυνών. Αυτός, με τη βοήθεια της περιστροφής του τροχού, στον κοσμικό άξονα, δημιουργούσε τους κεραυνούς. Στη σλάβικη μυθολογία ο Περούν ήταν ο θεός του ουρανού και των κεραυνών. Στη σκανδιναβική υπάρχουν δύο εκδοχές, είτε ότι ο Θωρ ήταν ο βασιλιάς του κεραυνού και τον χρησιμοποιούσε κατά των εχθρών του ανθρώπου, είτε ο θεός Donar (βροντή) έλεγχε τα μετεωρολογικά φαινόμενα, ιδιαίτερα την αστραπή και την βροντή. Στην Ινδία θεός του κεραυνού ήταν ο Ίντρα, ο οποίος ήταν εχθρός των δαιμόνων και τους καταδίωκε. Στη φινλανδική μυθολογία, ο Ούκκο ήταν του καιρού και οι κεραυνοί δημιουργούνταν, όταν οδηγούσε το άρμα του μέσα στα σύννεφα, ή όταν βρίσκονταν με τη γυναίκα του Άκκα. Στην Κίνα λάτρευαν το θεό Ζιν Σιν, ως θεό των κεραυνών, ο οποίος ίππευε τα σύννεφα στο κύκλο των ουράνιων κεραυνοτυμπάνων του.

      Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τις ελληνικές απόψεις, προσαρμόζοντας μόνο τα ονόματα των θεών. Τα αντικείμενα που είχαν χτυπηθεί από κεραυνό ανήκαν στην ιδιοκτησία του Jupiter (Δίας), ενώ όσοι πέθαιναν από το χτύπημα κεραυνού θεωρούνταν ευνοημένοι των θεών. Στην αντίληψη των Ίνκας (13ος -16ος αιώνας) η αστραπή και η βροντή ήταν παιδιά του Ήλιου και της Σελήνης και ελέγχονταν από τον παντοδύναμο Βασιλιά, ο οποίος ήταν και αυτός θεός. Με την επιβολή του χριστιανισμού παραμερίζονται οι ελληνικές φυσιοκρατικές ερμηνείες και επανέρχονται οι θεοκρατικές. Σύμφωνα με τη χριστιανική αντίληψη, ο κεραυνός αποτελεί τη φωνή του Θεού (Ιωάννης 12,1α). Στην ύστερη αρχαιότητα και στο Μεσαίωνα οι κεραυνοί έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην επιβεβαίωση ενεργειών αυτοκρατόρων, πατριαρχών και του Πάπα, αλλά και στην πρόβλεψη του μέλλοντος.

      Στις Νεαρές του Ιουστινιανού (νόμοι) αναφέρεται ότι η εγκυρότητα του νόμου επικυρώθηκε από τον Θεό, γιατί κατά τη διάρκεια της υπογραφής έπεσαν κεραυνοί. Στα τέλη του 13ου αιώνα κυκλοφόρησε στο Βυζάντιο ένα αντιδυτικό πόντημα για να αποδείξει τις αρνητικές απόψεις των Φράγκων, όπου αναφέρεται ότι οι αστραπές και οι βροντές προέρχονται από τις συγκρούσεις των αγγέλων στο πέταγμά τους. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση πίστευαν ότι η αστραπή είναι η φωτιά που αφήνει πίσω του το άρμα του Προφήτη Ηλία, καθώς διέτρεχε τον ουρανό, ενώ η βροντή το κροτάλισμα των ποδιών των αλόγων που σύρουν το άρμα του. Στους βίους αγίων συναντούμε τον κεραυνό ως Θεία Δίκη. Πιο συγκεκριμένα η Αγία Βαρβάρα αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο τον πατέρα της, που ήταν φανατικός ειδωλολάτρης. Την ώρα του αποκεφαλισμού όμως η Θεία Δίκη με μορφή κεραυνού λέγετε πως έπεσε πάνω του και τον έκαψε. Σε άλλη παράδοση, περισσότερο νησιώτικη, πίστευαν ότι οι αστραπές και οι βροντές είναι οι κανονιοβολισμοί που ρίχνει ο αρχάγγελος Μιχαήλ κατά του Σατανά. Στον μωαμεθανισμό πίστευαν ότι ο Αλλάχ προκαλεί τριβή στα σύννεφα, από την οποία προκύπτουν τα μετεωρολογικά φαινόμενα μαζί και οι κεραυνοί. Πάμε να το δούμε και λίγο από την πλευρά της επιστήμης. Αστραπή ονομάζεται ο τεράστιος ηλεκτρικός σπινθήρας που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο νέφη ή μεταξύ δύο διαφορετικών τμημάτων του ίδιου νέφους ή ανάμεσα σ’ ένα νέφος και το έδαφος και ειδικότερα ονομάζεται κεραυνός. Η εκδήλωση του κεραυνού είναι συνέπεια της δημιουργίας υψηλής διαφοράς δυναμικού μεταξύ εδάφους και του νέφους της καταιγίδας που συχνά φτάνει στη τιμή εκατομμυρίων watt. Μόλις το 1752 ο κεραυνός αποκαθηλώθηκε από το θεϊκό του βάθρο και πήρε τη θέση του ανάμεσα στα άλλα φυσικά φαινόμενα. Με ένα πείραμά του ο Βενιαμίν Φραγκλίνος δημιούργησε τον πρώτο τεχνητό κεραυνό και απέδειξε ότι πίσω από τον κεραυνό δεν κρύβεται η μανία των θεών, αλλά ένα πελώριο ηλεκτρικό φορτίο αντίθετο από εκείνο της γης. Φυσικά στο χώρο του ποδοσφαίρου, πολλές φορές παρομοιάζουμε ένα σουτ με κεραυνό εξαιτίας της δύναμης με την οποία φεύγει η μπάλα. Άλλο ένα παράδειγμα είναι όταν κάποιος παίκτης, κάνει τον τραυματία επίτηδες και πέφτει κάτω λέμε κοροϊδευτικά έπεσε στο χορτάρι σαν να τον χτύπησε κεραυνός.

      Αφού έχετε διαβάσει όλα αυτά, είμαι σίγουρος ότι αναρωτιέστε τι συμβαίνει και αν μπήκατε σε λάθος site. Όχι μην ανησυχείτε, δε χρειάζεται. Είστε στο art of football που για άλλη μια φορά βγάζει στην επιφάνεια ένα αληθινό περιστατικό που δεν έχετε διαβάσει πουθενά αλλού. Μια τραγική ιστορία με κεραυνούς, μαύρη μαγεία στην κυριολεξία και ποδόσφαιρο. Η μαγεία συχνά κατηγορείται για δυσμενή φυσικά φαινόμενα σε ολόκληρη τη δυτική και κεντρική Αφρική. Είναι πολύ συνηθισμένο για τις ποδοσφαιρικές ομάδες να προσλαμβάνουν μάγους για να τοποθετούν εξάγωνα στους αντιπάλους τους. Ένα περιστατικό με μόνο έξι νεκρούς παίκτες έγινε στη Νότια Αφρική. Και λέμε μόνο έξι γιατί αυτό είναι ένα δείγμα, πριν πάμε στο κυρίως θέμα που είναι  πολύ μεγαλύτερη τραγωδία. Αυτό έγινε όταν σε αγώνα τοπικού πρωταθλήματος κεραυνός χτύπησε τον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. Η υποψία ότι μπορεί να εμπλέκονται οι μαύρες τέχνες προέκυψε, πρώτα επειδή η αντίπαλη ομάδα βγήκε αλώβητη και μετά πάλι επειδή το σκορ εκείνη τη στιγμή ήταν ισορροπημένο. Αλλά όλα κατέληξαν στο ότι μια ομάδα είχε βίδες (μεταλλικές) στα καρφιά, ενώ η ομάδα που ήταν αλώβητη τα είχε όλα από καουτσούκ. Και άντε πες εδώ υπήρχε μια λογική εξήγηση. Στο άλλο δεν υπάρχει όσο και να ψάξει κάποιος.

      Ήταν Οκτώβριος του 1998 στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όταν έγινε κάτι που δεν νομίζουμε να γίνει ποτέ ξανά. Και μακάρι να μην επαναληφθεί διότι άφησε πίσω του πτώματα και τραυματίες. Το κράτος της κεντρικής Αφρικής κυβερνάει ο Λωράν Καμπιλά (Laurent Kabila). Όχι όμως όπως έχουμε στο μυαλό μας. Δυστυχώς παραμένει χτυπημένο από εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της κυβέρνησης  και των ανταρτικών δυνάμεων, που υποστηρίζονται από τη γειτονική Ρουάντα, στα ανατολικά της χώρας. Η κατάληξη ήταν στις 16 Ιανουαρίου του 2001, (ο πρόεδρος) να πυροβοληθεί από τον Ρασιντί Κασερεκά (Rashidi Kasereka) στη διάρκεια αποτυχημένου πραξικοπήματος. Με αυτόν τον τρόπο δολοφονήθηκε. Μέσα σε αυτή την κατάσταση που υπήρχε οι άνθρωποι ξέφευγαν παίζοντας ποδόσφαιρο. Και φτάνουμε στο απίστευτο γεγονός που ακόμα δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει ανθρώπινος νους.

      Γιατί πραγματικά είναι στιγμές, που ακόμη, και εκείνοι που δεν θέλουν να ακούν καθόλου για μαγείες, κατάρες, μεταφυσικά φαινόμενα και άλλα τέτοια συναφή, αρχίζουν να αναρωτιούνται και να λένε׃ «Βρε λες? Μήπως υπάρχουν στα αλήθεια»? Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη, κατά τη διάρκεια του αγώνα Μπένα Τσάντι-Μπασάνγκα στην ανατολική επαρχία Κασάι. Το σκορ βρισκόταν στο 1-1. Ξαφνικά ένας δυνατός κεραυνός χτύπησε το γήπεδο, στο οποίο διεξαγόταν η αναμέτρηση και πολλοί παίκτες έπεσαν στο έδαφος! Ο συνολικός απολογισμός? Μακάβριος με  11 νεκρούς και 30 τραυματίες! Τραγικά στοιχεία, μία από τις χειρότερες τραγωδίες στην ιστορία ποδοσφαιρικών αγώνων, αλλά το πιο παράδοξο κρύβεται παρακάτω. Και οι 11 νεκροί, ηλικίας 20 έως 35 ετών, ήταν από τη μία ομάδα, την Μπένα Τσάντι, ενώ από την φιλοξενούμενη, την Μπασάνγκα, όλοι βγήκαν σώοι και αβλαβείς και απλά παρακολούθησαν αποσβολωμένοι όλα όσα έγιναν μπροστά στα μάτια τους!! Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος׃ «Πώς γίνεται αυτό»? Πολλοί θα πουν πως ήταν τύχη, μία απίστευτη σύμπτωση. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν λόγο για μαύρη μαγεία, η οποία λέγεται πως χρησιμοποιήθηκε από τους αντιπάλους. Έχουν αναφερθεί περιστατικά διάφορων ομάδων από την Κεντρική και τη Δυτική Αφρική, οι οποίες χρησιμοποιούσαν μάγισσες για να καταραστούν τους αντιπάλους τους. Η τοπική εφημερίδα «L’ Avenir» είχε γράψει πως׃ «το παράξενο χτύπημα του κεραυνού έχει διχάσει τον κόσμο της περιοχής, ο οποίος είναι γνωστός για την χρήση φετίχ στο ποδόσφαιρο», προκαλώντας αντιδράσεις με αυτό το δημοσίευμα. Όπως και να ‘χει, το φυσιολογικό είναι να ήταν απλώς ένα ατύχημα, αν και το γεγονός πως μόνο οι ποδοσφαιριστές της μίας ομάδας χτυπήθηκαν και σκοτώθηκαν, σε βάζει αναπόφευκτα να σκεφτείς… άλλα πράγματα με βουντού και ξόρκια έξω από τα σύνορα και όρια της λογικής…

Από τον Ευστράτιο Φωτεινό