Η γρήγορη απάντηση για όλους μας είναι πιθανότατα πως όχι. Το καλύτερο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ήταν αυτό του 2004 όταν η εθνική μας ομάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και μας έβγαλε στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε. Υπάρχουν όμως στοιχεία τα οποία ως ποδοσφαιρόφιλοι μας κάνουν να μένουμε καθηλωμένοι στις οθόνες μας και πολλές φορές να περιμένουμε με αγωνία την τέλεση των αγώνων. Ποια είναι αυτά; Ποιότητα, ωραίο ποδόσφαιρο, σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, αγωνία για την έκβαση ενός αποτελέσματος και ίσως πολλά ακόμη. Όλα τα προαναφερθέντα τα είχε το euro της σεζόν 2000 στα γήπεδα του Βελγίου και της Ολλανδίας εκεί όπου είχαμε μία πραγματική διαφήμιση του ποδοσφαίρου!
Ένα ακόμη στοιχείο που κέντρισε το ενδιαφέρον νωρίς ήταν αυτό της έκπληξης. Στον πρώτο όμιλο στον οποίο συμμετείχαν η Πορτογαλία, η Γερμανία, η Αγγλία και η Ρουμανία έμειναν εκτός συνέχειας του τουρνουά οι θεωρητικά πανίσχυρες ομάδες του Ντέιβιντ Μπέκαμ και Όλιβερ Καν! Πως φτάσαμε σε αυτή τη βόμβα μεγατόνων; Αρχικά οι Γερμανοί στην πρεμιέρα με αντίπαλο την θεωρητικά αδύναμη Ρουμανία, βρέθηκαν πίσω στο σκορ με τέρμα του Βιορέλ Μολντοβάν και παρότι ισοφάρισαν γρήγορα με τρομερό τέρμα του Μεμέτ Σολ δεν κατάφεραν τελικά να κάνουν την πλήρη ανατροπή και να πάρουν τους τρεις βαθμούς της νίκης. Στο έτερο ζευγάρι του ομίλου οι Άγγλοι έδειχναν ότι με το έμψυχο υλικό που διέθεταν θα πήγαιναν μακριά και με αντίπαλο την Πορτογαλία έδειξαν από νωρίς τις προθέσεις τους και μέσα σε λίγα λεπτά προηγήθηκαν με 0-2 με τέρματα των Πολ Σκόουλς και Στιβ Μακμάναμαν. Η παρέα τους Λουίς Φίγκο όμως έκανε την τρομερή ανατροπή και με δικό του γκολ αλλά και των Ζοάο Πίντο και Νούνο Γκόμες πήρε μία σπουδαία νίκη στην οποία έδωσε και συνέχεια κερδίζοντας με 1-0 τους Ρουμάνους με γκολ του Κοστίνια στις καθυστερήσεις. Στο μεγάλο ντέρμπι της δεύτερης αγωνιστικής ο σπουδαίος Άλαν Σίρερ έδωσε ένα ακόμη μεγάλο πλήγμα στους Γερμανούς αφήνοντας τους με έναν βαθμό σε δύο παιχνίδια κάτι εντελώς ασυνήθιστο για τον τότε εκλέκτορά τους Έρικ Ρίμπεκ.
Το χειρότερο για τους Γερμανούς ήρθε στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου όταν ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο έκανε κάτι που σπανίως κατάφερνε είτε σε συλλογικό είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Πέτυχε χατ τρικ, κόντρα στον Όλιβερ Καν παρακαλώ, κλείνοντας τον πρώτη φάση της διοργάνωσης με εμφατικό τρόπο για τους Πορτογάλους με τρεις νίκες σε τρία παιχνίδια. Το ματς που έκρινε την πρόκριση ανάμεσα σε Αγγλία και Ρουμανία σίγουρα δεν ήταν για καρδιακούς αφού οι Βρετανοί προηγήθηκαν με 2-1 αλλά εν τέλει γνώρισαν την ήττα και τον αποκλεισμό με σκορ 2-3 μένοντας εκτός συνέχειας παρά το γεγονός ότι στη σύνθεσή τους είχαν ονόματα όπως Σκόουλς, Σίρερ, Μπέκαμ, Όουεν.
Σε ότι έχει να κάνει με τον δεύτερο όμιλο το μεγάλο φαβορί, η Ιταλία του Ντίνο Τζοφ, πέρασε με σχετική ευκολία στην φάση των 8 κάνοντας τρεις νίκες κόντρα σε Βέλγιο, Τουρκία και Σουηδία αντίστοιχα. Την δεύτερη θέση του ομίλου διεκδίκησε η παρέα των αδελφών Μπενζά ( Εμίλ και Μπο ) κόντρα στην σκληροτράχηλη Τουρκία του Χακάν Σουκούρ. Τελικά οι γείτονες ήταν αυτοί που χαμογέλασαν στο τέλος αφού μετά τη λευκή ισοπαλία με αντίπαλο τους Σουηδούς ακολούθησε η νίκη – πρόκριση με 2-0 κόντρα στους Βέλγους.
Αγωνία μέχρι τέλους προσέφερε ο τρίτος όμιλος εκεί όπου η Ισπανία του Ραούλ πέρασε με δυσκολία στην επόμενη φάση. Όλα ξεκίνησαν όταν στην πρεμιέρα η ομάδα του Αντόνιο Καμάτσο υπέστη ήττα σοκ από τους Νορβηγούς με 0-1 χάρη σε γκολ του Ίβερσεν. Το θετικό για τους ηττημένους ήταν ότι Σλοβενία και Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκαν ισόπαλες αν και οι Σλοβένοι, των Σρέτσκο Κάτανετς και Ζλάτκο Ζάχοβιτς βρέθηκαν να προηγούνται με 3-0 σε αναμέτρηση την οποία διεύθυνε ο Μέλο Περέϊρα! Οι Ισπανοί επανήλθαν με δύο νίκες απέναντι σε Σλοβένους και Γιουγκοσλάβους παίρνοντας την πρόκριση ενώ για τους οχτώ το εισιτήριο πήρε η ομάδα των Μιγιάτοβιτς και Μιχάϊλοβιτς αφού η νίκη με 1-0 κόντρα στους Νορβηγούς ήταν αρκετή.
Στον τέταρτο και τελευταίο όμιλο τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα από την αρχή. Η οικοδέσποινα Ολλανδία έχοντας στη σύνθεσή της σπουδαίους ποδοσφαιριστές ήταν από τα φαβορί για να φτάσει μέχρι τέλους ενώ το ίδιο συνέβαινε και με τη Γαλλία του Ροζέ Λεμέρ. Αμφότερες έκαναν δύο νίκες κόντρα σε Τσεχία και Δανία αντίστοιχα με την μεταξύ τους αναμέτρηση στην τελευταία αγωνιστική να κρίνει την πρωτιά και εν τέλει τον πιο εύκολο αντίπαλο στην επόμενη φάση. Οι οράνιε πήραν αυτό το σημαντικό τρίποντο με 2-3 ενώ οι πανηγυρισμοί δεν σταμάτησαν αφού ο πρώτος αντίπαλος στην νοκ άουτ φάση ήταν η σαφώς πιο αδύναμη Γιουγκοσλαβία.
ΕΚΤΟΣ ΤΕΤΡΑΔΑΣ Η ΙΣΠΑΝΙΑ!
Τα ζευγάρια των οχτώ έδιναν σαφές προβάδισμα στα φαβορί. Όπως και έγινε. Αρχικά οι Ολλανδοί διέσυραν τη Γιουγκοσλαβία με 6-1 έχοντας τον Πάτρικ Κλάϊφερτ σε μεγάλα κέφια σκοράροντας τρεις φορές . Το δικό του σόου συνέχισε για την Πορτογαλία και ο δυναμικός Νούνο Γκόμες ο οποίος με δύο δικά του τέρματα χάρισε την πρόκριση στα ημιτελικά αφήνοντας εκτός συνέχειας τους πάντα υπολογίσιμους Τούρκους. Η έως τότε τεράστια έκπληξη του θεσμού, Ρουμανία δεν άντεξε το βάρος των σπουδαίων Ιταλών υποκύπτοντας στα τέρματα των Φραντσέσκο Τόττι και Φιλίππο Ιντσάγκι.
Το πρώτο σημάδι τίτλου όμως ήρθε στο ντέρμπι ανάμεσα σε Γαλλία και Ισπανία. Οι πανίσχυροι τρικολόρ προηγήθηκαν με μία εκπληκτική εκτέλεση φάουλ του τεράστιου Ζινεντίν Ζιντάν. Οι μόνιμα, έως εκείνη τη χρονική περίοδο, ηττοπαθείς Ισπανοί κατάφεραν να ισοφαρίσουν με έυστοχη εκτέλεση πέναλτι του άλλοτε αρχηγού της Βαλένθια, Γκάϊθκα Μεντιέτα. Ένα σουτ – δυναμίτης του Γιούρι Τζορκαέφ έβαλε ξανά μπροστά τους Γάλλους και όλα έδειχναν να τελειώνουν για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Και όμως οι Ισπανοί μετά από λάθος του Φαμπιάν Μπαρτέζ κέρδισαν εκ νέου πέναλτι σε ανατροπή του Αμπελάρδο. Η απόφαση για τον εκτελεστή της εσχάτης των ποινών δείχνει εύκολη ακόμη και σήμερα εικοσιένα χρόνια μετά. Μα ποιος άλλος; Φυσικά ο Ραούλ. Ο επιθετικός ο οποίος μετέπειτα ξεπέρασε τα τετρακόσια γκολ καριέρας και άφησε εποχή με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης ανέλαβε την εκτέλεση και όμως αστόχησε!
Έτσι η πρόκριση για τους Γάλλους ήταν γεγονός και τα ζευγάρια των ημιτελικών έδειχναν και ήταν αληθινά ντέρμπι. Ιταλία εναντίον Ολλανδίας και Γαλλία – Πορτογαλία σε δύο ζευγάρια φωτιά.
ΙΤΑΛΙΚΟ ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΪΚΟ ΣΗΜΑΔΙ!
Ο πρώτος ημιτελικός που διεξήχθη ήταν αυτός ανάμεσα σε Γαλλία και Πορτογαλία. Εκεί, ο Νούνο Γκόμες συνέχιζε… το βιολί του και με ένα ασύλληπτο γκολ στο 19’ μετά από πάσα του Κονσεϊσάο έβαζε μπροστά τους Ίβηρες του Ουμπέρτο Κοέλιο και ταυτόχρονα τους έδινε όνειρα πρόκρισης στον μεγάλο τελικό. Αν για κάτι θυμόμαστε τον Τιερί Ανρί αυτό είναι σίγουρα τα απίστευτα τελειώματα που είχε , και κάτι ανάλογο έπραξε στο πεντηκοστό πρώτο λεπτό όταν με δυνατό σουτ νίκησε τον Βίτορ Μπαήα στέλνοντας εν τέλει το ματς στην παράταση. Και επειδή το ποδόσφαιρο είναι στιγμές λίγοι θυμούνται ότι λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας ο Μπαρτέζ έκανε μία απίθανη επέμβαση σε κεφαλιά του Αμπέλ Ξαβιέ και έτσι φτάσαμε λίγα λεπτά πριν το τέλος και του εξτρά χρόνου όταν ο Σιλβέν Βιλτόρ πλάσαρε και ο ξανθομάλλης αμυντικός των Πορτογάλων με επέμβαση…. τερματοφύλακα έστελνε τον Ζιντάν στην άσπρη βούλα και τους συμπαίκτες του εκτός τελικού. Ένα ακόμη σημάδι από ψηλά μετά και το χαμένο πέναλτι του Ραούλ!
https://www.youtube.com/watch?v=BeHaPM91ZF4
Στον άλλο ημιτελικό της διοργάνωσης αν υπήρχε μία ομάδα που μπορούσε να σταματήσει παίκτες όπως ο Ντένις Μπέργκαμπ ή ο Πάτρικ Κλάϊφερτ τότε σίγουρα αυτή ήταν η Ιταλία των Καναβάρο , Μαλντίνι και Νέστα. Oι Ολλανδοί ήταν ορμητικοί από την αρχή και το σουτ του Μπέργκαμπ σταμάτησε στο δοκάρι του Τόλντο. Η κατάσταση για τους μπλε έγινε ακόμα πιο δύσκολη αφού ο Ζαμπρόττα μάρκαρε άτσαλα τον Ζέντεν δύο φορές σε διάστημα λίγων λεπτών αφήνοντας νωρίς την ομάδα του με δέκα παίκτες. Ο Γερμανός διαιτητής της αναμέτρησης Μάρκους Μερκ καταλόγισε πέναλτι σε μαρκάρισμα του Νέστα στον Κλάϊφερτ αλλά ο Φρανκ Ντε Μπουρ ο οποίος ανέλαβε την εκτέλεση νικήθηκε από τον υψηλόσωμο πορτίερο των Ιταλών. Κάτι αντίστοιχο έγινε και στο δεύτερο ημίχρονο όταν σε επέλαση του Έντγκαρ Ντάβιτς ο Μαρκ Ιουλιάνο τον ανέτρεψε και την εκτέλεση ανέλαβε ο Πάτρικ Κλάϊφερτ στέλνοντας όμως τη μπάλα στο δοκάρι. Οι Ιταλοί με μαζική άμυνα και με αρκετή δόση τύχης έστειλαν το ματς στην παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι. Ήταν αναμφίβολα η βραδιά του Φραντσέσκο Τόλντο ο οποίος αφού απέκρουσε πέναλτι στην κανονική διάρκεια έκανε το ίδιο και μάλιστα δύο φορές στη διαδικασία των πέναλτι και σε συνδυασμό με το άστοχο χτύπημα του Σταμ έστειλε τους συμπατριώτες του στο μεγάλο τελικό.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟΝ ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ
Πόσο απέχει ένας ήρωας από έναν ηττημένο; Λίγα δευτερόλεπτα ίσως… Την απάντηση την ξέρουν καλύτερα Γάλλοι και Ιταλοί. Την δεύτερη ημέρα του Ιουλίου του 2000 στο Ντε Κάϊπ του Ρότερνταμ μπροστά σε περίπου πενήντα χιλιάδες φιλάθλους ένας σπουδαίος τελικός διεξήχθη ο οποίος πραγματικά μένει αλησμόνητος έως και σήμερα. Με την Ιταλία να μην αφήνει πολλά κενά στην άμυνα της , ο τελικός κυλούσε χωρίς πολλές συγκινήσεις. Έως το πεντηκοστό πέμπτο λεπτό. Μαγικό τακουνάκι του Φραντσέσκο Τόττι στον Πεσότο, σέντρα με τη μία από τον έμπειρο μπακ στον Πάολο Ντελβέκιο και 1-0 για την παρέα του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Ότι πιο ιδανικό για μία ομάδα που αμύνεται σωστά να προηγηθεί και να περιμένει να ξαναχτυπήσει στις αντεπιθέσεις. Κάτι τέτοιο έγινε και ο Ντελ Πιέρο σπατάλησε δύο μοναδικά τετ α τετ στέλνοντας αρχικά άουτ τη μπάλα ενώ στη συνέχεια νικήθηκε σε κοντινό πλασέ από τον Φαμπιάν Μπαρτέζ. Και όταν ο χρόνος τελειώνει και δεν υπάρχει το καθαρό μυαλό γι αυτούς που βρίσκονται πίσω στο σκορ συνήθως αρχίζουν και οι βαθιές μπαλιές. Οι Γάλλοι κάνανε πολλές και σε μία από τις τελευταίες ο κατά τα άλλα άψογος Φάμπιο Καναβάρο, έστρωσε άθελά του τη μπάλα στον Σιλβέν Βιλτόρ ο οποίος με αριστερό μονοκόμματο σουτ νίκησε την Ιταλική εστία και έστειλε το ματς στην παράταση.
Τι ψυχρολουσία… Μία άμυνα που δεν λύγισε σε πέντε Ολλανδικά πέναλτι και 93 λεπτά με αντιπάλους τους Ανρί, Ζιντάν και τα άλλα παιδιά, νικήθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Η ψυχολογία έγειρε προς τους τρικολόρ και η επέλαση του ξεκούραστου Ρομπέρ Πιρές στο δέκατο τρίτο λεπτό της παράτασης ήταν ότι χρειαζόταν ο έμπειρος σκόρερ Νταβίντ Τρεζεγκέ για να νικήσει τον Τόλντο και με την εφαρμογή του χρυσού γκολ να δώσει την κούπα στους Γάλλους οι οποίοι εκτός από σπουδαία ομάδα είχαν και την τύχη με το μέρος τους σε όλη τη διοργάνωση.
Λευτέρης Παπαδόπουλος
